“Το κακό θα σας έρθει από τους διαβασμένους”

Γράφει ο Νατσιός Δημήτρης, δάσκαλος.

Ίσως ο λόγος μου, σήμερα, να είναι επιτάφιος, επικήδειος επάνω στο άταφο σώμα της Παιδείας μας, της πάλαι ποτέ Εθνικής και νυν νεοταξικής και καλύτερα δαιμονικής. “Το κακό θα έρθει από τους διαβασμένους” έλεγε ο Πατροκοσμάς… και το κακό ήρθε!
Η παιδεία… “Παιδεία, εστί ου την υδρίαν πληρώσαι, αλλά ανάψαι αυτήν.” (Πλάτωνας.) Η Παιδεία είναι, όχι το γέμισμα του άδειου δοχείου (ο εγκέφαλος του παιδιού) , αλλά άναμμα ψυχής, είναι φώς. Η παιδεία με αξίες, η σπουδαιότητα της αγωγής που πρέπει να λαμβάνει ο άνθρωπος στη παιδική ηλικία. Ο λόγος του Πατροκοσμά είναι αδυσώπητος:
“Είναι μια μηλιά και κάνει ξινά μήλα. Εμείς τώρα τι
πρέπει να κατηγορησούμε, τα μήλα ή τη μηλιά; Φυσικά τη μηλιά. Λοιπόν κάνετε καλά εσείς οι γονείς, οι δάσκαλοι συμπληρώνω, όπου είστενε η μηλιά, να γίνονται και τα μήλα γλυκά. Εκ γαρ του…
καρπού το δένδρον γινώσκεται”.
Τώρα είμαστε σε κρίση, δηλαδή σε σάπισμα…
Και για να φθάσουμε στο σάπισμα των καρπών, έπρεπε να πληγούν καίρια πρώτα οι γονείς, μετά οι δάσκαλοι και τελευταίοι, μέσω των βιβλίων, οι μαθητές.
Ο Έλληνας, ο Ρωμιός, ο Γραικός -όλα δικά μας είναι- υποκορίστηκε, έγινε Γραικύλος. Νόμισε ο δυστυχής πως αν παραμείνει Έλληνας, όπως τον έμαθαν οι πατεράδες του, θα μείνει πίσω, θα είναι συντηρητικός. “Έκοψε” δρόμο, έχασε τον προσανατολισμό του, βρέθηκε στο γκρεμό. Τον έφαγε η πρόοδος η πολλή, η αχώνευτη.
Ύψωσε σε Εθνικό ιδεώδες έναν “πολιτισμό” (Δύση) διαφορετικό από πολλές απόψεις από τον δικό του, μόνο και μόνο επειδή ήταν υλικά υπέρτερος! Η λαϊκή θυμοσοφία συνόψισε ευθύβολα την περιρρέουσα σκυβαλοκρατία: “τα λίγα βγαίνουν με κόπο, τα πολλά με κόλπο! “
Πάχυνε το σώμα του, φτώχυνε η ψυχή του.
Αλλάζει τον τρόπο ανατροφής των παιδιών του.
Ανατρέφει μοσχοανθρεμμένους μοναχογιούς και μοναχοκόρες, παρέχοντάς τους άφθονα υλικά αγαθά, γιατί δεν μπορούσε να τους προσφέρει το φυσικό λίπασμα της ανατροφής των παιδιών, την αγάπη, γιατί “όσο πλεονάζεις τω πλούτω τοσούπω ελλείπεις τη αγάπη” (Μέγας Βασίλειος).
Λησμόνησε ο αξιοθρήνητος το ευλογημένο “όχι”.
Φοβήθηκε μην τον πούν οπισθοδρομικό.
Έτρεμε, όπως προείαμε, και τις λοιδορίες των κατ΄επάγγελμα προοδευτικών…
Γιατί Παιδεία θα πει γλώσσα.
Και η Ελληνική γλώσσα είναι πρώτα δουλειά της μάνας.
Οι μαστοί είναι τρείς.
Οι δυο για το γάλα και ο τρίτος το στόμα της, η λαλιά της, η γνήσια και άδολη πηγή της γλώσσας. Όταν αυτός ο δροσερός σταλακτίτης στερεύει, τότε αντικαθίσταται από το αναίσχυντο στόμα της τηλοψίας.
Σειρά έχει ο δάσκαλος.
Καταστρέψαμε τον δάσκαλο ως θεμέλιο και ψυχή του σχολείου, για να τον μεταβάλλουμε σε συνδικαλιστή και φροντιστή., σε πρότυπο ιδιοτέλειας και αδιαφορίας, σε πανταροκυνηγό που ξέρει απλώς να έχει διεκδικήσεις και να πολιτικολογεί.
Δεν καταλαβαινουμε πως καλό είναι το σχολείο με αφοσιωμένους δασκάλους, με δασκάλους οι οποίοι, μετ΄επιστήμης, χαλυβδώνουν τα παιδιά με ψυχή και Χριστό, με φιλοπατρία και φιλοτιμία, με πρότυπο τον άγιο και τον ήρωα, τον Πατροκοσμά και τον Καραϊσκάκη.
Ο λαός μας έλεγε: “κάλλιο γνώση παρά γρόσι”.
Τώρα η γνώση υποκλίνεται στην πληροφορία, στο εφήμερο, στο άχρηστο, για να καταλήξουμε σε έναν νέο τύπο ανθρώπου: στον μορφωμένο βάρβαρο.
ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2011/08/blog-post_7082.html#ixzz1WbeDVdU3