Καλόν αγώνα

Τα πρόβατα τους λύκους θα τους φάνε…

Στον απόηχο των χθεσινών κινητοποιήσεων η Ελλάδα ακόμα βράζει… Η οργή του κόσμου είναι τόσο μεγάλη που δεν εκτονώνεται με μιας μέρας απεργία όσο δυναμική και αν ήταν… Πολλά θα ακούσουμε και θα διαβάσουμε σήμερα. Όλα τα παπαγαλάκια με τους χαρτογιακάδες τους θα προσπαθήσουν να πείσουν ότι όλα τώρα είναι εντάξει. Αδικείται ο λαός αλλά, φωνάξατε, ρίξατε και λίγες ψιλές στον άτυχο τον Χατζηγάκη που βρέθηκε στον δρόμο σας, τώρα τα κεφάλια μέσα…

ΠΟΤΕ!!!!

Καμία κυβέρνηση δεν έπεσε με...

μία απεργία χρειάζεται καθημερινός αγώνας, καθημερινή μάχη εναντίον των φασιστών που μας ξεπουλάνε. Μην ακούτε τις γελοίες “ Σειρήνες” που σας κάνουν το μυαλό κομπόστα κι από το πρωί μέχρι το βράδυ σας παπαγαλίζουν τα ίδια και τα ίδια. Είναι μανούλες σ’ αυτά. Τόσα χρόνια χειραγωγούν έτσι τον λαό. Πρέπει να σταματήσει άμεσα και θα σταματήσει αν δεν βρίσκουν άλλα κορόιδα να κοροϊδεύουν. Τα ιστολόγια, όπως και το παρόν, έχουν φιλοξενήσει απόψεις πολλές, αλλά πρέπει να περάσουμε στην πράξη.

Η χθεσινή ημέρα ας είναι η αρχή ενός αγώνα κατά των σύγχρονων δυναστών μας κι όχι μια στιγμή οργής. Πέρα από κόμματα, πέρα από σκοπιμότητες, εναντίον όλων όσων τρώνε τις σάρκες μας γκρεμίσουν ότι χτίσανε οι πρόγονοί μας κι ότι ονειρεύονται τα παιδιά μας. Γιατί αν συνεχιστεί ο λαός θα ακολουθήσει πιο μαζικά, πιο ουσιαστικά…

Κι αν ο λαός πάρει φόρα…

Οι στίχοι λένε ακριβώς ότι θέλει να φωνάξει σήμερα κάθε Έλληνας…

ΘΑ ΠΑΡΩ ΦΟΡΑ

Γίναμε σκλάβοι δέκα τυπάκων
που τον πλανήτη τον κρεμάνε σαν μπρελόκ
θερίζουν πλούτη και σπέρνουν πείνα
θέλουν να δουν να φτύνουμε αίμα στη ρουτίνα
νοιάζονται τόσο για τα παιδιά σου
τους ψηφοφόρους που ’χεις μέσα στην κοιλιά σου
θα τους σπουδάσουν, δουλειά να πιάσουν
και με ρουσφέτια υποκλίσεις να χορτάσουν.

Μα εγώ θα ζήσω μέσα στη μέρα
θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα
θέλω τον ήλιο και οξυγόνο
κι αυτό το μέλλον με ελπίδα ν’ ανταμώνω
θέλω οξυγόνο, θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω, θέλω να ζήσω.

Κι άμα τα πάρω, θα πάρω φόρα
θα σας ρημάξω στις κλοτσιές στην ανηφόρα
άμα τα πάρω, δε θα μπορέσουν
δυο διμοιρίες από Μ.Α.Τ. να με βολέψουν
κι έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
κρύβομαι μέσα μου και κάνω πανικό
έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
τη φαντασία μου χορεύω στο κενό.

Αξιοπρέπεια κι αρχές λείπουν ταξίδι
και την καρδιά μας που διψά ποτίζουν ξίδι
ματαιόδοξοι μασόνοι κυβερνάνε ρε
μα οι μεγάλοι χορηγοί που πολύ μας αγαπάνε
θα μας γλιτώσουν, είναι σπουδαίοι
θα μας αφήσουν να ρημάξουμε στα βράχια τελευταίοι
δημοκρατία κι αξιοκρατία
πλέον πωλούνται σε πανέρια σ’ ευκαιρία
μα εμείς πονάμε αυτό τον τόπο
σφίγγουμε δόντια και λουριά για την Ελλάδα, ρε γαμώ το
νομίζουνε ποτέ δε θα μιλάμε,
όμως τα πρόβατα τους λύκους θα τους φάνε.

Γι’ αυτό θα ζήσω μέσα στη μέρα
θέλω τα χέρια να σηκώνω στον αέρα
θέλω τον ήλιο και οξυγόνο
κι αυτό το μέλλον με ελπίδα ν’ ανταμώνω
αχ Ελλάδα, σ’ αγαπώ και βαθιά σ’ ευχαριστώ
που με έμαθες ποτέ να μην κωλώνω.

Κι άμα τα πάρω, θα πάρω φόρα
θα σας ρημάξω στις κλοτσιές στην ανηφόρα
άμα τα πάρω, δε θα μπορέσουν
δυο διμοιρίες από Μ.Α.Τ. να με βολέψουν
κι έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
κρύβομαι μέσα μου και κάνω πανικό
έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
τη φαντασία μου χορεύω στο κενό.

Κι άμα τα πάρω, θα πάρω φόρα
θα σας ρημάξω στις κλοτσιές στην ανηφόρα
άμα τα πάρω, δε θα μπορέσουν
δυο διμοιρίες από Μ.Α.Τ. να με βολέψουν
κι έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
κρύβομαι μέσα μου και κάνω πανικό
έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
τη φαντασία μου χορεύω στο κενό.

Κι άμα τα πάρω, θα πάρω φόρα
θα σας ρημάξω στις κλοτσιές στην ανηφόρα
άμα τα πάρω, δε θα μπορέσουν
δυο διμοιρίες από Μ.Α.Τ. να με βολέψουν
κι έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
κρύβομαι μέσα μου και κάνω πανικό
έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
τη φαντασία μου χορεύω στο κενό.

Άμα τα πάρω, θα πάρω φόρα
θα σας ρημάξω στις κλοτσιές στην ανηφόρα
άμα τα πάρω, δε θα μπορέσουν
δυο διμοιρίες από Μ.Α.Τ. να με βολέψουν
κι έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
κρύβομαι μέσα μου και κάνω πανικό
έτσι πλανιέμαι, έτσι ξεχνιέμαι
τη φαντασία μου χορεύω στο κενό.

αἰέν ἀριστεύειν