Το τέρας του δημοσίου – που οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις δημιούργησαν – ήταν πάντα ένα όπλο της εκάστοτε κυβερνήσεως για να μπορεί να έχει μια σταθερή εκλογική βάση, άλλοτε με μπλε , άλλοτε με πράσινους , άλλοτε με κόκκινους και προσφάτως με ροζ «κόκκους».
Όμως
πολλές φορές έχει γίνει και πηγή παραγωγής άφθονου γέλιου. Δεν είναι
λίγες οι φορές που έγγραφα που αφορούν φορολογικές εκκρεμότητες ή άλλες
συναλλαγές με το δημόσιο έχουν φτάσει στους παραλήπτες τους χωρίς
εκείνοι να μπορούν να..... το παραλάβουν καθώς έχουν αφήσει το μάταιο ετούτο
κόσμο. Έτσι έγινε και λίγες μέρες πριν όταν στο σπίτι αναγνώστη ήρθε το ραβασάκι του περιβόητου ΕΝΦΙΑ .
Οι
κύριοι λοιπόν απαιτούσαν ούτε λίγο ούτε πολύ την καταβολή του αντίτιμου
από τον παππού του ο οποίος είχε πεθάνει χρόνια πριν προκαλώντας γέλιο
αλλά και λύπη γι’ αυτούς που είναι σε θέσεις του δημοσίου και
διαχειρίζονται τις ζωές μας.
Βέβαια
σιγά σιγά ξετυλίγεται και αυτό το κουβάρι καθώς αποκαλύπτεται τι
μορφωτικού επιπέδου είναι οι υπάλληλοι αυτοί αφού ένα πολύ μεγάλο
ποσοστό εκτός από… “μπάρμπα στην Κορώνη” είχαν και πλαστά
δικαιολογητικά!
Αλλά
ποιος ασχολείται με τις «κρυστάλλινες» διαδικασίες πρόσληψης δημοσίων
υπαλλήλων που αποτελούν το μαξιλαράκι του συστήματος δηλαδή της εργατική
αριστοκρατία.
ΟΥΔΕΙΣ! Και αυτό γιατί όλοι τους είναι μέρος αυτού του θεάτρου του παράλογου.(το παραπάνω έγγραφο είναι γνήσιο αλλά αλλοιωμέν για ευνόητους λόγους )
ΜΑΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών