Το τελευταίο χρονικό διάστημα, κυρίως στον χώρο του διαδικτύου, με αφορμή μερικά γεγονότα άρχισε να ανακινείται ένα θέμα με όρους, όπως Κρητική σημαία, Κρητική Πολιτεία, Αυτόνομη Κρήτη και Ανεξάρτητη Κρήτη ή Λαϊκή Δημοκρατία της Κρήτης, που στους περισσότερους και μη έχοντες γνώση του θέματος, προκαλεί συναισθήματα εκπλήξεως, αμηχανίας, αλλά και θυμού…Η Ελλάδα, ως κράτος, εξαιτίας της νεοταξικής φιλομεταναστευτικής πολιτικής, έχει αποκτήσει... υπερεθνικά χαρακτηριστικά και κύκλοι που χαράσσουν την μελλοντική πολιτική σε συνεργασία με τους εγχώριους εντολοδόχους τους ελπίζουν ότι η οποιαδήποτε αλλαγή στον παγκόσμιο σχεδιασμό θα τους επιτρέπει να ρυθμίζουν τη συμπεριφορά της υπέρ των δικών τους συμφερόντων και όχι αυτών του ελληνισμού. Σ’ αυτήν την αλλαγή σχεδιασμού θεμελιώδης στόχος τους είναι η απόσχιση της Κρήτης από την Ελλάδα. Θεωρούν ότι σ’ αυτήν την αλλαγή δεν θ’ αντιδράσει ούτε η Ελλάδα ως κράτος κι ούτε η Κρήτη ως “λεία”. Αυτός είναι ο βασικός τους στόχος. Να πάψει η Κρήτη να είναι ελληνικό νησί και να γίνει ένας διεθνιστικός “κουβάς”, τον οποίο θα ελέγχουν απόλυτα.
Πίσω απ’ όλη αυτήν τη μεθόδευση είναι βέβαιο ότι κρύβονται οι Αγγλοσάξονες και οι Εβραίοι. Δεν θέλουν οι Βρετανοί η πτώση της Νέας Τάξης να τους περιορίσει στα βρετανικά νησιά και μακριά από τον “δρόμο” του πετρελαίου, πάνω στον οποίο βρίσκεται η Κρήτη. Δεν θέλουν οι Εβραίοι η πτώση της Νέας Τάξης να θέτει την ασφάλεια του Ισραήλ στο έλεος της ελληνικής διπλωματίας. Θέλουν να έχουν φυσική παρουσία στην περιοχή και αυτό σημαίνει ότι επιθυμούν διακαώς την Κρήτη. Χωρίς την Κρήτη και οι δύο είναι “τελειωμένοι”. Αυτόν τον έλεγχο δεν επιθυμούν να τον παραδώσουν στον ελληνισμό και είναι έτοιμοι να εγκληματήσουν εις βάρος του, προκειμένου να τον εξασφαλίσουν.
Η Κρητική πολιτεία:
Το όλο θέμα έχει σαν αφετηρία την ημερομηνία 1912-13 κατά την οποία υπογράφεται η Συνθήκη του Λονδίνου. Μέχρι τότε η Κρήτη κι από το 1898 (τυπικά από το 1896, βάσει της συνθήκης του Βερολίνου) αποτελούσε αυτόνομο τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (με ταυτόχρονο έλεγχο των Μεγάλων Δυνάμεων), με όνομα «Κρητική Πολιτεία» και πρωτεύουσα τα Χανιά, ενώ είχε και δική της σημαία, βουλή, χωροφυλακή (υπό ξένη διοίκηση), σύνταγμα, ύμνο, νομίσματα, παράσημα κ.α., τα οποία ήταν, κατά βάση, παραλλαγές των αντίστοιχων του ελληνικού κράτους. Ουσιαστικά η «διακυβέρνηση» της Κρητικής Πολιτείας ασκούνταν από ένα μεικτό συμβούλιο το οποίο απαρτίζονταν απ’ τα επιμέρους συμβούλια των Κρητών και των Μεγάλων Δυνάμεων. Το συμβούλιο όμως των Μεγάλων Δυνάμεων είχε ουσιαστικά την πρωτοκαθεδρία, καθώς είχε το δικαίωμα, ανά πάσα στιγμή, να αναστείλει τη λειτουργία του συμβουλίου των Κρητών και να ζητήσει την ανασύσταση του, αν θεωρούσε ότι παραβαίνει κάποια όρια ή αυθαιρετεί. Η εξωτερική πολιτική του νησιού παρέμεινε δέσμια των «προστατών» του. Η Κρητική Πολιτεία π.