Και επειδή σήμερα διάφοροι γραικύλοι θα κάνουν αφιερώματα στον Μπελογιάννη του έχουμε και εμείς ένα...

Μετά τον πρόσφατο θάνατο της συντρόφου του Νίκου Μπελογιάννη, της συγγραφέως Έλλης Παππά, πολλά δημοσιεύματα στο Τύπο και εκπομπές στην τηλεόραση, εξύμνησαν πάλι τους «αγώνες» του πρώτου, εκτελεσθέντος, ως γνωστόν, την 30 Μαρτίου 1952 για κατασκοπία και εσχάτη προδοσία βάσει του Ν.365/1949, κατόπιν δίκης. Δια τους νεωτέρους θυμίζω ότι μεταξύ πρώτης (Νοέμβριος 1951) και δευτέρας δίκης του (Φεβρουαρίου 1952) ανεκαλύφθησαν στην Γλυφάδα και την Καλλιθέα κρυφοί ασύρματοι του παρανόμου μηχανισμού του ΚΚΕ που.....
έστελναν πληροφορίες, που αφορούσαν την εθνική ασφάλεια στην ηγεσία του ΚΚΕ στο Βουκουρέστι. Στη Γλυφάδα μάλιστα, ο ασυρματιστής Βαβούδης, που αυτοκτόνησε την ώρα της εφόδου της Ασφαλείας, ως ανεκαλύφθη μετά ήταν… ταγματάρχης της KGB!
Εξετελέσθησαν τελικά τέσσερις: οι Μπελογιάννης, Καλούμενος, Αργυριάδης, Μπάτσης. Σήμερα οι κομμουνισταί και οι ευήθεις συνοδοιπόροι τους, θεωρούν άδικο, μετά τον Συμμοριτοπόλεμο (που κατέστρεψε την χώρα) και την ήττα αυτών που ήθελαν (ενώ ήταν μόνο το 10%) να κάνουν την Ελλάδα ή τουλάχιστον τη Μακεδονία μας (απόφασις 5ης ολομέλειας Κ.Ε. του ΚΚΕ Ιανουάριος 1949) δορυφόρο της Σοβιετείας και τη συνέχισε κατόπιν της κομμουνιστικής δράσεως της υπογείως, θεωρούν, λέγω, άδικο, το Ελληνικό κράτος να τιμωρήσει τους κατασκόπους και προδότες της Ελλάδος, λες και οι κομμουνισταί, εάν ήσαν εξουσία αυτοί, θα… εφείδοντο της ζωής των αντιθέτων!
Ποία όμως ήταν η δράσις του Ν. Μπελογιάννη στο παρελθόν, πέραν της συμμετοχής του στον Συμμοριτοπόλεμο;
Ήταν ο πολιτικός επίτροπος («Κουμάντος») του ΚΚΕ για την Ν. Πελοπόννησο κατά το 1943-1944 και είναι ο καθοδηγητής και υπεύθυνος:
1) Του φόνου του Γερμανού υποστρατήγου υπό των ελασιτών σε ενέδρα έξω από τους Μολάους Λακωνίας το 1944 που προκάλεσε έτσι, εν γνώσει των συνεπειών εις βάρος του πληθυσμού, τα σκληρά γερμανικά αντίποινα κατά της κωμοπόλεως αυτής. Αυτό απεφάσισε ο Μπελογιάννης για να τραπούν στα βουνά οι κάτοικοι μετά το φόνο, από το φόβο αντιποίνων, και να τους στρατολογήσει ο ΕΛΑΣ (βλ. «Νίκος Μπελογιάννης» Αθήνα 1974 του Ρώσσου συγγραφέα Μ. ΒΙΤΙΝ).
2) Των φρικωδών σφαγών των εθνικοφρόνων (γι’ αυτών δηλαδή που δεν ήσαν με το ΚΚΕ, ήσαν με την ΕΛΛΑΔΑ!) στη Καλαμάτα, Μελιγαλά (Πηγάδα), Γαργαλιάνους, Πύλο από 9 έως 27 Σεπτεμβρίου 1944.
Παραθέτω απόσπασμα από το βιβλίο του Στάθη Καναβού (ενός από τους ηγέτες του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΚΚΕ στη Μεσσηνία) «Εθνική αντίσταση» Συλλογή 21, Νοέμβριος 1979:
«9 Σεπτέμβρη [1944]. Η Καλαμάτα λεύτερη! Στο διόροφο της λεωφόρου Αριστομένους, ένας νέος γεμάτος προσήνεια, στοχασμό και αποφασιστικότητα, καλοκαρτερεί ένα μετά το άλλο τους συνεργάτες του και με κάθε λεπτό που περνάει ρυθμίζει και κάποιο σοβαρό ζήτημα. Είναι ο κουμάντος της Νότιας Πελοποννήσου για το ΚΚΕ. Ο σύντροφος, που σ’ έπειθε πριν σου μιλήσει μόνο με τα μάτια του. Ο Νίκος Μπελογιάννης!»
Επίσης παραθέτω απόσπασμα από το βιβλίο του Πότη Παρασκευόπουλου «Ο άνθρωπος με το Γαρύφαλλο» (ΚΑΚΤΟΣ Αθήναι 1980):
«Παίρνει αποφασιστικά μέρος ως καθοδηγητής του Αντιστασιακού Αγώνα Μεσσηνίας, στην Απελευθέρωση της Καλαμάτας στις 9 Σεπτεμβρίου 1944» (Οι Γερμανοί εγκατέλειψαν την Καλαμάτα στις 5 Σεπτεμβρίου ανενόχλητοι, όχι στις 9!)
Υπενθυμίζω ότι, π.χ. στην Πηγάδα του Μελιγαλά βρέθηκαν και κατακρεουργημένα πτώματα παιδιών και εφήβων, που φυσικά δεν ήσαν… «ταγματασφαλίτες»,αλλά απλώς γόνοι εθνικοφρόνων οικογενειών (τα πτώματα των γονέων τους φυσικά ήταν και αυτά μέσα στην Πηγάδα!).
Η απώλεια της ιστορικής μνήμης, η σκόπιμη απόκρυψις της ιστορικής αληθείας και η κακοποίησις αυτής, ως και τα «δάκρυα» για την εκτέλεση του Μπελογιάννη το 1952 και όχι για την φρικώδη εκτέλεση των θυμάτων του (περίπου 800 μόνο στη Πηγάδα) στη Μεσσηνία τον Σεπτέμβριο του 1944, αποτελούν πελώρια αδικία εις βάρος της Μνήμης των κατακρεουργημένων από το ΚΚΕ και αποτελούν εντοπή και αίσχος για τον Ηθικό και Πνευματικό μας Πολιτισμό!

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