Το πρώτο, που πρέπει να αναφερθεί είναι, ότι η Ινδοευρωπαϊκή θεωρία είναι μια καθαρά γλωσσολογική θεωρία, σύμφωνα με την οποία η Σανσκριτική ήταν η κοινή μητέρα όλων των Ευρωπαϊκών γλωσσών ακόμη και την Ελληνικής! Ο άνθρωπος, που την πρωτοδιετύπωσε, ήταν ένας Βρετανός δικαστής, ο Ουίλλιαμ Τζόουνς, ο οποίος υπηρετούσε στις Βρετανικές κτήσεις στην Ινδία στα τέλη του 18ου αιώνος. Στο συμπέρασμα αυτό κατέληξε, λόγω της γλωσσικής συνάφειας ορισμένων λέξεων της Σανσκριτικής με τις Ευρωπαϊκές γλώσσες. Αλλά ο Τζόουνς δεν ήταν παρά ένας ερασιτέχνης γλωσσολόγος...
Ο πραγματικός θεμελιωτής της Ινδοευρωπαϊκής θεωρίας ήταν ο Γερμανός Φραντς Μποπ (1791-1867). Ο Μποπ ήταν αυτός, ο οποίος μελετώντας το έργο του Τζόουνς το συνέθεσε και το μετεξέλιξε στην λεγόμενη «Ινδογερμανική θεωρία», βάση της οποίας όλοι οι Ευρωπαϊκοί λαοί, πέραν της υποτιθέμενης κοινής γλώσσης, είχαν και κοινή πολιτισμική κοιτίδα αλλά και κοινή καταγωγή!
Σ’ αυτό το σημείο, αξίζει νομίζω να αναφερθεί, ότι για να εξάγει κανείς σωστά συμπεράσματα απ’ την αλληλουχία των γεγονότων, θα πρέπει η κριτική σκέψη να συμπλέει αρμονικά με την εποχή και το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αυτά διεξάγονται. Το ιστορικό πλαίσιο, στο οποίο έζησε ο Μπομπ περιελάμβανε αρχικά τις ταπεινώσεις της Πρωσσίας στις μάχες της Ιένα και του Άουερστάντ από τον Ναπολέοντα. Οι παραπάνω ήττες και η κατάληψη της Πρωσσίας από τα Γαλλικά στρατεύματα μοιραία οδήγησαν στην αφύπνιση του κοιμώμενου Γερμανικού γίγαντα και του Γερμανικού εθνικισμού.
Με την συντριπτική νίκη εναντίον του Ναπολέοντα στο Βατερλώ το 1815, η Γερμανική υπερηφάνεια κορυφώθηκε και μέσα σ’ αυτό το κλίμα της εθνικής ευφορίας, ο Μπομπ διετύπωσε το 1816 την Ινδογερμανική του θεωρία, η οποία προσέθετε αιώνες ζωής στο Γερμανικό Έθνος. Η δημοσίευση της μελέτης του Μποπ περί «κλιτικού συστήματος της Σανσκριτικής σε σύγκριση με εκείνο της Ελληνικής, Λατινικής, Περσικής και Γερμανικής γλώσσης» απετέλεσε τον θεμέλιο λίθο της Ινδοευρωπαϊκής θεωρίας.
Μιας θεωρίας, που δυστυχώς εξακολουθεί να ζει και να ταλανίζει εμάς τους Έλληνες, οι οποίοι έχουμε να επιδείξουμε λαμπρό πολιτισμό από τους Νεολιθικούς ήδη χρόνους, χωρίς να χρειαζόμαστε τα «φώτα» των όποιων «Ινδοευρωπαίων». Το τραγικό όμως είναι, ότι η Ινδοευρωπαϊκή θεωρία, η οποία θα έπρεπε να είχε ήδη ανατραπεί και να έχει...καταλήξει, βάση των αρχαιολογικών τεκμηρίων, εν τούτοις εξακολουθεί να διατηρείται εν ζωή, «διασωληνωμένη» εις την...εντατική των σχολείων και των Πανεπιστημιακών ιδρυμάτων κυρίως της χώρας μας!
Σε τί όμως συνίσταται η περίφημη αυτή Ινδοευρωπαϊκή θεωρία, σε ότι αφορά την Ελλάδα τουλάχιστον; Το λοιπόν, οι Ινδοευρωπαϊστές υποστηρίζουν, ότι οι Έλληνες δεν ήσαν αυτόχθονες και γηγενείς αλλά επήλυδες (μετανάστες), οι οποίοι αφίχθησαν στον Ελλαδικό χώρο απ’ τα Βορρειοανατολικά. Οι παλαιότεροι κάτοικοι της Ελλάδος, τους οποίους ονόμασαν Προέλληνες, είτε αφομοιώθησαν από τους...μετανάστες είτε βρήκαν τον θάνατο από τις ατρόμητες ορδές τους και το εξαίρετο ιππικό τους! Μάλιστα. Εξαιρετικό σενάριο για μια επική παραγωγή του Hollywood ή μάλλον του...Bollywood μιας και αναφερόμαστε εις τας...Ινδίας! Ας εξετάσουμε όμως και την σχέση του με την πραγματικότητα...
Κατ’ αρχάς, ο πολιτισμός δεν θα μπορούσε να είχε γεννηθεί πουθενά αλλού παρά σε έναν τόπο ευνοημένο απ’ τις κλιματολογικές συνθήκες. Παντού στον κόσμο, μεγάλοι πολιτισμοί ανεδείχθησαν εκεί, όπου οι περιβαλλοντικές συνθήκες ευνόησαν την συγκέντρωση πληθυσμών μετά την εποχή των παγετώνων. Και αυτή τη στιγμή σας μιλάω σαν περιβαλλοντολόγος. Οι περίοδοι πήξεως και τήξεως των πάγων μεταξύ των οποίων έχουμε τους διαφόρους κατακλυσμούς – τρεις εκ των οποίων έχουν καταγραφεί στην Ελληνική παράδοση – έχουν άμεση σχέση με τη γέννηση και την ανάπτυξη του πολιτισμού, λαμβάνοντας υπ’ όψην και το γεγονός, ότι η τελευταία εποχή παγετώνων ετελείωσε χοντρικά γύρω στο 10.000 π.Χ.
Από τη στιγμή λοιπόν, που έως την ύστερη παλαιολιθική εποχή, οι περιοχές βορείως του όρους Αίμος ήσαν καλυμμένες από πάγους, κανενός είδους πολιτισμός δεν ήταν δυνατόν να ευδοκιμήσει σε αυτές. Οι παγετώνες εξετείνονταν σε όλη την περιοχή, η οποία είχε το ίδιο γεωγραφικό πλάτος. Κατά συνέπεια, η υποτιθέμενη κοιτίδα των ΙνδοΕυρωπαίων (οι στέπες του Καυκάσου και της Σιβηρίας) ήταν έως την παλαιολιθική εποχή γεμάτη...παγάκια. Γεννάται λοιπόν το ερώτημα: Τί έκαναν οι Έλληνες εκεί πάνω; Πατινάζ;
Μοιραία λοιπόν, ο πολιτισμός εγεννήθη στις εύκρατες περιοχές της Μεσογείου. Ακόμη και μετά την τήξη των πάγων, είναι λογικό συνειρμικά να συμπεράνουμε, ότι ο πολιτισμός της Μεσογείου, έχοντας προηγηθεί αρκετά έναντι των πολιτισμών, που ανεπτύχθησαν στις βόρειες περιοχές, διετήρησε αυτό το αρχικό πολιτιστικό του προβάδισμα. Στο σημείο όμως αυτό ανακύπτει το επόμενο ερώτημα: Πότε ήρθαν αυτοί οι Ινδοευρωπαίοι στην Ελλάδα;
Οι Ινδοευρωπαϊστές ποτέ δεν είχαν να δώσουν μια σοβαρή απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα και για να αποφύγουν το σκόπελο υποστηρίζουν, ότι οι Ινδοευρωπαίοι αφίχθησαν κατά κύματα στον Ελλαδικό χώρο μεταξύ της 5ης και της 2ης χιλιετίας π.Χ. Κατ’ αρχάς, δεν υπάρχει κανένα απολύτως αρχαιολογικό τεκμήριο, το οποίο να αποδεικνύει την ύπαρξη ενός προηγμένου πολιτισμού στις περιοχές του Καυκάσου. Κάνω...έκκληση προς όλους σας, να μου δείξετε το οτιδήποτε, ένα ΙνδοΕυρωπαϊκό άγαλμα π.χ. ή κάτι τέλος πάντων, δηλωτικό της ύπαρξης αυτών των...οντοτήτων. Ο ευρών αμοιφθήσεται!
Με δεδομένο το ότι η Νεολιθική Ελλάς είχε προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό πολιτιστικά (ο καθηγητής Θεοχάρης αναφέρει, ότι μόνο στη Θεσσαλία είχαν εντοπισθεί, έως τη δεκαετία του 80, περισσότεροι από 170 νεολιθικοί οικισμοί, όπου μάλιστα σε έναν απ’ αυτούς, στη Θεόπετρα Τρικάλων, το ευρισκόμενο σπήλαιο κατωκείτο σύμφωνα με τους ανασκαφείς απ’ το 50.000 π.Χ. και ευρέθησαν σπόροι οσπρίων και σιτηρών ενώ η κεραμική που ανεκαλύφθη στο ίδιο σπήλαιο ανάγεται στη μεσολιθική περίοδο – 9η π.Χ. χιλιετία -) ώστε να εντοπίζουμε ακόμη και λείψανα οδών, άριστα πολεοδομικά σχέδια, μέγαρα και ακροπόλεις, όπως στο Σέσκλο και στο Δισπηλιό καθώς και οχυρωματικά έργα, τα οποία θα ζήλευαν ακόμη και Μεσαιωνικά κάστρα, αναρωτιέμαι πόσο είχαν πραγματικά προχωρήσει πολιτισμικά οι νομάδες μετανάστες απ’ τις στέπες;
Κακά τα ψέματα. Η ανάπτυξη του πολιτισμού υπήρξε απόρροια της μόνιμης εγκατάστασης, η οποία και αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξη της γεωργίας και της κτηνοτροφίας. Η γέννηση της πόλεως συνεπάγονταν βεβαίως την ανάγκη συγκροτήσεως στρατών για την προστασία του συνόλου των πολιτών, οι οποίοι ως καλλιεργητές, αποτελούν το σημαντικότερο παραγωγικό κεφάλαιο για τη νεοσύστατη πόλη. Αυτοί ακριβώς είναι οι Άρειοι, οι ευγενείς πολεμιστές. Οι ΕΛΛΗΝΕΣ πολεμιστές. Η τάξη αυτή των επαγγελματιών του πολέμου συνέχισε να υφίσταται στην Ελλάδα, ως τους αρχαϊκούς χρόνους. Οι Άρειοι, σε καμία περίπτωση δεν περιόρισαν το ρόλο του πολίτου-οπλίτου ενώ αργότερα ο ρόλος τους αναβαθμίζεται, όπως τα αρχαιολογικά ευρήματα αλλά και τα Ομηρικά έπη καταδεικνύουν.
Είναι αναγκαίο κατά συνέπεια, να κατανοήσουμε, ότι δεν φυτρώνουν πολεμιστές απ’ το πουθενά, σαν τα μανιτάρια! Η συγκροτήση στρατών εξυπηρετεί όπως είδαμε την ασφάλεια των κατοίκων καθώς και τη διαφύλαξη της παραγωγικής ζωής των οικισμών. Και τα ερωτήματα καλά...κρατούν ή μάλλον τίθενται αμείλικτα το ένα μετά το άλλο. Πώς ήρθαν αλήθεια οι περίφημοι ΙνδοΕυρωπαίοι στην Ελλάδα; Μήπως από ξηράς, με όλο τους τον πληθυσμό, μαζί και τα γυναικόπαιδα και κατόρθωσαν να κατακτήσουν τις χιλιάδες, έστω και πρώιμες, των Ελληνικών πόλεων; Με τί...προσόντα;
Μα, είχαν εξημερώσει τον ίππο λένε οι ΙνδοΕυρωπαϊστές. Μπούρδες, είναι το μόνο...σοβαρό σχόλιο! Στην Ελλάδα υπήρχαν ίπποι εδώ και εκατομμύρια έτη, όπως αποδεικνύουν οι έρευνες του Άρη Πουλιανού (έχει βρεθεί αποτύπωμα γνάθου ίππου στη Χαλκιδική, το οποίο χρονολογείται 11 εκατομ. έτη παρακαλώ) χώρια τις βραχογραφίες του 4.500 π.Χ. στο όρος Παγγαίο, όπου εικονίζονται έφιπποι άντρες. Ναι αλλά, συνεχίζουν οι ΙνδοΕυρωπαϊστές, οι ΙνδοΕυρωπαίοι έφεραν τη γνώση της κατεργασίας των μετάλλων και συγκεκριμένα του χαλκού. Μπούρδες εις το τετράγωνο φίλοι μου! Η κατεργασία μετάλλων στον Ελλαδικό χώρο είχε τεκμηριωμένα αρχίσει από τα τέλη της 6ης χιλιετίας.
Στο παραπάνω συμπέρασμα έχει μοιραία οδηγηθεί η αρχαιολογική σκαπάνη από πληθώρα χρυσών κοσμημάτων, που ευρέθησαν σε όλη τη σημερινή Ελληνική επικράτεια αλλά και σε περιοχές της Μικράς Ασίας. Η μετάβαση από την επεξεργασία του χρυσού σε αυτή του χαλκού και του ορείχαλκου αργότερα, έγινε ομαλά, όπως μαρτυρούν και τα ευρήματα. Αντίθετα, οι πολιτισμοί της στέπας, λόγω του νομαδικού τους βίου δεν έχουν την τεχνογωσία να κατεργαθούν τα μέταλλα, η οποία προϋποθέτει σταθερή εγκατάσταση ή τουλάχιστον πρόσβαση σε μια περιοχή με τις απαραίτητες πρώτες ύλες.
Πώς λοιπόν ήρθαν οι Ινδοευρωπαίοι; Για να ανταπεξέλθουν όλες αυτές τις...ενοχλητικές αναζητήσεις, οι ΙνδοΕυρωπαϊστές ομολογούν, ότι η εισβολή των ΙνδοΕυρωπαίων έγινε εκ της θαλάσσης! Ε, αυτό είναι το πιο γελοίο επιχείρημα της εν γένει γελοίας αυτής θεωρίας! Πού βρήκαν οι ΙνδοΕυρωπαίοι τα πλοία; Και που έμαθαν να ναυμαχούν; Μήπως στις...στέπες; Και επί προσθέτως, γιατί οι κάτοικοι του Αιγαίου, οι οποίοι τεκμηριωμένα ναυσιπλοούσαν τουλάχιστον από την 8η χιλιετία, όπως απ’ τα ευρύματα είτε στο Φράχθι της Ερμιονίδος (είτε από ναυάγια, όπως αυτό της Λήμνου είτε από βραχογραφίες) δεν επεχείρησαν να τους σταματήσουν; Αλλά ξέχασα. Σύμφωνα με την...φοβερή (και θολερή) αυτή θεωρία, τόσο οι Κυκλαδίτες όσο και οι Μινωίτες δεν ήσαν Έλληνες αλλά κάποια άγνωστα...Προελληνικά φύλα! Για γέλια ή για κλάματα; Όχι, πείτε μου...
Οι Ινδοευρωπαϊστές στηρίζουν τους ισχυρισμούς τους, από τα λέιψανα και τις επιβεβαιωμένες καταστροφές πολλών θεωρουμένων ως Προελληνικών, νεολιθικών οικισμών, όπως της Λέρνης και του Σέσκλου, το οποίο αποτελεί και τον παλαιότερο νεολιθικό οικισμό της Ευρώπης. Γιατί θα πρέπει όμως απαραίτητα αυτές να αποδοθούν σε ξενική εισβολή και όχι σε έναν εμφύλιο πόλεμο, αιτία εκρήξεως του οποίου θα μπορούσε να είναι ο έλεγχος της πλούσιας Θεσσαλικής πεδιάδος; Το γεγονός άλλωστε ότι το Σέσκλο δεν κατεστράφη από ΙνδοΕυρωπαϊκή εισβολή, αποδεικνύεται από το γεγονός, ότι η διάδοχος ισχυρή πόλη της Θεσσαλικής πεδιάδος, το Διμήνι, ακολουθεί το ίδιο με το Σέσκλο πολεοδομικό σχέδιο, με ακρόπολη προστατευμένη από οχυρωματικούς περιβόλους και μέγαρο.
Είναι προφανές, ότι η ακρόπολη του Διμηνίου αποτελεί μετεξέλιξη της ακροπόλεως του Σέσκλου. Στην 5η χιλιετία όμως, δεν είχαμε πολιτισμική ανάπτυξη μόνο στη Θεσσαλία. Η Αττική έχει να παρουσιάσει δεκάδες νεολιθικές θέσεις. Στη Νέα Μάκρη βρέθηκαν λείψανα πλακόστρωτης οδού, παρακαλώ! Έργα οδοποιίας χρειάζονταν προφανώς ένας πολιτισμός, που είχε εξελίξει το εμπόριο και τις μεταφορές και ο οποίος το πιθανότερο είναι να χρησιμοποιούσε και άρματα ή άμαξες. Στη Νέα Μάκρη επίσης, δεν παρατηρείται καμμιά διαταραχή κατά τη διάρκεια της μεταβάσεως από την αρχαιοτέρα στη μέση νεολιθική περίοδο. Άρα, δεν μπορούμε να ομιλούμε για γενικευμένη εισβολή στην Ελλάδα κάποιων ξένων φυλών.
Κατά συνέπεια, η περίπτωση των καταστροφών στη Θεσσαλία είναι μεμονωμένη και δεν επαναλαμβάνεται ούτε στην Αττική ούτε και στην Εύβοια, όπου στον οικισμό Λευκαντί η κατοίκηση συνεχίζεται αδιάκοπα από τους νεολιθικούς έως τους Βυζαντινούς χρόνους. Ομοίως, πολύ αργότερα, κατά την καταστροφή των Μυκηναϊκών βασιλείων, (1200-1100π.Χ) πάλι είναι αστείο να μιλάμε για ξενική εισβολή αφού πρόκειται σαφώς για εμφύλιες διαμάχες με πρωτεργάτες του απογόνους του Ηρακλέους, οι οποίοι ως εξόριστοι απ’ την Πελοπόννησο (αλήθεια, ο Ηρακλης δεν πήγε στη Θήβα;) επέστρεψαν στα πάτρια εδάφη και διεκδικούσαν πίσω τον θρόνο τους. Απλά πραγματάκια. Αυτή είναι η περιβόητη (ή μάλλον η...διαβόητη) κάθοδος των Δωριέων, για την οποίαν έχει γίνει τόσος...ντόρος τα τελευταία χρόνια! Δεν πρόκειται για τίποτε άλλο παρά για την επιστροφή των Ηρακλειδών.
Βεβαίως, ένας άλλος λόγος, ο οποίος συνετέλεσε στην καταστροφή των Μυκηναϊκών βασιλείων ήταν, εκτός από τις φυσικές καταστροφές (σεισμοί αλλά και πρόσκρουση μετεωρίτου, όπως καταδεικνύουν τα νεότερα επιστημονικά δεδομένα των ερευνών του καθηγητή Μαρινάτου) και οι επιδρομές των λαών της θαλάσσης (όχι δεν πρόκειται για....ΙνδοΕυρωπαίους, είπαμε πού να τα βρουν τα πλοία στις στέππες). Αρκετοί απ’ αυτούς ήσαν ομοίως Έλληνες, όπως για παράδειγμα οι Τυρρηνοί πειρατές (λέγε μας Ετρούσκους).
Στοιχεία, τα οποία αποτελούν απτές αποδείξεις για την αυτοχθονία των προγόνων μας, βρίθουν σε κάθε σημείο της ιερής Ελληνικής γης. Ενδεικτικά αναφέρω τον Αρχάνθρωπο των Πετραλώνων και τα ευρύματα της Τρίλλιας, που έφερε στο φως ο Άρης Πουλιανός, όπου και ανεκάλυψε κνήμη όρθιου ανθρώπου ηλικίας 11 εκατομ. ετών! Οι εν λόγω ανακαλύψεις αποτελούν αδιάψευστα τεκμήρια για την παλαιότητα της Ελληνικής φυλής. Bάση χρονολόγησης που δίνουν ξένα Πανεπιστήμια ο άνθρωπος των Πετραλώνων χρονολογείται μεταξύ 1.000.000 και 500.000 π.Χ. και ανήκει βεβαίως στον Άνθρωπο τον Όρθιο (Homo Erectus).
Τον οικισμό της Πελάνας του αρχαιολόγου Θεόδωρου Σπυρόπουλου, ο οποίος ανεκάλυψε, πως κάτω από τη Σπάρτη υπάρχουν τα ερείπια της αρχαίας Λακεδαίμονος, πόλη πολύ προγενέστερη, που χάνεται στην αχλύ των χιλιετηρίδων δεν τον έχουν ακουστά οι κύριοι Ινδοευρωπαϊστές; Ή μήπως δεν έχουν ακούσει για τις Ελληνικές πυραμίδες, όπως για παράδειγμα είναι αυτή του Ελληνικού στο Άργος, οι οποίες έχουν χρονολογηθεί ως αρχαιότερες των Αιγυπτιακών; Θα πρέπει να έχουν αυξημένα ποσοστά...βαρυκοϊας, δεν εξηγείται αλλιώς, διότι όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, η Ελληνική γη φωνάζει από μόνη της!
Θα το ξαναπώ για άλλη μια φορά. Η Ινδοευρωπαϊκή θεωρία δεν είναι καν μια θεωρία, που μπάζει από χίλιες δυο μεριές αλλά είναι μια γλωσσολογική μελέτη και μόνο, βασισμένη σε κάποιες ομοιότητες λέξεων, η οποία όμως ακόμα και αμιγώς γλωσσολογικά, καταρρίπτεται. Θέλετε να σας την καταρρίψω εδώ, μέσα σε δυο γραμμές; Προσέξτε: Η ινδοευρωπαϊκή ρίζα mar- σε όλες τις άλλες γλώσσες αποδίδει τη θάλασσα (λατ: mar, γαλ: mer, ιταλ: mare, γερμ: meer). Αντίθετα, εις την Ελληνικήν υπάρχει η ρίζα αλς με όλα τα παράγωγά της, τα οποία ισχύουν έως και σήμερα (π.χ. ναυσιπλοοία). Γιατί να συμβαίνει αυτό;
Γιατί οι Έλληνες, εφ’ όσον είναι ΙνδοΕυρωπαϊκής καταγωγής δεν εκφράζουν την έννοια της θάλασσας με μια ομόρριζη των Ευρωπαϊκών λέξη; Μήπως διότι οι Έλληνες ήσαν τελικά ο πρώτος λαός, ο οποίος συνεδέθη τόσο στενά με το υγρό στοιχείο από τις απαρχές της ιστορίας τους, με αποτέλεσμα η θάλασσα να απετέλεσε και να αποτελεί τον κατ’ εξοχήν παράγοντα που διεμόρφωσε το χαρακτήρα του Ελληνικού πολιτισμού; Ε ναι λοιπόν! Οι αέναοι ταξιδευτές Έλληνες, είτε ως Πελασγοί, είτε ως Μινωίτες, είτε ως Μυκηναίοι αργότερα, διέσχισαν απ’ τους παλαιότατους χρόνους τη Γηραιά Ήπειρο, εμπορευόμενοι με τους άγριους τότε Ευρωπαίους, στους οποίους και έδωσαν τα φώτα τους.
