Στο συγκεκριμένο ζήτημα αναφέρθηκε και ο δημοσιογράφος της εφημερίδας ''Δημοκρατία'' Μανώλης Κοττάκης, ο οποίος με κείμενο του υπό τον τίτλο «Πατριώτες ''Στάλιν''», αφού αναφέρεται στην αρχή στον τρόπο με τον οποίο το ΚΚΕ αντιλαμβάνεται την Δημοκρατία, λέει στην συνέχεια τα εξής:
«Ωστόσο, η ριζική διαφωνία μας με την προσέγγιση αυτή δεν πρέπει να μας κάνει να χάνουμε το δάσος και να μην αξιολογούμε σωστά τη δράση του ΚΚΕ σε συνθήκες αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Αν θυμηθούμε ποια στάση επέδειξε η Αλέκα Παπαρήγα, όταν κάποιοι επιχειρούσαν να αποσταθεροποιήσουν την πατρίδα μας το 2008, ποια στάση έδειξε ο Κουτσούμπας, όταν ακραία στοιχεία...
θέλησαν να μπουκάρουν στο Κοινοβούλιο το 2010, αν θυμηθούμε τη στάση του νυν γραμματέα του ΚΚΕ στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών αμέσως μετά το δημοψήφισμα και αν, επίσης, θυμηθούμε τη στάση του στις φετινές κινητοποιήσεις, ξέρετε τι θα καταλάβουμε; Ότι σε σύγκριση με ορισμένες δυνάμεις της διαπλοκής που απεργάζονταν την ανωμαλία, οι «σταλινικοί» υπήρξαν παράγοντες σταθερότητας. Δεν έπαιξαν παιχνίδια στις πλάτες της πατρίδας. Πριν τους αναθεματίσουμε, λοιπόν, να κοιτάμε και λίγο πίσω».
Δεν θα διαφωνήσουμε με την προσέγγιση του Κοττάκη, ακριβώς επειδή αυτή ακριβώς η «δράση του ΚΚΕ» δείχνει τον απόλυτα συστημικό του ρόλο. Μπορεί ο Κουτσούμπας και η υπόλοιπη ηγετική κλίκα του ΚΚΕ, που διαχειρίζεται το κομματικό αυτό μαγαζάκι, να ομιλούν για «ταξική πάλη» και «προλεταριακή επανάσταση», μπορεί να προειδοποιούν ευθαρσώς για κατάργηση του Πολιτεύματος, αλλά κανείς δεν ασχολείται στα σοβαρά μαζί τους με την ευθεία αμφισβήτηση του κοινοβουλευτισμού.
Όχι μόνο γιατί το ΚΚΕ είναι πολιτικά ανίκανο να πραγματοποιήσει τις... απειλές του, αλλά και επειδή στην πραγματικότητα δεν το θέλει. Αντιθέτως, πάντοτε φροντίζει να συμπαραστέκεται στο μεταπολιτευτικό σύστημα σε δύσκολες γι΄αυτό περιόδους, όπως το 2008 και το 2010. Σ΄αυτές (και όχι μόνον) τις περιπτώσεις, το ΚΚΕ έδρασε ως μαντρόσκυλο του καπιταλιστικού συστήματος (το οποίο δήθεν πολεμάει κατά τα άλλα), με αποτέλεσμα δημοσιογράφοι-φερέφωνα του καθεστώτος (όπως ο Πρετεντέρης) να υμνούν το ΚΚΕ για την «υπεύθυνη στάση του».
Γι΄αυτό και μπορεί να εκφέρει τις όποιες φαντασιώσεις του περί κατάργησης των εκλογών άφοβα και ατιμώρητα, αφού γνωρίζει πολύ καλά ότι ως αντάλλαγμα για τις πολλαπλές υπηρεσίες προς το καθεστώς μπορεί να λέει και να κάνει ό,τι θέλει, στον βαθμό που δεν απειλεί πραγματικά το μεταπολιτευτικό σύστημα.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών