ΗΓΕΜΟΝΕΙΝ Ή ΑΠΟΛΛΥΣΘΑΙ – A’ Μέρος

“Η πολιτική, είναι η συνέχεια του πολέμου με άλλα μέσα”. Φον Κλαούζεβιτς: Πατέρας της Επιστήμης της Γεωπολιτικής

Λόγω αλλαγής πρωθυπουργού και της νέας συγκυβέρνησης μεταξύ των τριών κομμάτων που υποστηρίζουν ΤΗΝ ΤΥΡΑΝΝΙΑ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ στην Ελλάδα, μεταξύ δηλαδή της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Καρατζαφερικού κόμματος όλοι οι Έλληνες ασχολούνται με την πολιτική αυτές τις μέρες…ακόμα και οι πιο αδιάφοροι. Οι πρόσφατες εκλογές που έγιναν έδειξαν πως οι “αδιάφοροι” αποτελούν μεγάλη μερίδα του ελληνικού πληθυσμού. Όποιος και να βγει το ίδιο θα ‘ναι…
κι αυτό φαίνεται να ισχύει αφού όλοι τους είναι μια συντεκνία που παρασιτεί και απομυζεί κάθε ικμάδα δύναμης των Ελλήνων. Το 40% που δεν πήγε να ψηφίσει όμως καταγράφτηκε. Αντίθετα, έβλεπες διάφορους τριτοκοσμικούς λαθρομετανάστες ή ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ νομιμοποιημένους να τρέχουν να ψηφίσουν. Πολλοί από τους “αδιάφορους” ίσως αργότερα να έγιναν “αγανακτισμένοι”…
και να έτρεχαν όπως τους έβαλαν κάποιοι να τρέχουν στο Σύνταγμα και δίχως καμία οργάνωση και κανένα στόχο και σκοπό την κρίσιμη στιγμή διαλύθηκαν σε χρόνο dt από τις ορδές των παρακρατικών “αντι”-εξουσιαστών…των αγαπημένων παιδιών του Συστήματος.
Στην αρχαία Ελλάδα, ο πατέρας του μεγάλου Ήρωα των Περσικών Πολέμων, Θεμιστοκλή, σαν ήταν μικρός και πέρναγαν από ένα σημείο στο Φάληρο όπου υπήρχαν μερικά σάπια καράβια τραβηγμένα στη στεριά τον συμβούλεψε να μην ασχοληθεί με την πολιτική γιατί οι πολιτικοί έχουν την ίδια κατάληξη με ‘κείνα τα σάπια πλοία. Πως όσο καιρό είναι γερά, οι άνθρωποι τα χρησιμοποιούν για να κάνουν τις δουλειές τους και ύστερα σαν περάσουν τα χρόνια τα αφήνουν να σαπίσουν.
Φαίνεται, αν σκεφτεί κανείς το τραγικό τέλος του Θεμιστοκλή στην αυλή του “Μεγάλου Βασιλιά” που τόσες μάχες έδωσε εναντίον του και πόσα τεχνάσματα εξ ύφανε για να καταστρέψει τα περσικά πλοία στη Σαλαμίνα τα λόγια του πατέρα του, να ήταν προφητικά για τη ζωή του.
Φαίνεται όμως πως σήμερα, στην εποχή της Εποχής των Τοκογλύφων, να ισχύει το αντίθετο. Οι πολιτικοί να χρησιμοποιούν το Λαό και να τον αφήνουν να σαπίσει, καθιστώντας τον εύκολα διαχειρίσιμο και ελαστικό ως προς τη χρησιμοποίηση των “υλικών” του. Σε κάθε περίπτωση φαίνεται πως η πολιτική είναι μια υψηλή τέχνη και δεν είναι φύσει κακή ή αγαθή, αλλά εξαρτάται από αυτούς που την εξασκούν που ορίζει την Τύχη. Είναι ακριβώς όπως η πολεμική τέχνη. Μπορεί να βλάψει ή μπορεί και να ωφελήσει ανάλογα. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να γεννήσει αδικία. Μπορεί όμως και να χρησιμοποιηθεί και να επιφέρει Δικαιοσύνη.

ΠΗΓΗ