Ο Αγώνας για Εθνική Ελευθερία συνεχίζεται

Γράφει ο Ηλίας Κασιδιάρης

Πολλοί θα σας μιλήσουν για το ’21 αυτές τις δύσκολες μέρες, που η ανάμνηση ενός έπους δεν αρκεί για να διασώσει τη χώρα από την ύστατη παρακμή της. Μέχρι και οι ξεφτιλισμένοι κυβερνήτες του σύγχρονου ελλαδικού κράτους, περιτριγυρισμένοι από πάνοπλες δυνάμεις καταστολής, θα τολμήσουν να πιάσουν στο στόμα τους τον αγώνα των Ελλήνων για ελευθερία. Αδιαφορώντας προσωρινά γι’ αυτή την ύβρη της ξενόδουλης εξουσίας, ας αφήσουμε για λίγο το άχρωμο σήμερα και ας κάνουμε ένα μυστικό άλμα μέσα στο χρόνο, γυρίζοντας σχεδόν δύο αιώνες πίσω…

ΜΑΝΗ 17η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821. Στο κέντρο της Αρεόπολης, έξω από.....

τον Ιερό Ναό Ταξιαρχών, ο αέρας μυρίζει μπαρούτι. Χιλιάδες βλέματα καιροφυλακτούν, χιλιάδες πολεμιστές αναμένουν τη στιγμή της εξόρμησης. Αυτό που θα εξέπλητε κάθε ουδέτερο παρατηρητή είναι η μεγάλη αντίθεση της εικόνας. Από τη μία η πενία των πολεμιστών και η λιτότητα της ένδυσης έναντι του απίστευτα εξελιγμένου για την εποχή οπλισμού τους. Άνθρωποι φτωχοί κατά τα φαινόμενα, πλην όμως άρτια εξοπλισμένοι, ένας στρατός τόσο καλά οργανωμένος, όσο οι φρουρές των μεγάλων ευρωπαίων βασιλέων των ημερών εκείνων. Αυτοί ήταν οι Μανιάτες των περασμένων αιώνων, γι’ αυτό και συντήρησαν εντελώς μόνοι τη φλόγα της ελληνικής ελευθερίας.

Η σημαία τους, ένα λευκό πανί με ένα γαλανό σταυρό στο μέσο και δύο φράσεις: “ΝΙΚΗ Η’ ΘΑΝΑΤΟΣ” και “ΤΑΝ Η’ ΕΠΙ ΤΑΣ”. Ως γνήσιοι απόγονοι των αρχαίων Σπαρτιατών διήγαγαν βίο λιτό και τραχύ με μοναδικό σκοπό την πολεμική προετοιμασία. Εκείνες τις δύσκολες μέρες, που ο λαός των Ελλήνων είχε απολέσει την πανάρχαια πολεμική αρετή του και είχε υποταχθεί εξ ολοκλήρου, υπήρχε ακόμα η μαγιά, υπήρχε ακόμα μία εστία εθνικής αντίστασης. Έγραφε για τους υπόδουλους Έλληνες του ’21 ο Παλαιών Πατρών Γερμανός: «Οι περισσότεροι σχεδόν άοπλοι και ασυνήθιστοι διόλου να αντιπαραταχθώσιν εις πόλεμον και γεννημένοι και αναθραμμένοι εις τον ζυγόν της δουλείας και της τυρρανίας των Τούρκων, όχι μόνον το όνομα Τούρκος ακούοντες έφριττον, αλλʼ ουδέ αίσθημα είχον ελευθερίας». Όταν λίγο αργότερα οι Μανιάτες και οι οπλαρχηγοί του Μορέος εξόρμησαν, πολιόρκησαν τα μεγάλα κάστρα και κτύπησαν τις τουρκικές φρουρές των πόλεων, απέδειξαν σε αυτόν τον υποταγμένο λαό ότι: «και των Ελλήνων τα όπλα έχουσι την δύναμιν να φονεύωσιν Οθωμανούς».

Έχει ενδιαφέρον να θυμηθούμε μία όμορφη ιστορία από την εποχή εκείνη, ένα άγνωστο στους πολλούς επεισόδιο από τις πρώτες ημέρες του πολέμου. Μετά την κήρυξη της Επανάστασης στην Αρεόπολη, οι δυτικοί Μανιάτες εξόρμησαν προς την Μεσσηνία – και κατέλαβαν την Καλαμάτα αμαχητί – και οι ανατολικοί προς την Λακωνία. Τον καιρό εκείνο είχε τύχει να προσαράξει στο απόρθητο κάστρο της Μονεμβασιάς ένα πλοίο με χιλιάδες αλβανούς μισθοφόρους, που κατευθύνονταν από την Κωνσταντινούπολη στην Ήπειρο για να πολεμήσουν τον Αλή πασά. Οι αλβανοί αυτοί ξεχύθηκαν στην εύφορη επαρχία και άρχισαν να προκαλούν τεράστιες φθορές σε καλλιέργειες και χωρία. Όσοι Έλληνες της περιοχής είχαν αρχίσει να οργανώνονται για να χτυπήσουν τους τούρκους της τοπικής φρουράς διαλύθηκαν σε χρόνο μηδέν.

Κατά τη ληστρική τους επιδρομή οι αλβανοί έτυχε να πέσουν πάνω σε πολεμική ομάδα Μανιατών από το χωριό Λάγια και τους πέριξ οικισμούς. Η συνάντηση ήταν απρόσμενη και για τις δύο πλευρές και στη συμπλοκή που ακολούθησε η χρήση των πυροβόλων διήρκεσε ελάχιστα. Σχεδόν αμέσως πήραν το λόγο τα αγχέμαχα όπλα – τα ξίφη και τα μαχαίρια – και η αιματηρή συνέχεια ήταν ο ορισμός της σώμα με σώμα σύγκρουσης. Οι Μανιάτες, αν και υπολείπονταν αριθμητικά, τεμάχισαν στην κυριολεξία τους αλβανούς. Το μέτωπο έσπασε γρήγορα και η σύγκρουση έγινε καταδίωξη. Λέγεται μάλιστα πως ήταν τέτοιος ο πανικός που μετέδωσαν οι αλβανοί στον τούρκο φρούραχρο της Μονεμβασιάς, που έκλεισε πρόωρα την κεντρική πύλη του κάστρου κι έτσι πολλοί από τους ατάκτως υποχωρούντες παραδόθηκαν στους Μανιάτες ως πρόβατα επί σφαγή. Βλέποντας την εξέλιξη αυτή χιλιάδες Έλληνες από τα γύρω χωρία πήραν θάρρος και με αναπτερωμένο ηθικό εξόρμησαν κατά της Μονεμβασιάς. Τα επακόλουθα είναι γνωστά: λίγο καιρό αργότερα το κάστρο πολιορκήθηκε από χιλιάδες ενόπλους, από ξηρά και θάλασσα και τελικά έπεσε στα χέρια των επαναστατών.

Κλείνοντας βαθιά μέσα στην ψυχή μας το μεγάλο μήνυμα του ’21, κάθε ένας από εμάς ξεχωριστά οφείλει να πράξει αυτό που επιβάλλει η συνείδησή του. Με την Χρυσή Αυγή πρωτοπόρο στη μεγάλη εθνική προσπάθεια, ο Ελληνικός λαός διαθέτει ακόμα μία ελπίδα, διαθέτει ακόμα έναν μάχιμο πυρήνα αντίστασης, γύρω από τον οποίο οφείλει να συσπειρωθεί. Δε συγκρίνουμε ούτε κατ’ ελάχιστο τους μικρούς και ασήμαντους εαυτούς μας, με τους γίγαντες του Αγώνα της Εθνικής Παλιγεννεσίας. Φιλοδοξούμε όμως να δώσουμε και εμείς – με τις ελάχιστες δυνάμεις μας – τη μάχη, χωρίς ίχνος ιδιοτέλειας και φιλαυτίας. Η Χρυσή Αυγή σε καιρούς δύσκολους δείχνει το δρόμο. Ο Αγώνας για Εθνική Ελευθερία συνεχίζεται.