O MΙΚΗΣ, Η «ΣΠΙΘΑ», Ο ΣΤΑΛΙΝ ΚΑΙ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ: Ο ΝΕΟΣ «ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ»...

Στις 22 Ιουνίου του 1941, γερμανικά στρατεύματα εισέρχονται στο έδαφος της Σοβιετικής Ένωσης. Τις επόμενες ημέρες, η προέλασή τους είναι πέραν πάσης προσδοκίας. Αναφέρει σχετικώς ο έγκριτος και αρκετά αντικειμενικός Γάλλος ιστορικός Ραιημόν Καρτιέ, στην «Ιστορία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου»: «Οι χωρικοί δέχονταν τους Γερμανούς σαν απελευθερωτές, ζητούν την άδεια να ξανανοίξουν τις εκκλησίες και να κάνουν λειτουργίες. Τεράστιος αριθμός αιχμαλώτων παραδόθηκε πρόθυμα. Πολλοί αξιωματικοί αναθεμάτισαν το καθεστώς και εκφράστηκαν με περιφρόνηση για τη διοίκηση του Ερυθρού Στρατού. Το κομμουνιστικό κόμμα είχε αποσυντεθεί, οι αξιωματούχοι του κόμματος τρέπονταν σε φυγή και τα κοινά μέλη έτρεχαν να κρυφτούν…». Τις πρώτες ημέρες της γερμανικής εισβολής, ο «πατερούλης» Στάλιν είχε εξαφανιστεί από προσώπου γης. Τελικά, στις 3 Ιουλίου, ο Στάλιν εμφανίζεται και απευθύνει διάγγελμα προς τον ρωσσικό λαό. Το διάγγελμα αρχίζει με την χαρακτηριστική χριστιανική έκφραση «Αδελφοί και αδελφές». Το επαναστατικό-κομμουνιστικό «Σύντροφοι και συντρόφισσες», «ξεχάστηκε» τελείως. Η άμυνα της πολυεθνικής ΕΣΣΔ, χαρακτηρίστηκε από τον Στάλιν «Μεγάλος Πατριωτικός Πόλεμος» -ρητορεία «ακραία εθνικιστική» και επιεικώς απαράδεκτη για έναν μαρξιστή-λενινιστή που γαλουχήθηκε με συνθήματα όπως «οι προλετάριοι δεν έχουνε πατρίδα» και «κάτω τα σύνορα και οι πατρίδες»- και ως πρότυπα για τον σοβιετικό στρατό προσφέρθηκαν οι… Τσάροι και ο… Στρατηγός Κουτούζωφ, που απέκρουσαν τον Ναπολέοντα. Τις επόμενες ημέρες, επανήλθε ο τσαρικός ύμνος «Δόξασον , δόξασον τον Ρώσσο Τσάρο μας», με ελαφρώς παραλλαγμένα λόγια: «Δόξα, δόξα σε σένα Ρωσσία μας», επέστρεψαν ακόμα και τα μισητά από τους μπολσεβίκους γαλόνια των αξιωματικών, αλλά και ο… Θεός ό ίδιος!

Σε χρόνο-ρεκόρ, διορίστηκε Πατριάρχης Μόσχας...
και πασών των Ρωσσιών (ο… αθεόφοβος Μητροπολίτης Σέργιος, ο οποίος αμέσως έκανε έκκληση για νίκη των… πιστών σοβιετικών κατά του… αθέου Χίτλερ!!!), άνοιξαν 20.000 εκκλησίες που είχαν γίνει στάβλοι και αποθήκες κ.λπ., οι ιερωμένοι επέστρεψαν από τα στρατόπεδα της Σιβηρίας και η θαυματουργή εικόνα της Θεομήτορος του Καζάν βγήκε από κάποιο σκοτεινό υπόγειο που ήταν πεταμένη και περιφέρθηκε σε λιτανεία στο πολιορκημένο Λένινγκραντ!!! Μιλάμε για πλήρη μεταμόρφωση…

Την ίδια γραμμή, έδωσε ο «μεγάλος πατερούλης» και στα Κ.Κ. της Ευρώπης. Να μιλάνε για «πατριωτικό -απελευθερωτικό αγώνα» και να «ξεχάσουν» -μέχρι νεωτέρας- οτιδήποτε κομμουνιστικό. Έτσι, το ΚΚΕ, το κόμμα του «όχι μόνο χαρήκαμε για τη Μικρασιατική καταστροφή, μα και την ΕΠΙΔΙΩΞΑΜΕ» (τα κεφαλαία δικά τους) και της «ανεξάρτητης Μακεδονίας και Θράκης», έφτιαξε το Ε.Α.Μ. (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο), ενώ ο αρχισφαγέας Άρης Βελουχιώτης είχε κρεμάσει στα στήθια του έναν μεγάλο σταυρό και συστηνόταν στους αγαθούς χωριάτες ως «Λοχαγός του Πυροβολικού που πολέμησε στην Αλβανία».

Γιατί τα γράφουμε όλα αυτά τέτοια εποχή; Γιατί, κάποιοι πασίγνωστοι μπολσεβίκοι, εμφανίζονται σήμερα ως… καλοί πατριώτες (!!!) και… καλοί χριστιανοί (!!!), που σκοπό έχουν τάχα να αγωνιστούν για την απελευθέρωση της πατρίδας από την τυραννία του ΔΝΤ! Επειδή δε, το ΚΚΕ δεν μπορεί να πείσει κανέναν ότι μεταβλήθηκε σε… πατριωτικό κόμμα –παρά τις προσπάθειές του, όχι απευθείας, αλλά μέσω «συνεργαζομένων» π.χ. Κανέλλη-, τον ρόλο αυτόν τον επωμίστηκε ο γνωστός και μη εξαιρετέος Μίκης Θεοδωράκης. Ίδρυσε, λοιπόν, τη «Σπίθα» («για να φουντώσει η σπίθα και να γίνει φωτιά») ή Κίνημα Ανεξάρτητων Πολιτών κι έφτιαξε και μια 10μελή Προσωρινή Συμβουλευτική Επιτροπή, στην οποία συμμετέχουν γνωστοί μπολσεβίκοι, όπως ο Γ. Καραμπελιάς, ο ηθοποιός Σ. Ληναίος, ο Κ. Ζουράρης κ.α. και τώρα επιχειρεί να οργανώσει το «κίνημα» στην επαρχία, για να το μετατρέψει –λέει- σε κόμμα.

Κατ’ αρχάς, να πούμε από πού προήλθε η πολύ περίεργη ονομασία «Σπίθα», γιατί έχει μεγάλη σημασία. Το σύνθημα «Από τη σπίθα θα ξεπηδήσει η φωτιά», το είχαν χρησιμοποιήσει πρώτοι οι Ρώσσοι «Δεκεμβριστές» (συμμορία μασώνων αξιωματικών που το 1825 επιχείρησε μια αποτυχημένη εξέγερση κατά του Τσάρου). Βέβαια, την επωνυμία δεν την πήρε από κει ο κομμουνιστής Μίκης, αλλά από τον ιδεολογικό του πρόγονο, τον Λένιν, ο οποίος είχε εκδώσει στο Μόναχο, το 1900, την κομματική εφημερίδα «Ίσκρα» (που στα ρωσσικά σημαίνει «Σπίθα»), που είχε στην προμετωπίδα της το σύνθημα «Από την σπίθα θα ξεπηδήσει η φωτιά». Για την ιστορία, την «Σπίθα» του Λένιν, είχε χρηματοδοτήσει ο Ισραήλ Λαζαρέβιτς Γκέλφαντ (πιο γνωστός ως «Πάρβους»), ο οποίος ήταν σύνδεσμος του Λένιν με τους πανίσχυρους διεθνείς σιωνιστές. Σε επίπεδο συμβολισμού, λοιπόν, ο Μίκης είναι απόλυτα συνεπής με το κομμουνιστικό παρελθόν του.

Η ιστορία του Μίκη είναι γνωστή και στις… γάτες ακόμα αυτού του τόπου κι έτσι δεν κρίνουμε σκόπιμο να επαναλάβουμε πράγματα γνωστά τοις πάσι. Μπορεί να πουν όμως κάποιοι καλοπροαίρετοι πατριώτες, ότι το ΕΑΜ, το ΚΚΕ, οι «Λαμπράκηδες», οι συναυλίες για την ελληνο-τουρκική «φιλία» τη δεκαετία του ’80 μαζί με τον Τουρκαλά Λιβανελί κ.α. είναι παρελθόν κι ότι τώρα μπορεί ο άνθρωπος να… άλλαξε και να ‘γινε… φλογερός πατριώτης. Αντί άλλης απαντήσεως, θα τους θυμίσουμε την πολύ πρόσφατη συνάντηση (στις 14 Μαΐου 2010) του εμφανιζόμενου ως υπερπατριώτη Μίκη, με τον Jeffry και τον Τούρκο Σουλτάνο Ερντογκάν, κατά την τελευταία επίσημη επίσκεψη του τελευταίου στην Ελλάδα, και τους ύμνους του Μίκη για την ελληνο-τουρκική «φιλία». Νομίζουμε πως δεν χρειάζονται περισσότερα.

Πατριώτες προσοχή! Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πέσετε στην παγίδα των μαρξιστών που εμφανίζονται ως «πατριώτες». Πρόκειται για μια καιροσκοπική αλλαγή τακτικής κι όχι μια πραγματική αλλαγή ιδεολογικού προσανατολισμού, που σκοπό έχει να εκμεταλλευτούν οι κρυπτοκομμουνιστές το αυξημένο πατριωτικό και θρησκευτικό αίσθημα του λαού μας, στις σημερινές συνθήκες της Νέας Τάξης Πραγμάτων και του κατοχικού Μνημονίου. Πρόκειται για πιστή αντιγραφή της σταλινικής τακτικής της περιόδου του Β΄ Π.Π. και τίποτα άλλο. Μείνετε μακριά τους!

πηγή