Η νεοταξική βαρβαρότητα διαλύει τα ονειροπολήματα και τις συκοφαντίες…

  Τα ονειροπολήματα, έλεγε ο Λένιν, είναι προϊόντα της μικροαστικής ανημποριάς,  η μοίρα των ανήμπορων…

Του Θύμιου Παπανικολάου

 

            Ζήσαμε, σε μικρό χρονικό διάστημα πολλά απανωτά επαναστατικά ονειροπολήματα εκρηκτικών μικροαστικών εξεγέρσεων, δηλαδή ονειροπολήματα της «μικροαστικής ανημποριάς».

            Θα περιοριστούμε στα τρία πιο χαρακτηριστικά: Την Εξέγερση των φορτηγατζήδων, την έκρηξη της  λαϊκής οργής στις Πλατείες και πρόσφατα την αγωνιστική θύελλα των ταξιτζήδων.

            Και τα τρία αυτά εκρηκτικά γεγονότα αποτυπώνουν το διπλό μικροαστικό δράμα: Από τη μια τη θηριώδη και ολοκληρωτική πτώχευση, εξαθλίωση και καταστροφή της πολυπληθούς μικροαστικής τάξης και από την άλλη την τραγική ΠΟΛΙΤΙΚΗ ανημποριά της.

            Μέσα σε συνθήκες παλλαϊκής απελπισίας και οργής καμία από αυτές τις μικροαστικές εξεγέρσεις δεν αποτέλεσε ηγετική αιχμή Πολιτικής Ανασυγκρότησης και Οργάνωσης του λαϊκού κινήματος, αλλά ούτε καν κατάφερε το ΘΑΝΑΣΙΜΟ κτύπημα στην κυβέρνηση των ανδρεικέλων: Δεν την γκρέμισε…

 

Οι πλατείες βάλτωσαν στη στασιμότητα, στο μεθύσι των φράσεων, στα «ακηδεμόνευτα» κλισέ κατά των Ιδεολογιών και της Οργάνωσης, καθώς και στα «ανατρεπτικά» ονειροπολήματα: Στην  ευπιστία και μυωπία (κατά Λένιν) των μικροαστικών μαζών…

Η αιτιολογία ότι το κίνημα των Πλατειών εκφυλίστηκε από  τα πολύμορφα εθνομηδενιστικά νεφελώματα και τις ποικίλες «εστίες» της «αριστερής Πανούκλας» είναι και αυτή (η αιτιολογία) ένα ονειροπόλημα ανημποριάς τού να διακρίνουμε το βάθος των πραγμάτων και κυρίως να διακρίνουμε ότι: Από την ίδια τη φύση και τη λειτουργία του το ΜΙΚΡΟΑΣΤΙΚΟ «Κίνημα των Πλατειών» ήταν σε ΑΔΙΕΞΟΔΟ, δεν μπορούσε από μόνο του να δώσει καμία ΠΟΛΙΤΙΚΗ διέξοδο, ούτε να αποτελέσει ΗΓΕΤΙΚΟ πόλο…

Τον ηγετικό πόλο μπορεί να τον δώσει μόνο το ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΚΙΝΗΜΑ της εργατικής τάξης.

Όταν δεν υπάρχει αυτός ο επαναστατικός πόλος δεν μπορεί να ΥΠΕΡΦΑΛΑΓΓΙΣΤΟΥΝ τα αδιέξοδα και η ανημποριά των μικροαστών, συνακόλουθα και οι μηχανισμοί της «αριστερής Πανούκλας» που έργο της είναι ένα και μόνο: Να αναχαιτίζει και να εκφυλίζει τη λαϊκή οργή,  να τρέφει και να κολακεύει τις μικροαστικές ουτοπίες και τα ονειροπολήματα…

Το ίδιο αδιέξοδα ήταν και τα ρωμαλέα εκρηκτικά ανατινάγματα των φορτηγατζήδων και ταξιτζήδων. Τόσο αδιέξοδα, που μέσα σε μια κοινωνία που κοχλάζει από λαϊκή ΟΡΓΗ, δεν κατόρθωσαν να υπερφαλαγγίσουν ούτε τους εργατοπατέρες.

Το να δαιμονοποιούμε τους εργατοπατέρες είναι η εύκολη λύση. Η λύση επικάλυψης του ΟΥΣΙΩΔΟΥΣ: Ότι κάθε μικροαστικό κίνημα, όσο και αν είναι εκρηκτικό δεν μπορεί να υψωθεί σε ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΗΓΕΣΙΑ ολόκληρης της κοινωνίας, αναζητάει την ηγεσία: Θα τη βρει είτε στον επαναστατικό πόλο της εργατικής τάξης είτε στις καθεστωτικές ξόβεργες…

Γράφαμε τον Ιούλιο του 2010:

Το πιο άγριο «κομμάτι» της επερχόμενης λαϊκής έκρηξης θα είναι οι «μεσαίες τάξεις» (μικροαστοί). Και θα είναι η μικροαστική έκρηξη πιο άγρια γιατί οι μικροαστοί καταστρέφονται, σήμερα, πιο άγρια και μοχθηρά.

Οι μικροαστοί χάνουν τη βάση της ύπαρξής τους, χάνουν την «ιδιοκτησία» τους, τις «επιχειρήσεις» τους, όλα αυτά που τους έδιναν την ψευδαίσθηση ζωής και που χωρίς αυτά δεν μπορούσαν να ζήσουν. Αυτά που τους έκαναν να ελπίζουν σε μια καλύτερη ζωή, σε άνοδο και αναρρίχηση στους καθεστωτικούς μηχανισμούς…

 

Η οργή των μικροαστών όταν καταστρέφονται είναι ανυπόμονη, ασυγκράτητη και ηφαιστειώδης. Είναι ΟΡΓΗ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ, τυφλή και ορμητική σαν χείμαρρος…

Αυτήν την οργή της μικροαστικής απελπισίας παλιότερα την αξιοποιούσε ο φασισμός.

Σήμερα, δεν υπάρχει ούτε αυτή η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ για τον καταρρέοντα καπιταλισμό, ακριβώς γιατί ο φασισμός, ο πλανητικός φασισμός, υπάρχει και επελαύνει με τη μορφή της Νέας Τάξης.

Δεν μπορεί, συνεπώς, να «αξιοποιηθεί» από «εθνικούς» αγύρτες γιατί αυτοί ΑΜΕΣΑ υπηρετούν τη Νέα Τάξη και αυτό γίνεται, επίσης, ΑΜΕΣΑ αντιληπτό από όλους…

Αυτή, φυσικά η οργή ΔΕΝ μπορεί να αποτελέσει και τον επαναστατικό ατμό για το γκρέμισμα αυτού του καθεστώτος και την αντικατάστασή του από ένα άλλο κοινωνικό καθεστώς. Απουσιάζει το «επαναστατικό έμβολο» και ο «κύλινδρος»: Ο επαναστατικός πολιτικός φορέας…

Ωστόσο, αυτή η μικροαστική εξέγερση, όπως ήδη προαναφέραμε, θα επιφέρει ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΕΣ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ στη σκέψη και στη συνείδηση και θα αποτελέσει «εξέγερση» προς το Συλλογικόν και Συνειδητόν ΑΓΩΝΑ, προς τον «ομαδικό άνθρωπο».

Ο καπιταλισμός δημιουργεί τους νεκροθάφτες του: Τα ιστορικά υποκείμενα της ανατροπής του…

Η αποσυνθετική του παρακμή δημιουργεί και τη μετάλλαξη των μικροαστών από θεμέλιο της αποθέωσης του ατόμου, σε καταλύτη του «ομαδικού ανθρώπου».

Το καπιταλιστικό σύστημα, στη σημερινή του καταστροφική και βάρβαρη μορφή, χάνει και την κοινωνική βάση των «κορόιδων» του, τη «μάζα», μέσω της οποίας ισοπέδωσε τα πάντα και μόλυνε την κοινωνία με τα «γούστα» της και την «ηθική» του «εγώ»…

Η μικροαστική εξέγερση θα θέσει ανοικτά την ΑΝΑΓΚΗ να ραδιογραφηθεί η ανατομία της καπιταλιστικής κοινωνίας, να αποκαλυφτούν όλα τα μυστικά της και να υποταχθούν όλες οι λειτουργίες στο λογικό και στη θέληση του «ομαδικού ανθρώπου».

ΕΔΩ:

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=4734

            Τότε δεν προσθέσαμε σκόπιμα, για ευνόητους λόγους, την μεγαλοφυή θέση του Μαρξ:

«Γιατί η μικροαστική τάξη μπορεί τόσον καιρό μονάχα να κρατήσει μια επαναστατική στάση απέναντι στην αστική τάξη, όσο στέκεται πίσω της το προλεταριάτο» («Ταξικοί αγώνες στη Γαλλία»).

Καιρός να αρχίσουμε να ανακαλύπτουμε ξανά τις «ρίζες» της επαναστατικής ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ παράδοσης και να πιάνουμε το «νήμα» των επαναστατικών κινημάτων…

Αυτά τα ζητήματα πλέον τίθενται επί τάπητος από τα ίδια τα πράγματα της νεοταξικής βαρβαρότητας και από  τη νέα παλίρροια των λαϊκών κινημάτων…

ΑΡΚΕΤΑ μείναμε σιωπηλοί από το χείμαρρο  κατασυκοφάντησης του ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ και την ταύτισή του με τις ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ των «αριστερών» κομμάτων και τη νεοταξική τους ενσωμάτωση.

Δεν μπορεί πλέον μαζί με τις σαπουνάδες να πετάμε έξω από τη σκάφη και το παιδί.

Δεν μπορεί στο όνομα της προδοσίας των «αριστερών» κομμάτων και των πολύμορφων «αριστερών» γραφειοκρατών του καθεστώτος να χλευάζουμε και να πετάμε τη ΘΕΩΡΙΑ και την ΠΡΑΞΗ του σοσιαλιστικού ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ…

Σημείωση: Θα συνεχίσουμε με το γιατί η μικροαστική τάξη είναι «ανήμπορη»…

ΠΗΓΗ:

http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5883