Αφεντικά χωρίς εθνική ταυτότητα

Του Δημήτρη Σαββίδη

Κρυφές ή ελάχιστα φανερές προθέσεις και δραστηριότητες βρίσκονται πολλές φορές πίσω από βαρύγδουπους τίτλους οργανισμών και θεσμών, από αυτούς με των οποίων τα ονόματα βομβαρδιζόμαστε συχνά - πυκνά σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο.Ένα τέτοιο βαρύγδουπο όνομα αποτελεί και το LONDON SCHOOL OF ECONOMICS, γνωστό και ως L.S.E. Ως σχολή Οικονομικών σπουδών υψηλού επιπέδου παρουσιάζεται το L.S.E, αλλά μόνον αυτό δεν είναι τελικά.

Και δεν είναι μόνον αυτό, γιατί έτσι το ορίσανε αυτοί που το ιδρύσανε Το 1895, δηλαδή η Fabian Society.

Μια Fabian Society της οποίας οι ζωτικές αρτηρίες θρέφουν εδώ και έναν αιώνα τους πλουτοκράτες του αγγλικού και όχι μόνον liberal establishment.

Ποιοι είναι οι Φαμπιανιστές;

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ήταν το 1884 όταν ο Βρετανός οικονομολόγος Sidney Webb ίδρυσε τη Fabian Society. Τα μέλη της, οι Φαμπιανιστές, ήταν υπέρ της σταδιακής εισαγωγής και επικράτησης του Σοσιαλισμού στη βρετανική κοινωνία, εκμεταλλευόμενοι προς αυτόν το σκοπό τις κατάλληλες στιγμές και συγκυρίες που αυτό θα ήταν εφικτό.

Από την αρχή λοιπόν της ύπαρξης αυτής της «εταιρείας» η συνομωσία ήταν στο καταστατικό της και στον τρόπο δράσης της.

Το 1922 ο Webb, επισκέφθηκε τη Σοβιετική Ένωση και περιέγραψε την επανάσταση των Μπολσεβίκων ως τον θρίαμβο του ανθρωπισμού (ουμανισμού). Ο ενθουσιασμός του αυτός: επηρέασε πάρα πολύ την ιδεολογία του εργατικού κόμματος της Βρετανίας, καθόρισε την αγγλική εξωτερική πολιτική τόσο ώστε αυτή να στηρίξει το σοβιετικό καθεστώς και επεκτάθηκε ως επιδημία και σε άλλες προσωπικότητες της αγγλικής διανόησης και τέχνης.

Προσέξτε το έμβλημα: Λύκος με ένδυμα προβάτου!! Τώρα βέβαια, έχει αλλάξει.

Έτσι, εκτός των άλλων, Φαμιτιανιστές υπήρξανοι διάσημοι συγγραφείς G. Bernant Shaw και H.G. Wells, (και η Virginia Woolf), οι οποίοι έπλεξαν ακόμη και το εγκώμιο του Στάλιν. Μέλος της Fabian Society ήταν επίσης και η Annie Besant, συνιδρύτρια μαζί μετην Elena Blavatsky της «Θεοσοφικής Εταιρείας» και του «Θεοσοφισμού». Ενός «θεοσοφισμού», ο οποίος αποτέλεσε το τεχνητό μείγμα ινδουιστικών θρησκευτικών στοιχείων και ενός «προοδευτικού σοσιαλίζοντος» εσωτερισμού, ο οποίος δεν απέκλειε από την θεματολογία του και ένα ισχυρό ενδιαφέρον για τον πνευματισμό.

Μέλος της Fabian Society υπήρξε και ο οικονομολόγος John Maynard Keynes, αυτός που ηγήθηκε της βρετανικής αντιπροσωπείας το 1944 στο Bretton Woods, εκεί όπου ο ίδιος εισηγήθηκε τη δημιουργία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, του γνωστού σε όλους μας Δ.Ν.Τ.

Χαρακτηριστικό της εξάπλωσης των Φαμπιανιστών σε σημαίνουσες θέσεις και θέσεις κλειδιά του αγγλικού βίου, είναι το γεγονός ότι όταν το 1945 οι Εργατικοί νίκησαν τον Τσώρτσιλ στις εκλογές και σχημάτισαν κυβέρνηση, τα 45 από τα 82 μέλη της νέας κυβέρνησης, συμπεριλσμβανομένου και του πρωθυπουργού, ήτανε μέλη της Fabian Society.

Παρόλη όμως την πολυπληθή παρουσία της στα δρώμενα της αγγλικής πολιτικής σκηνής, η Fabian Society δεν επεδίωξε ποτέ να σχηματίσει κάποιο πολιτικό κόμμα, προτιμώντας αντί του ανοιχτού στο φως κομματικού ανταγωνισμού τη διαδικασία της πολιτικής επιρροής, της διείσδυσης σ’όλα τα αγγλικά πολιτικά κόμματα και στον κόσμο του χρήματος, και στην εν κρυπτώ ιδεολογικα-πολιτική και ελιτιστική διαμόρφωση των συμμετεχόντων στους χώρους όπου ασκείτω η πραγματική εξουσία.

Για να εξασκήσει λοιπόν όσο το δυνατόν πιο αποτελεσματικά την επιρροή της (διαμέσου όλου αυτού του συνωμοτικού δικτύου των προσωπικοτήτων που συμμετείχαν σ’αυτήν), η Fabian Society ίδρυσε το 1895 τη London School of Economics.

Σ’ αυτήν τη σχολή κυρίαρxη ήταν (και είναι) η «σύζευξη» νεοκαπιταλιστών και «προοδευτικών κοινωνικο-ανθρωπιστικών» ιδεών.

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Παράλληλα μετην ίδρυση του L.S.E. η Fabian Society έδωσε ψυχή και στη δημιουργία διαφόρων «κοινωνικο-πολιτιστικών ιδρυμάτων», που σκοπό είχαν να υποδείξουν προγράμματα και στρατηγικές στην πολιτική εξουσία.

Πρότυπο όλων αυτών των «ιδρυμάτων» αποτέλεσε το φαμπιανικό «Royal Institute of International Affairs» (R.I.I.A.), το οποίο από πάντα υποστήριζε ότι «η επιτυχής δημιουργία ενός παγκόσμιου συστήματος υψίστως ενοποιητικού (σημ. δηλαδή η δημιουργία μιας Νέας Παγκόσμιας Τάξης) απαιτούσε και απαιτεί την ήττα των εθνικιστικο-λαϊκών δυνάμεων από τον διεθνιστικό κοσμοπολιτισμό».

Όσον αφορά τα προαναφερθέντα «ιδρύματα» θα πρέπει να σημειώσουμε ότι στις Η.Π.Α. είναι τόσα πολλά που θα ήταν δύσκολο να τα απαριθμήσουμε. Φτάνει να αναφέρουμε τα πιο διάσημα, όπως το “‘Ιδρυμα Rockefeller», το “‘Ιδρυμα Ford” (που αλλιώς ξεκίνησε και αλλού κατέληξε), το “Council for Foreign Relations” και το “Brooking Institution”.

Χρηματοδοτούμενα από τραπεζικούς και πολυεθνικούς κολοσσούς αλλά και από τις μεγάλες οικογένειες του αμερικανικού establishment και επιπλέον «μη υποκείμενα σε φόρους» σύμφωνα με την αμερικανική νομοθεσία, τα «ιδρύματα» αυτά αποτελούν φορείς ιδεολογικής προπαγάνδας και ισxυρούς μηxανισμούς επιρροής της αμερικανικής πολιτικής, προς όφελος φυσικά του αμερικανικού establishment.

Όπως προείπαμε πρότυπο όλων αυτών των «ιδρυμάτων» αποτέλεσε το R.I.I.A., του οποίου τη δομή αντιγράφοντας, δημιουργήθηκε το αμερικανικό “Council for Foreign Relations”, με εμπνευστές της δημιουργίας του και χρηματοδότες του στη δεκαετία του ‘20 την οικογένεια Rockefeller και από το οποίο στη συνέχεια προήλθε η γνωστότατη σε όλους μας «Τριμερής Επιτροπή».

Μέλη της Fabian Society είναι και οι πρώην πρωθυπουργοί της Μ. Βρετανίας, Τόνι Μπλερ και Γκόρντον Μπράουν

Όλα αυτά τα «ιδρύματα», οι «σχολές» και οι «επιτροπές», οι οποίες ανάγουν την ύπαρξή τους, την ιδεολογία τους και τις πράξεις τους στον Φαμπιανισμό, χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν μια κοινότυπη «ξύλινη γλώσσα», προκειμένου να αποκρύψουν την πραγματική διεθνιστική φύση των ιδεών τους.

Έτσι όταν οι Φαμπιανιστές και τα «ιδρύματά» τους τύπου L.S.E. μιλούν για “αντιδραστικές συμπεριφορές» εθνών και λαών που πρέπει να εκριζωθούν, εννοούν κυβερνήσεις και κινήματα εθνικιστικής ιδεολογίας, τα οποία πρέπει να εξαφανισθούν «καθ’οιονδήποτε τρόπο» (και ο νοών νοείτω), όπου κι αν υπάρχουν και δραστηριοποιούνται.

Προϊόν αυτού του ιδιότυπου φαμπιανικού βρετανικού σοσιαλισμού αποτελεί και η «καραμέλα» περί «ελαχίστου εγγυημένου εισοδήματος», το οποίο τα διάφορα «ιδρύματα», «σχολές» και τ’ αφεντικά τους προτίθενται να δώσουν άμα της πλήρους επικρατήσεώς τους στους ισοπεδωμένους υπηκόους τους, μια «καραμέλα» την οποία συχνά ακούμε να «πιπιλίζεται» και στην Ελλάδα εν είδη «κοινωνικο-οικονομικής προτάσεως» από τους διαφόρους αποφοίτους του φαμπιανικού L.S.E. υπουργούς και μή.

Ως ισοπεδωμένους δε υπηκόους εννούμε αυτούς των οποίων - η ιδεολογία της σχολής της Φραγκφούρτης (της οποίας ένας και των ιδρυτών υπήρξε Φαμπιανιστής και οι τωρινοί εκπρόσωποί της - θα έχουν διαλύσει την κάθε «αντιδραστική συμπεριφορά», προσδιορίζοντας ως τέτοια την εθνικιστική ιδεολογία και κοσμοθεωρία.

London School of Economics λοιπόν, «ιδρύματα» τύπου R.I.I.A. και «ίδρυμα Rockefeller», ή τα διάφορα Δ.Ν.Τ. και τριμερείς επιτροπές, προέρχονται από την ίδια ιδεολογική μήτρα, δηλαδή από την Fabian Society.

Το κατά πόσο δε όλοι αυτοί οι προαναφερθέντες «θεσμοί» ασπάζονται την ιδεολογική πρόταση της Fabian για «μια επιτυχή δημιουργία ενός παγκοσμίου ενοποιητικού συστήματος (δηλαδή μιας νέας παγκόσμιας τάξης) που απαιτεί την ήττα όλων των απανταχού της γης εθνικιστικο-λαικών κινημάτων και κυβερνήσεων,το διαπιστώνουμε από τα πεπραγμένα των εν Ελλάδι αποφοίτων του L.S.E. πολιτικών και μή και των υπολοίπων θαμώνων των διαφόρων «επιτροπών και ιδρυμάτων» φαμπιανικής προέλευσης.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ‘PATRIA’, τεύχος 24