Και αυτά δεν τα λέω εγώ ή ο οποιοσδήποτε αλλά τα έχουν καταγράψει οι αρχαίες παραδόσεις, επιβεβαιωμένες απ’ τις αρχαιολογικές ανασκαφές. Χιλιάδες Ελληνικά τοπονύμια στη Βρετανία, όπου οι Έλληνες την επισκέπτονταν τακτικά για να εισάγουν κασσίτερο για τα όπλα τους, ευρήματα μυκηναϊκών ξιφών στα δάση της Γερμανίας, ερείπια από μυκηναϊκά ανάκτορα στην Βορειοανατολική Ευρώπη και πάει λέγοντας...Πρόσφατα μάλιστα, ο αρχαιολόγος Βίκτωρ Σαρηγιαννίδης ανεκάλυψε ανάκτορο της Κνωσσού στο Τουρκμενιστάν, (Αφγανιστάν) είδηση, η οποία έκανε τον γύρο του κόσμου αλλά που στην Ελλάδα σχεδόν απεσιωπήθη, με εξαίρεση κάποια ελάχιστα media, τα οποία την προέβαλαν. Έως και την ακριβή πορεία, τον ακριβή πλού, που ακολούθησαν οι Έλληνες θαλασσοπόροι για να προσεγγίσουν τις ακτές της...Βόρειας Αμερικής μας αναφέρει με κάθε λεπτομέρεια ο Πλούταρχος.
Σκεφθείτε λοιπόν μόνοι σας, με βάση την ψυχρή Αριστοτέλεια λογική. Τι σας φαίνεται πιθανότερο και πιο φυσιολογικό; Ο πολιτισμός να ξεκίνησε από εδώ, όπου υπήρχαν όλες εκείνες οι συνθήκες, οι οποίες ευνοούσαν την ανάπτυξή του και εν συνεχεία οι Έλληνες σαν λαός ναυτικός να τον μετελαμπάδευσαν σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο ή να γεννήθηκε, άγνωστο πως, στις στέππες του Βορρά; Η απάντηση είναι μέσα σας. Είναι καιρός όμως να την βγάλετε και έξω, να την...εξακοντίσετε, ούτως ώστε να σταματήσει επιτέλους να διαιωνίζεται αυτή η πλάνη, το μύθευμα των ανύπαρκτων Ινδοευρωπαίων, το οποίο χρησιμοποιούν σήμερα κάποιοι κύκλοι, έχοντας συγκεκριμένα συμφέροντα να κουτσουρέψουν την Ελληνική Ιστορία και να πλήξουν την Ελλάδα και τον Ελληνισμό.
Εϊναι στο χέρι μας. Το χρωστάμε. Στην ιστορική αλήθεια, την οποίαν επιβάλλεται να υπηρετούμε. Το χρωστάμε στην έννοια της δικαιοσύνης. Το χρωστάμε στους προγονούς μας αλλά και σε εμάς τους ίδιους. Διότι ένας λαός, που δεν γνωρίζει το παρελθόν του τότε δεν μπορεί να έχει και μέλλον.
«ΤΑΥΤΗΝ ΓΑΡ ΟΙΚΟΥΜΕΝ ΟΥΧ ΕΤΕΡΟΥΣ ΕΚΒΑΛΟΝΤΕΣ ΟΥΔ' ΕΡΗΜΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΟΝΤΕΣ ΟΥΔ' ΕΚ ΠΟΛΛΩΝ ΕΘΝΩΝ ΜΙΓΑΔΕΣ ΣΥΛΛΕΓΕΝΤΕΣ, ΑΛΛ' ΟΥΤΩ ΚΑΛΩΣ ΚΑΙ ΓΝΗΣΙΩΣ ΓΕΓΟΝΑΜΕΝ ΩΣΤ' ΕΞ ΗΣΠΕΡ ΕΦΥΜΕΝ, ΤΑΥΤΗΝ ΕΧΟΝΤΕΣ ΑΠΑΝΤΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟΝ ΔΙΑΤΕΛΟΥΜΕΝ,ΑΥΤΟΧΘΟΝΕΣ ΟΝΤΕΣ...»
«Ισοκράτους Πανηγυρικός», (24 - 25):
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών