Το θέατρο του παραλόγου

EΧΕΙ ΣΤΗΘΕΙ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ σε μίζερο σκηνικό και με άθλιο σκηνοθέτη. Κυβέρνηση και κοινωνικοί εταίροι πετούν ο ένας το μπαλάκι στον άλλο. Την απόφαση για το τι ακριβώς θα γίνει με τον ιδιωτικό τομέα δεν τη λαμβάνει κανείς. Η κυβέρνηση είναι απούσα ηθελημένα. Το πολιτικό βάρος είναι ασήκωτο και δεν θέλει ούτε καν να δοκιμάσει να το σηκώσει. Γι’ αυτό κι έχει στήσει το παιγνίδι επικοινωνιακά με τέτοιο τρόπο ώστε να της έρθουν βολικά, αν και γνωρίζει πολύ καλά, από τον Αύγουστο ήδη, ότι το επικαιροποιημένο μνημόνιο ανέφερε πως οι επιχειρησιακές συμβάσεις θα υπερισχύουν των κλαδικών. Με απλά λόγια....
γνώριζε για το τσεκούρι στις αποδοχές και του ιδιωτικού τομέα. Για το θέατρο του παραλόγου που παίζεται έχει δημιουργηθεί σαν σκηνικό ένα θολό τοπίο μέσα από το οποίο είναι εξαιρετικά δύσκολο να βγάλει κάποιος άκρη.


ΤΟ ΜΟΝΟ ΒΕΒΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ότι τούτη την ώρα καταστρατηγούνται συμβάσεις και ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι ξέφραγο αμπέλι, έρμαιο στα χέρια επιχειρηματιών που ενεργούν κατά το δοκούν. Κανείς, ούτε η ΓΣΕΕ είναι έτοιμη να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα που τίθενται καθημερινώς, καθώς η ύφεση τραβάει το δρόμο της και η ανεργία τον δικό της. Στην Αθήνα οι απεργίες και οι διαδηλώσεις είναι πλέον φαινόμενο καθημερινό. Η κατάσταση, η χειρότερη που έχει ζήσει η χώρα από την εποχή της Κατοχής, δείχνει ότι δεν ισορροπεί τουλάχιστον σε κάποιο σημείο. Είναι φανερό ότι δεν έχουμε πιάσει ακόμη πάτο. Η κυβέρνηση παρακολουθεί αμήχανη, απλά περιμένοντας τις αποφάσεις των εταίρων για να νομοθετήσει. Η ίδια νίπτει τα χείρας της για    ό,τι συμβαίνει, για όποια τροπή παίρνουν τα πράγματα, για το γεγονός ότι οι χαμένοι συνεχίζουν να είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι.
"E.T."