χ. δεν είχε δικαίωμα πολέμου κι οι σχέσεις της με άλλα κράτη περνούσαν, ουσιαστικά, από την έγκριση των Μεγάλων Δυνάμεων. Λόγω επίσης της υψηλής επικυριαρχίας του Σουλτάνου στο νησί, δεν ήταν επιτρεπτή η συγκρότηση κρητικού στρατιωτικού σώματος (αντ’ αυτού δημιουργήθηκε η λεγόμενη «Πολιτοφυλακή», η οποία βεβαίως δεν είχε στρατιωτικό ρόλο και ισχύ).Η σημαία της Κρητικής Πολιτείας
Η σημαία της «Κρητικής Πολιτείας» βασίζονταν σε μια παραλλαγή της ελληνικής σημαίας του 1822. Τα τρία γαλάζια τεταρτημόρια συμβόλιζαν την χριστιανική-ελληνική πλειοψηφία της Κρήτης. Το πρώτο όμως από τα τεταρτημόρια (χρώματος ερυθρού, το οποίο αποδίδεται στην μουσουλμανική-τουρκική μειονότητα) το οποίο απεικόνιζε το λευκό αστέρι, συμβόλιζε και δήλωνε την υψηλή επικυριαρχία του Σουλτάνου στο νησί (και όχι έτσι απλά την μουσουλμανική-τουρκική μειονότητα ή «το κρητικό αίμα που χύθηκε στους αγώνες», όπως, είτε σκοπίμως είτε από άγνοια υποστηρίζουν με παρρησία αρκετοί). Θα πρέπει να τονιστεί εδώ, ότι ουδέποτε υπήρξε ανεξάρτητο κράτος της Κρήτης, αλλά μια (ημι)αυτόνομη και πλήρως ελεγχόμενη περιοχή από τις Μεγάλες Δυνάμεις. Ως εκ τούτου, η σημαία δεν συμβόλιζε την ανεξάρτητη Κρήτη (όπως δυστυχώς, λανθασμένα πιστεύουν πολλοί και την αναρτούν με «υπερηφάνεια»), αλλά την υποταγή στην Οθωμανική Πύλη, καθώς το νησί εξακολουθούσε να αποτελεί εδαφικό τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Επιπλέον, η συγκεκριμένη σημαία ουδέποτε αποτέλεσε αγωνιστικό λάβαρο ή επαναστατικό σύμβολο που καθιερώθηκε από τους Κρήτες, αλλά ήταν μια επινόηση των Μεγάλων Δυνάμεων και του Σουλτάνου (το αστέρι μπήκε μετά από δική του απαίτηση). Η σημαία λοιπόν της Κρητικής Πολιτείας, πέραν της όποιας ιστορικής σημασίας και παρουσίας της στην νεότερη ιστορία, δεν αποτελεί ένα σύμβολο το οποίο θα πρέπει να δημιουργεί «ρίγη» συγκίνησης και συναισθήματα «υπερηφάνειας», (για την σημαία του Σπύρου Κανιαλέ τότε τι θα έπρεπε να νιώθουμε;) σε κανέναν Έλληνα και πολύ περισσότερο σε κανέναν Κρητικό.Θα πρέπει δε, να σημειωθεί εδώ, ότι εκτός του ότι η σημαία της Κρητικής Πολιτείας αναρτούνταν (υποχρεωτικά) μόνο στα «κυβερνητικά» κτίρια και «δημόσιες» υπηρεσίες (οι γνήσιοι Κρήτες, στα σπίτια τους είχαν την σημαία της Ένωσης), υποχρεωτική ήταν η ανάρτηση και της τουρκικής σημαίας στην «αυτόνομη» Κρητική Πολιτεία:
-Ο ύπατος αρμοστής θέλει αναγνωρίσει την Υψηλήν επικυριαρχίαν του Σουλτάνου και θέλει λάβει μέτρα προς διαφύλαξιν της τουρκικής σημαίας, ήτις κατά την υπόσχεσιν την υπό των 4 δυνάμεων δοθείσαν, θα υψώται εις τι των οχυρωμένων σημείων της νήσου.
Οι συνθήκες και το…«δημοψήφισμα». Σύμφωνα με τη συνθήκη του Λονδίνου (η οποία δεν επικυρώθηκε, καθώς μεσολάβησε ο Α’ Βαλκανικός Πόλεμος, ήταν όμως δεσμευτική για τους Σύμμαχους), μεταξύ άλλων αποφασίζεται η απελευθέρωση της Κρήτης από την Τουρκία (η οποία παραιτήθηκε όλων των δικαιωμάτων της στο νησί, εκχωρώντας τα προσωρινά στους Βαλκανικούς Συμμάχους) και στην ουσία ανοίγει ο δρόμος για την ένωση του νησιού με την Ελλάδα, με εγγυήτριες τις Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, Ιταλία). Στο σημείο αυτό αρχίζει η παραφιλολογία με την υποτιθέμενη ύπαρξη ενός όρου στη συνθήκη, η οποία προέβλεπε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος στην Κρήτη σε 100 χρόνια (δηλαδή το 2013), μέσω του οποίου οι κάτοικοι της Κρήτης θα αποφάσιζαν αν η Κρήτη θα παρέμενε ενωμένη με την Ελλάδα, ή θα προχωρούσε σαν ανεξάρτητο κράτος.
Ο όρος αυτός είναι παντελώς ανύπαρκτος. Η συνθήκη του Λονδίνου είναι σαφής και δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Οι υποκινητές της «Ανεξάρτητης Κρήτης» και κυρίως αυτοί που τους ακολουθούν (παίζοντας εκούσια ή ακούσια το παιχνίδι τους) φαίνεται να έχουν σ’ αυτό το σημείο κάποια σοβαρά κενά ιστορικής γνώσης, καθώς αγνοούν ότι με την Συνθήκη του Λονδίνου, τυπικά τουλάχιστον, δεν έγινε η Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα (απλώς η Κρήτη πέρασε σε ένα σύντομο μεταβατικό στάδιο «κηδεμονίας», έστω και προσωρινά όπως αναφέρθηκε πριν). Η ύπαρξη λοιπόν ενός υποτιθέμενου συμφωνητικού-σύμβασης, μεταξύ Ελλάδος-Κρήτης, τη δεδομένη στιγμή μάλιστα, μόνο ουτοπική κι εξωπραγματική μπορεί να χαρακτηριστεί. Η πολυπόθητη Ένωση πραγματοποιήθηκε με την Συνθήκη του Βουκουρεστίου που αναφέρεται λίγο παρακάτω.
Το απόσπασμα από την συνθήκη του Λονδίνου που αφορά την Κρήτη και στο οποίο δεν γίνεται αναφορά σε κανέναν όρο:
α) Η αρχική πρόταση των Μεγάλων Δυνάμεων:
(3) Turkey to abandon all claims to Crete.
Μετάφραση: «Η Τουρκία να παραιτηθεί από κάθε αξίωση για την Κρήτη»
β) Η τελική απόφαση στις 30 Μαΐου 1913:
(3) The Sultan of Turkey ceded Crete to the Balkan allies in whose favor all rights of sovereignty were renounced.
Μετάφραση: «ο Σουλτάνος της Τουρκίας, παραχώρησε την Κρήτη στους Βαλκανικούς Σύμμαχους, υπέρ των οποίων, παραιτήθηκε όλων των κυριαρχικών δικαιωμάτων του».
Η επόμενη συνθήκη του Βουκουρεστίου στις 10 Αυγούστου 1913, επικύρωσε οριστικά την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Η παράγραφος που αναφέρεται στην Κρήτη είναι επίσης σαφής και πουθενά δεν διαφαίνεται ο όρος περί δημοψηφίσματος:
“Crete was definitely assigned to Greece and was formally taken over on December 14 of that year”.
Μετάφραση: «Η Κρήτη προσαρτήθηκε οριστικά στην Ελλάδα που και επισήμως ανέλαβε την διοίκηση στις 14 Δεκεμβρίου του ιδίου έτους».
Υπάρχει όμως κι ένας ακόμα ισχυρισμός. Η ύπαρξη ενός «ιδιωτικού συμφωνητικού» μεταξύ Ελλάδος και Κρήτης που προέβλεπε το παραπάνω δημοψήφισμα. Κι αυτός ο ισχυρισμός όμως είναι ανυπόστατος. Αφ’ ενός κανείς δεν μπορεί να αποδείξει την ύπαρξη του (ούτε οι άμεσα «ενδιαφερόμενοι» που το επικαλούνται) κι αφ’ ετέρου δεν υπήρχε καμία λογική στην ύπαρξη και υπογραφή ενός τέτοιου συμφωνητικού. Η Κρήτη αγωνίστηκε για την ελευθερία της κι όχι για ανεξαρτησία. Ο στόχος ήταν ένας και μοναδικός: «Ένωσις ή Θάνατος». Εκτός αυτού πόσο λογικό ακούγεται να έχει συμφωνήσει και υπογράψει κάτι τέτοιο ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος εκείνο το χρονικό διάστημα ήταν πρωθυπουργός της Ελλάδας και μέχρι τότε είχε αγωνιστεί με νύχια και με δόντια για την Ένωση;
Εμφάνιση ύποπτων κινήσεων
Επειδή ζούμε σε περίεργες εποχές και έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε τα πράγματα ακόμα και από τις πιο περίεργες “γωνίες”, θα κάνουμε το ίδιο και για την περίπτωση της αυτονόμησης της Κρήτης. Κάποιοι Κρητικοί μπορεί να “γοητεύονται” από μια τέτοια επιλογή και θα θέλαμε να δούμε τα πράγματα από μια τέτοια “γωνία”. Θεωρούμε ότι είναι δικαίωμα τους να πιστεύουν ό,τι θέλουν. Κατά τη γνώμη τους η Κρήτη τα “έχει όλα” και δεν έχει ανάγκη την υπόλοιπη Ελλάδα. Εμείς αναρωτιόμαστε. Η Πελοπόννησος δεν τα έχει κι αυτή “όλα”; Δεν μπορεί κι αυτή να επιβιώσει ανεξάρτητη; Η Βόρεια Ελλάδα δεν τα έχει κι αυτή “όλα”; Τι της λείπει;. Αν αυτοί οι ξένοι θέλουν την Ελλάδα -συμπεριλαμβανομένης και της Κρήτης- φτωχή, γιατί να επιτρέψουν στην ανεξάρτητη Κρήτη να ζει πλούσια;
Θα αφήσουν λοιπόν οι Βρετανοί ένα νησί στο κέντρο της Μεσογείου, χωρίς να διεκδικήσουν το σύνολο των κερδών που αποφέρει στους ιδιοκτήτες του; Θα αφήσουν την Κρήτη “ανεξάρτητη” τη στιγμή που έχουν ήδη μέσα σ’ αυτήν στρατιωτικές βάσεις; Θα την αφήσουν “ανεξάρτητη” τη στιγμή που έχουν ήδη μέσα σ’ αυτήν ελεγχόμενους πληθυσμούς και ιδιοκτησίες; Θα αφήσουν ένα νησί ανεξάρτητο τη στιγμή που μπορούν να το εκβιάζουν με το κλείσιμο ενός διακόπτη; Ποια ακριβώς είναι η “αυτάρκεια” την οποία επικαλούνται κάποιοι, όταν αυτή παύει να υφίσταται με το κατέβασμα ενός κοινού διακόπτη της παροχής του ηλεκτρισμού; Η «Ανεξάρτητη Κρήτη» δεν φαίνεται να αποτελεί στόχο μόνο μιας χώρας, ή τουλάχιστον, οι διασπαστικές κινήσεις δεν υποκινούνται μόνο από μία, αλλά περισσότερες (κατά κύριον λόγο, Τουρκία, Ισραήλ, Γερμανία, Αγγλία, Η.Π.Α).
Μια πρώτη αναφορά, μαρτυρείται απ’ τον οπλαρχηγό της κρητικής αντίστασης κατά των Γερμανών, Καπετάν Μανώλη Μπαντουβά. Όπως αφηγήθηκε ο ίδιος, στον συγγραφέα Αντώνη Σανουδάκη, του προτάθηκε από τον Βρετανό πράκτορα των Βρετανικών Ειδικών Δυνάμεων (Special Operations Executive), Μόντι Γουντχάουζ (Monty Woodhouse), που βρίσκονταν τότε στο νησί και συνεργάζονταν με τις ντόπιες δυνάμεις, να ηγηθεί (ο Μπαντουβάς) αυτονομιστικής κίνησης με την οικονομική στήριξη της Αγγλίας. Σε αντάλλαγμα, ο Μπαντουβάς θα χριζόταν πρώτος πρόεδρος της αυτόνομης Κρήτης. Ο Μανώλης Μπαντουβάς αντέδρασε σαν γνήσιος Έλληνας και δη Κρητικός. Αρνήθηκε, κι όπως λέγεται, συνέλαβε επί τόπου τον Γουντχάουζ και τον διέταξε να εγκαταλείψει την Κρήτη άμεσα. Το θέμα άρχισε να ανακινείται πάλι στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και γνώρισε μια έξαρση στην δεκαετία του ’80. Το 1975 η αθηναϊκή εφημερίδα «Αθηναϊκή» (26-6-1975) απεκάλυπτε σε δημοσίευμα της ότι από το 1963 οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες επιδίδονταν στη δημιουργία σεναρίων, τα οποία στόχευαν στη συγκρότηση αυτονομιστικών κινήσεων στη Κρήτη.
Το ενδιαφέρον που επεδείκνυαν ανέκαθεν οι Ισραηλινοί για την παρουσία της Κρήτης ως κέντρο του «ιουδαϊκού πολιτισμού» είναι πασίγνωστο. Για την ενίσχυση αυτών των ανυπόστατων θεωριών τους, οι Εβραίοι μετέρχονται διάφορα μέσα, ανάμεσα στα οποία εντάσσεται και η ρίψη προκηρύξεων με εμπρηστικό περιεχόμενο σε κάθε γωνιά του νησιού. Η επιδίωξη τους για να πείσουν ότι η Κρήτη αποτελεί πανάρχαια ιουδαϊκή εστία εστιάζεται σε μια προπαγανδιστική διαδικασία ψευδεπίγραφων επιστημονικών ερευνών, στα πλαίσια των οποίων εντάχθηκε και η κυκλοφορία του βιβλίου «Ιουδαϊκή Κρήτη». Η συγγραφή του ήταν έργο του Εβραίου καθηγητή και στελέχους της ΜΟΣΑΝΤ, Άνκορι, η δε έκδοση του εξυπηρετούσε προφανείς σκοπιμότητες. Παράλληλα με το εβραϊκό αυτό σύγγραμμα που πλαστογραφούσε βάναυσα τις ιστορικές καταβολές του κρητικού πολιτισμού, προκειμένου να εδραιώσει τα ψευδώς υποστηριζόμενα από τους Εβραίους, πραγματοποιήθηκαν αλλεπάλληλες μυστικές επισκέψεις εβραϊκών πλοίων στο θαλάσσιο χώρο της Κρήτης. Οι επισκέψεις αυτές είχαν το χαρακτήρα ερευνητικών ταξιδιών και αποσκοπούσαν στη δήθεν πραγματοποίηση υποθαλάσσιων ερευνών, με σκοπό την ανακάλυψη…αρχαιολογικών ευρημάτων τα οποία θα καταδείκνυαν την…εβραϊκή ιστορία της Κρήτης. Στην πραγματικότητα, αυτά τα «ευρήματα» που αναζητούσαν, τα είχαν ρίξει εκ των προτέρων στη θάλασσα οι ίδιοι οι Ισραηλινοί και δεν ήταν τίποτε άλλο από…τεχνητά οξειδωμένες μαρμάρινες πλάκες και υδρίες, έτσι ώστε να δείχνουν «αρχαιοφανείς», τις οποίες στην συνέχεια ανέσυραν ως…ευρήματα.
Ο Τζβη Άνκορι, προκειμένου να ενισχύσει την ανυπόστατη αυτή θεωρία του, συμμετείχε σε όλα τα κρητολογικά συνέδρια, στα πλαίσια των οποίων πραγματοποιούσε…επιστημονικές ανακοινώσεις. Αρχικά επιδίωξη του ήταν να καταστήσει αποδεκτό το ιστορικό ψεύδος ότι ο Μινωικός Πολιτισμός προήλθε…από Εβραίους. Στη πορεία της ιστορικής παραχαράξεως και πλαστογραφίας όμως, καθώς διαπίστωνε ότι οι επιστημονικοφανείς ανακοινώσεις του ετύγχαναν μιας γενικής ανοχής, διεύρυνε το αρχικό σχέδιο εβραιοποίησης των νησιών του Αιγαίου πελάγους και της Κρήτης, συμπεριλαμβάνοντας σε αυτό και τη Σπάρτη. Η ασέβεια μάλιστα και το θράσος του Άνκορι δεν είχαν όρια, αφού δε δίστασε να καταφύγει στην επίκληση κίβδηλων επιχειρημάτων, ανάμεσα στα οποία ήταν το εξωφρενικό ότι ο Γεώργιος Πλήθων…ήταν Εβραίος. Ασφαλώς και το διαστρεβλωτικό έργο του Άνκορι δε διεξαγόταν σε άγονο έδαφος. Οι ευνοϊκές συνθήκες για τη παρουσίαση αυτής της ανυπόστατης θεωρίας, είχαν διαμορφωθεί ήδη από το 1965 με μια σειρά άρθρων του Εβραίου…αρχαιολόγου Σάιρους Γκόρντον, ο οποίος υποστήριζε αντιεπιστημονικά την…σημιτική προέλευση του Μινωικού Πολιτισμού. Η ανάμειξη του Άνκορι στο «ερευνητικό» αυτό θέμα κατά κάποιο τρόπο διαστρεβλωτικό, γίνεται κατανοητό ότι δεν ήταν πρόσκαιρη. Αποτελούσε αναπόσπαστη πτυχή ενός ευρύτερου ανθελληνικού σχεδίου το οποίο υφίσταται και προβλέπει, μεταξύ άλλων, την απόσπαση της Κρήτης, μόλις οι συγκυρίες το επιτρέψουν, από τον ελλαδικό κορμό.
Ήδη έχουν εκδηλωθεί και άλλες συναφείς κινήσεις. Ειδικότερα έχει παρατηρηθεί από τον βρετανικό τύπο, η παρουσίαση της Κρήτης ως ανεξάρτητης από την Ελλάδα. Χαρακτηριστική επ’ αυτού είναι η περίπτωση της εβραϊκής ιδιοκτησίας αγγλικής εφημερίδας «Sunday Times», η οποία σε αγαστή σύμπνοια με το ευρωπαϊκό κανάλι «EURONEWS», σε πίνακα που δημοσιεύει καθημερινά παρουσιάζοντας τις θερμοκρασίες που επικρατούν στις πρωτεύουσες των μεσογειακών κρατών, παρουσιάζει τη Κρήτη ως ανεξάρτητη χώρα. Στις αρχές του 1990 οι Αρχές της Κρήτης άρχισαν να επικεντρώνουν τις έρευνες τους γύρω από κάποιες ανώνυμες ευχετήριες επιστολές που αποστέλλονταν σε τοπικές εφημερίδες παραμονές Πρωτοχρονιάς και Πάσχα. Στις επιστολές αυτές υπήρχαν σκίτσα που παρουσίαζαν την Ελλάδα ως ένα τέρας, που άπλωνε το χέρι του και στραγγάλιζε την Κρήτη. Το κρίσιμο ερώτημα το οποίο καλούνταν να απαντήσουν ήταν ποιοι υποκινούσαν όλες αυτές τις ενέργειες.
Αμερικανικές κυβερνητικές υπηρεσίες, δεκάδες πανεπιστήμια των ΗΠΑ, τα καναδικά ταχυδρομεία, εταιρείες αμερικανικών συμφερόντων (όπως η αεροπορική εταιρεία United Airlines) ακόμη και επιστημονικοί φορείς παγκοσμίου κύρους, όπως η Αμερικανική Υπηρεσία Διαστήματος, η γνωστή μας NASA, έχουν εμπλακεί σε μια πρωτοφανή πρόκληση σε βάρος του νησιού, χαρακτηρίζοντας σε επίσημα έγγραφα και στις ιστοσελίδες τους στο διαδίκτυο την Κρήτη ως ανεξάρτητη κρατική οντότητα. Αφέλεια χαρακτηριστική τής παροιμιώδους άγνοιας των Αμερικανών για τη γεωγραφία του πλανήτη και την ιστορία των χωρών, ή μήπως μια σκοπιμότητα με απρόβλεπτες διαστάσεις για το μέλλον και ένα παιχνίδι σε βάρος της Κρήτης, της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Σε δεκάδες αμερικανικά πανεπιστήμια των Ηνωμένων Πολιτειών η Κρήτη καταγράφεται ως ανεξάρτητο κράτος, γεγονός που προκαλεί εύλογο προβληματισμό, καθώς, αν ένα τέτοιο λάθος συγχωρείται από γραφειοκράτες, όπως οι άνθρωποι των υπουργείων, είναι ασυγχώρητο για ανθρώπους του πνεύματος. Η λίστα είναι μεγάλη και αξιοσημείωτη. Ανάμεσα στα πανεπιστήμια που επιλέγουν να θεωρούν την Κρήτη ως κράτος μαζί με άλλες χώρες είναι τα Albert Einstein College of Medicine, University of California, Washburn University, Brigham Young University, Georgetown University, University of Minnesota, Northeastern University, Southwestern Law School, University of Kentucky, New York Law School, Hofstra University και Winona State University. Η Κρήτη δε γλιτώνει όμως την… ανεξαρτησία της ούτε από τα καναδικά ταχυδρομεία, τα οποία γνωστοποιούν ότι αν θέλουν να επικοινωνήσουν ταχυδρομικά με το νησί μας μπορούν να στείλουν κι αυτοί ό,τι θέλουν ταχυδρομικά στη… χώρα Κρήτη ή στη νήσο Κέρκυρα, που επίσης καταγράφεται ως… κράτος, ενώ η Νότια Αφρική δε θα νοιαστεί πολύ για το τι γίνεται στην Κρήτη αφού σύμφωνα με την κυβέρνηση τους και τα επίσημα έγγραφα της, το 2003 τους πήγαν μόλις 2 Κρητικοί ενώ οι Έλληνες ήταν 7,732.
Η UNESCO μας πληροφορεί ότι και η Κρήτη είναι μέσα στις χώρες που συμμετέχουν στο Global Ocean Observing System (το 2003). Οι μηχανικοί από την Κρήτη έχουν την τιμητική τους στο Institute of Electrical and Electronics Engineers. Στα χρόνια που ακολούθησαν, οι Αρχές αντελήφθησαν μία προσπάθεια να πέσουν οι τόνοι. Οι μυστικές έρευνες, που έφτασαν μέχρι το εξωτερικό, είχαν οδηγήσει σε ένα σημείο που υποχρέωνε τους υποκινητές να…αναστείλουν το σχέδιο τους. Προσωρινά, όπως αποδείχθηκε…Οι αιτιάσεις και τα επιχειρήματα που προβάλλουν οι υποστηρικτές της «Ανεξάρτητης Κρήτης» έχουν συνήθως οικονομική χροιά και συχνά αντικρούονται μεταξύ τους. Π.χ. άλλοι υποστηρίζουν ότι η Κρήτη έχει αυτάρκεια σε αγαθά και μπορεί να σταθεί και μόνη της οικονομικά, οπότε δεν υπάρχει λόγος να βρίσκεται υπό την σκέπη της Ελλάδας, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι η Κρήτη είναι το αδικημένο παιδί της κι απ’ τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές (σ.σ. προφανώς αυτοί που έχουν αυτή την άποψη, δεν έχουν πάει σε πραγματικά υποβαθμισμένες και αδικημένες περιοχές, όπως η Θράκη και η Ήπειρος). Η πιο συνηθισμένη «καραμέλα» που πιπιλίζεται στην δεύτερη περίπτωση είναι πως «παίρνουμε λιγότερα απ’ όσα δίνουμε στο αθηνοκεντρικό ελληνικό κράτος». Έχουμε να κάνουμε δηλαδή, με μια «ιδιαίτερη» μερίδα «συμπατριωτών» μας(;), όπου η εθνική συνείδηση καθορίζεται με βάση τα «φράγκα».
Υπάρχουν κι αρκετοί που υποστηρίζουν την παντελώς εξωπραγματική κι ανιστόρητη εκδοχή, που επικαλείται τα περί μη ελληνικότητας των Κρητών, ενώ παρουσιάζουν και προωθούν την κρητική διάλεκτο, ως ξεχωριστή γλώσσα από την ελληνική. Υπάρχουν βέβαια και κάποιες «μετριοπαθείς» (φαινομενικά) φωνές, που διαισθανόμενοι το ουτοπικό περί ανεξαρτησίας και αυτονομίας, προσπαθούν με εύσχημο τρόπο να προωθήσουν ως «Δούρειο Ίππο», το…γερμανικό ομοσπονδιακό σύστημα διακυβέρνησης (τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια άραγε;)! Από τους πιο ένθερμους όμως υποστηριχτές της «ανεξαρτησίας» είναι οι κάτοικοι περιοχών όπου το παράνομο χρήμα αποτελεί βασικό εισόδημα και οι οποίοι σίγουρα θα προτιμούσαν την χαλαρή τοπική αστυνόμευση. Η περιοχή του Μυλοποτάμου είναι απλώς ένα παράδειγμα, που ανέδειξε το μέγεθος της ασυδοσίας και παραβατικότητας.
Πολιτικά, το κίνημα αυτό φαίνεται να υποστηρίζεται περισσότερο από τον αριστερό χώρο. Λέγεται ότι στις τελευταίες εκλογές, το ψηφοδέλτια του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στην Κρήτη πλαισίωναν και άτομα που υποστηρίζουν ή προωθούν την ιδέα της «Ανεξάρτητης Κρήτης». Οι φήμες περί «Ανεξάρτητης Κρήτης» διοχετεύονται προς τα έξω κι από το πανεπιστήμιο Ηρακλείου και συγκεκριμένα από καταληψίες αναρχικούς. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος προφήτης, για να προβλέψει τι θα γίνει σε περίπτωση αυτονομίας. Αρκεί να διαθέτει ιστορική μνήμη. Πριν κοπάσουν οι πανηγυρισμοί των Κρητικών για την “απελευθέρωση” τους από τους Τούρκους κατακτητές, στο νησί είχαν εγκατασταθεί στρατοί τεσσάρων ξένων δυνάμεων. Πριν προλάβουν ν’ “αγκαλιαστούν” μεταξύ τους οι Κρητικοί για την επιτυχία τους, κάποιοι είχαν πάρει τα όπλα για να ξεκινήσουν Κρητικό εμφύλιο. Οι ξένοι “κούρδιζαν” με χρήματα τους προδότες και αυτοί παρέσυραν τους πληθυσμούς. Η ένωση με την Ελλάδα διατήρησε το ενιαίο της Κρητικής κοινωνίας και έσωσε την Κρήτη από έναν μόνιμο εμφύλιο. Ως Έλληνες λοιπόν θα μιλήσουμε ανοικτά, γιατί απλούστατα δεν φοβόμαστε να πούμε την αλήθεια. Στους αδελφούς Κρητικούς θα πούμε αυτά ακριβώς που σκεφτόμαστε και για τους εαυτούς μας. Με απόλυτη ειλικρίνεια και χωρίς ίχνος υστερόβουλων σκέψεων.
Ο γράφων είναι Μακεδόνας και πολλές φορές έρχεται αντιμέτωπος με ανάλογες απόψεις περί μιας μακεδόνικης “αυτάρκειας”, η οποία θα ήταν αποδοτικότερη μέσω της αυτοδιαχείρισης. Τη Μακεδονία δεν την συμφέρει η αυτονομία. Την καθιστά μικρή και αδύναμη και άρα εύκολη “λεία” του κάθε καραγκιόζη “πλανητάρχη”. Την καθιστά εξαρτώμενη και άρα εύκολα μετατρέψιμη σε ένα άθλιο προτεκτοράτο των ισχυρών. Ακόμα λοιπόν κι αν υποθέσουμε ότι σήμερα την Μακεδονία την εκμεταλλεύεται το άθλιο αθηνοκεντρικό κράτος, αυτό είναι “πταίσμα” μπροστά σ’ αυτό το οποίο θα ακολουθήσει σε περίπτωση αυτονομίας. Σε μια τέτοια περίπτωση η Μακεδονία θα μετατραπεί σε ένα νέο “Κόσοβο”. Ένα νέο “Ελντοράντο” για τα ντόπια και ξένα σκουπίδια. Ο λαός θα καταδικαστεί στην απόλυτη φτώχεια και αυτοί οι οποίοι θα “διαπρέπουν” θα είναι οι δωσίλογοι και οι κακοποιοί χαφιέδες των ισχυρών.
Όμως, το ακόμα χειρότερο είναι η “νοθεία” που θα υποστεί ως Μακεδονία και ό,τι αυτή η έννοια αντιπροσωπεύει για τον ελληνισμό. Μια τέτοια πράξη θα την αναγκάσει ν’ αποδεχθεί στους κόλπους της τους “Μακεδόνες” των Σκοπίων και άρα θα την καθιστά “όμηρο” των ισχυρών, οι οποίοι χωρίς κόστος θα μπορούν να την απειλούν με εμφυλιοπολεμικού επιπέδου εσωτερικές συγκρούσεις. Θα “πληρώνει” διαιτητές και θα νομιμοποιεί ξένες στρατιωτικές παρουσίες στην επικράτεια της. Θα πληρώνει με δικά της χρήματα τους βασανιστές της. Όπως ακριβώς συμβαίνει στην Κύπρο. Η “αυτόνομη” Μακεδονία του μέλλοντος θα είναι ένα πολύγλωσσο “Κόσοβο” στο οποίο οι ξένοι θα πριμοδοτούν σλαβόφωνους Σκοπιανούς και αλβανόφωνους Κοσοβάρους, προκειμένου ν’ αλλάξουν την πολιτισμική φυσιογνωμία της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών