31 Δεκεμβρίου 1956. Μιχαηλ Γεωργάλλας: "Μάστρε μου πεθαίνω. Ζήτω ἡ Ἑλλάς!"

Τὸ 1935, στὸ κατεχόμενο σήμερα χωριὸ Μαραθόβουνο, γεννήθηκε ὁ Μιχαὴλ (Μάκης) Γεωργάλλας. Στὶς 31 Δεκεμβρίου 1956 ὁ 21χρονος Μάκης ξεψυχοῦσε μὲ τὸ ὄνομα τῆς Μάνας Ἑλλάδας στὰ χείλη…

Φοιτοῦσε ἀκόμη στὸ Παγκύπριο Γυμνάσιο, ὅταν πρωτοστατοῦσε σὲ μαχητικὲς διαδηλώσεις κατὰ τῶν ἀποικιοκρατῶν. Δὲν μποροῦσε ἡ ἑλληνική του ψυχὴ νὰ δεχτεῖ πὼς ἡ Κύπρος ἦταν σκλαβωμένη. Σὲ κάθε χριστιανικὴ καὶ ἐθνικὴ κίνηση μέσα ἦταν κι ὁ Μάκης. Συνελήφθηκε καὶ κλείστηκε στὰ κρατητήρια τῆς Κοκκινοτριμιθιᾶς. Μὰ πῶς μποροῦσε νὰ χωρέσει ἡ ἐλεύθερη ψυχή του στὶς φυλακὲς ἐκεῖνες; Μὲ μεγάλη τόλμη πέτυχε νὰ δραπετεύσει στὶς 13 Σεπτεμβρίου 1956 καὶ νὰ καταφύγει στὰ βουνά. Ἀμέσως μετά, κατάφερε νὰ ἑνωθεῖ μὲ τὴν ὁμάδα τοῦ Γρηγόρη Αὐξεντίου, ὅπου παρέμεινε μέχρι τὸ θάνατό του, τρεῖς μῆνες ἀργότερα.

Ὁ Ἀρχηγὸς Γρίβας, χαρακτηρίζει τὸν Γεωργάλλα.... «γενναῖο παλικάρι, ἁγνὸς καὶ ἐνθουσιώδης ἀγωνιστής, ὅστις, μολονότι λαμπροῦ ἤθους καὶ ἐξαιρέτου ἐπιδόσεως, ἀπεβλήθη, ὡς μὴ ὤφειλε, τοῦ Σχολείου, εἰς τὸ ὁποῖο ἐφοίτα, λόγω τῆς ζωηρῆς συμμετοχῆς τοὺς εἰς τὰς μαθητικᾶς πατριωτικᾶς ἐκδηλώσεις». Ἡ ὁμάδα τοῦ Αὐξεντίου καταδιωκόταν ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους καὶ μετακινεῖτο συνεχῶς. Τὸ βράδυ τῆς 30ης πρὸς 31 Δεκεμβρίου 1956 βρισκόταν στὸ χωριὸ Ζωοπηγὴ τῆς ἐπαρχίας Λεμεσοῦ, στὸ...

 σπίτι τοῦ Μήνα Κωνσταντίνου. Τὸ πρωὶ τῆς 30ης Δεκεμβρίου εἶχαν φτάσει στὸ χωριὸ Ἐγγλέζοι καὶ διενήργησαν ἔρευνες ἄνευ ἀποτελέσματος. Γύρω ὅμως στὰ μεσάνυχτα, κατέφθασε ἰδιωτικὸ ταξὶ καὶ σταμάτησε ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ Μήνα, 20 περίπου μέτρα ἀπὸ τὴν κρύπτη τῶν ἀνταρτῶν. Οἱ ἐπιβαίνοντες ἄρχισαν νὰ χτυποῦν τὴ θύρα τοῦ σπιτιοῦ. Ὁ Αὐξεντίου, νομίζοντας ὅτι ἦταν μαντατοφόροι τῆς ΕΟΚΑ, ἔστειλε τὸν Μήνα νὰ ἀνοίξει. Ἀνοίγοντας βρέθηκε ἀντιμέτωπος μὲ 5 πάνοπλα ἄτομα. 2 Τούρκους καὶ 3 ἀργυρώνητους προδότες στὴν ὑπηρεσία τῶν Ἄγγλων. Αὐτοὶ ἦταν οἱ Ἀνδρέας Φοινιώτης, Τσούκας καὶ Λιμνιάτης. Κάποιος ἂπ΄ αὐτοὺς πλησίασε τὸν Μήνα καὶ τοῦ εἶπε δῆθεν ἐμπιστευτικὰ νὰ εἰδοποιήσει ἀμέσως τοὺς ἀντάρτες ποὺ ἦταν στὸ χωρίο νὰ φύγουν, γιατί σὲ 10 λεπτὰ θὰ κατέφθανε στρατός. Ὁ Μηνὰς ἀντελήφθη τὸ τέχνασμα καὶ ἔτσι ἄρχισε νὰ προσποιεῖται ἄγνοια.

Οἱ 5 πράκτορες τῶν Ἄγγλων ἀφοῦ κατάλαβαν ὅτι δὲν ἦταν δυνατὸν νὰ πετύχουν κάτι μὲ τὸ καλό, ἄρχισαν νὰ ἀπειλοῦν τὸ Μήνα γιὰ νὰ τοὺς ἀποκαλύψει ποὺ βρίσκονταν ὄπλα καὶ βόμβες. Ὅταν ἄρχισαν νὰ γίνονται πολὺ ἀπειλητικοί, ὁ Μηνάς, γιὰ νὰ εἰδοποιήσει τὴν ὁμάδα τῶν ἀνταρτῶν, ποὺ βρίσκονταν στὴν παρακείμενη οἰκία ἄρχισε νὰ φωνάζει ζητώντας βοήθεια. Ὁ Αὐξεντίου, ὁ ὁποῖος ἄκουσε τὶς φωνές, ἀποφάσισε νὰ τὸν ἀπαγκιστρώσει ἀπὸ τοὺς πράκτορες τῶν Ἄγγλων γιὰ νὰ τὸν σώσει, γιατί ὁ Μηνὰς Κωνσταντίνου ἦταν ἄριστο στέλεχος τῆς ΕΟΚΑ καὶ ἐπιπλέον, γνώριζε πολλὰ μυστικὰ τῆς Ὀργάνωσης. Ἔτσι ὁ Αὐξεντίου καὶ ὁ Γεωργάλλας, ὁπλισμένοι μὲ Τόμιγκαν, προχώρησαν πρὸς τοὺς 5 πράκτορες καὶ ὅταν ἔφτασαν σὲ ἀπόσταση 15 μέτρων ἦταν ἕτοιμοι νὰ πυροβολήσουν. Ὅμως, ὁ Μηνὰς βρισκόταν στὸ βαλλιστικὸ πεδίο τους… Περίμεναν λίγο νὰ μετακινηθεῖ ὁ Μηνάς. Οἱ πράκτορες τῶν Ἄγγλων ὅμως, ἀντιλήφθηκαν τοὺς 2 ἀντάρτες καὶ ὅταν μετακινήθηκε ὁ Μηνάς, ἀκούστηκε μία ριπὴ καὶ ὁ Γεωργάλλας ἔπεσε πληγωμένος βαριά. Αὐτὸς ποὺ πυροβόλησε ἦταν ὁ Τοῦρκος. Ἀμέσως ὁ Αὐξεντίου ἀνταπέδωσε τὰ πυρὰ πρὸς τὸ μέρος ποὺ φάνηκε ἡ λάμψη καὶ τὸ ἐχθρικὸ αὐτόματο σίγησε, ἀφοῦ εἶχε σκοτωθεῖ ὁ κάτοχός του.

Γιὰ μερικὰ λεπτὰ ἔγινε ἀνταλλαγὴ πυρῶν ἀλλὰ οἱ πράκτορες τῶν Ἐγγλέζων κατάφεραν νὰ διαφύγουν μπαίνοντας στὸ ταξί. Ὁ Γεωργάλλας τραυματισμένος βαριά, σύρθηκε σιγὰ σιγὰ καὶ χάραξε μία γραμμὴ μὲ τὸ αἷμα του, ἀπὸ τὸ γεφύρι τοῦ χωριοῦ, ὅπου τραυματίσθηκε, μέχρι τὸ σπίτι τοῦ Μήνα.

Πρὶν πεθάνει, ὁ Αὐξεντίου ἔτρεξε κι ἀγκαλίασε τὸ Μάκη. Ὁ νεαρὸς ἥρωας κατάφερε νὰ ψελλίσει: «Μάστρε μου πεθαίνω. Ζήτω ἡ Ἑλλάς».

Βιαστικὰ ἡ ὁμάδα τοῦ Αὐξεντίου ἔθαψε τὸν ἥρωα στὸ νεκροταφεῖο τοῦ χωριοῦ. Ἦταν ἀκόμη ἄγρια μεσάνυχτα, ὅταν ἔφεραν κρυφὰ τὸν ἱερέα τοῦ χωριοῦ νὰ τελέσει τὴν κηδεία. Ἡ ἀντάρτικη ὁμάδα ποὺ ἀποτελεῖτο ἀπὸ 6 ἄτομα ἑτοιμαζόταν τώρα νὰ φύγει ἀπὸ τὸ χωριό, γιατί ἀναμενόταν ἡ ἄφιξη ἰσχυρῆς δύναμης Ἐγγλέζικων στρατευμάτων. Ἔπρεπε τὰ παλικάρια νὰ φύγουν προτοῦ ἔλθουν βρετανικὲς ἐνισχύσεις. Μέσα στὸ σκοτάδι ἐξαφανίστηκαν οἱ ἀντάρτες στὴ βουνοκορφὴ Παπούτσα.

Λίγο ἀργότερα ἀγγλικὲς δυνάμεις ἔφτασαν στὸ χωριό. Βρῆκαν μόνο τὸ νιόσκαφτο τάφο τοῦ νεαροῦ ἥρωα μὲ τὸ ἄψυχο κορμί του νὰ κεῖται σ’ αὐτόν.

Στὴν ἄκρη τοῦ χωριοῦ Ζωοπηγῆ, κοντὰ στὸ γεφύρι τοῦ κύριου δρόμου, ἐκεῖ ποὺ ξεψύχησε ὁ Μάκης Γεωργάλλας, ἕνα μνημεῖο στέκεται σήμερα γιὰ νὰ θυμίζει σὲ ὅλους μας τὴ θυσία τοῦ ἥρωα. Ὅταν κάποια μέρα περάσεις ἀπὸ ἐκεῖ, ἀγαπητὲ ἀναγνώστη, κᾶνε μία σύντομη στάση καὶ κατέβα ἀπὸ τὸ αὐτοκίνητο. Κοίταξε τὸ μνημεῖο καὶ βάλε τὸ σταυρό σου. Ἱερὸς εἶναι ὁ τόπος ἐκεῖνος καὶ κάθε τόπος ὅπου ἔδωσαν τὴ ζωὴ τοὺς οἱ νέοι της Κύπρου.

Νέοι, μὲ ψυχὴ ἀπὸ καθαρὸ ἀτόφιο ἑλληνικὸ χρυσάφι! Νέοι, ποὺ τὶς γιορτινὲς μέρες τῶν Χριστουγέννων καὶ τῆς Πρωτοχρονιᾶς βρίσκονταν ἀγκαλιὰ μὲ τὰ ὄπλα τοὺς ἀντὶ μὲ τοὺς συγγενεῖς.

Νέοι, μὲ ἰδανικὰ καὶ μὲ ἀκλόνητη πίστη στὴν Ἑλλάδα καὶ στὴν Ἕνωση.

Δόξα καὶ Τιμὴ στοὺς ἀγωνιστὲς τῆς ΕΟΚΑ.

Δόξα καὶ τιμὴ στοὺς ἀθάνατους ἥρωές μας!