Τι να κάνουμε!

Όλα δείχνουν πως οι μέρες που διανύουμε είναι ιστορικές και οι παγκόσμιες εξελίξεις θα μας φέρουν σύντομα αντιμέτωπους με καθοριστικά διλήμματα και κρίσιμες αποφάσεις για το μέλλον της Πατρίδας και του κόσμου. Για να προσεγγίσουμε ερμηνευτικά την κατάσταση που επικρατεί σήμερα και να διαβλέψουμε με ρεαλισμό τις επερχόμενες εξελίξεις, είναι απαραίτητη μια σύντομη ανασκόπηση στη γέννηση του Νεοελληνικού Κράτους, αλλά και την επικρατούσα γεωπολιτική κατάσταση σήμερα. Αυτό θα μας....
δώσει τη δυνατότητα να αντιληφθούμε τη μοναδικότητα της  ιστορικής ευκαιρίας που παρουσιάζεται για να ξεφύγουμε από τέλμα στο οποίο βρισκόμαστε (ίσως να είναι και η τελευταία), να συνειδητοποιήσουμε το ιστορικό μας καθήκον και να πάρουμε τις δέουσες αποφάσεις. 
Η Γέννηση του Νεοελληνικού Κράτους
Με την άλωση της Πόλης, επισφραγίζεται και τυπικά το τέλος της κυριαρχίας του Ελληνισμού, ως μεγάλης στρατιωτικής και οικονομικής δύναμης στο κόσμο. Συνεχίζει όμως να τον ηγεμονεύει και να τον κατευθύνει πνευματικά. Αυτό το γένος των αρχόντων που νοηματοδότησε πολιτισμικά την ανθρωπότητα, ακόμα και στην περίοδο της δουλείας του, συνέχισε να ακτινοβολεί και να παράγει πολιτισμό. Το υψηλό φρόνημα και η πνευματική του υπεροχή, διατήρησαν τη συνοχή του έθνους και απετέλεσαν το θεμέλιο λίθο της Επανάστασης. Άλλωστε, αυτό δεν έγινε πρώτη φορά. Πολλές φορές στην μακραίωνη ιστορία του ο Ελληνισμός, κατακερματισμένος γεωγραφικά εντός διαφόρων ηγεμονιών, διασώθηκε χάριν της εθνοφυλετικής του ενότητας. Μιας ενότητας που διατηρήθηκε μέσα από μια αμφίδρομα υποστηρικτική σχέση προς την πνευματική του υπεροχή και σε συνδυασμό με την πολιτισμική του παρακαταθήκη. 
Αυτή η εθνοφυλετική ενότητα οδήγησε και στην Ελληνική Επανάσταση. Στην «απελευθέρωση του Γένους», όπως έλεγαν οι αγωνιστές του ’21. Όπου, η αδάμαστη ελληνική ψυχή, εκμεταλλευόμενη κατάλληλα τις ιστορικές συγκυρίες κατόρθωσε να απελευθερώσει ένα τμήμα της σκλαβωμένης Πατρίδας και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για ολική επαναφορά. Ποιες ήταν οι κατάλληλες ιστορικές συγκυρίες; Η συντριπτική ήττα της οθωμανικής αυτοκρατορίας από τη Ρωσία (Ρωσοτουρκικός πόλεμος 1768-1774) και τα ευνοϊκά αποτελέσματα για τους Έλληνες που προέκυψαν από αυτή, και ο καταστρεπτικός τουρκικός εμφύλιος μεταξύ του Σουλτάνου και του Αλή πασά (1820-1822). Ο τουρκικός εμφύλιος, πέραν της σημαντικής εσωτερικής φθοράς που προκάλεσε στους οθωμανούς, ανάγκασε το σουλτάνο να ρίξει μεγάλες δυνάμεις εναντίον του Αλή Πασά, με αποτέλεσμα να αδυνατήσει σημαντικά η Πελοπόννησος, τη στιγμή που ξεκινούσε η Επανάσταση. Ενώ η οδυνηρή ήττα από τους Ρώσους, εκτός των άλλων, οδήγησε και στην υπογραφή της εξαιρετικά σημαντικής για τους Έλληνες συνθήκης του Κιουτσούκ Καϊναρτζί (1774), καθοριστικής για την έκβαση του αγώνα. Με τη συνθήκη αυτή κατοχυρώθηκε νομικά το δικαίωμα της χρήσης της ρωσικής σημαίας από Έλληνες πλοιοκτήτες, όπως και η ναυπήγηση πλοίων μεγάλου εκτοπίσματος. Έτσι, ο εμπορικός στόλος των Ελλήνων πλοιοκτητών αναπτύχθηκε θεαματικά (ακόμη πρώτη στον κόσμο είναι η ελληνική ναυτιλία). Με τον τρόπο αυτό, η Ρωσική παρέμβαση, κατέστησε δυνατή τη χρηματοδότηση του ένοπλου αγώνα των Ελλήνων, χωρίς να μπορεί να κατηγορηθεί η ίδια (η Ρωσία), ότι παραβιάζει τους όρους που έθετε η «ιερά συμμαχία», περί μη υποδαύλισης εξεγέρσεων και αναθεωρητισμού γεωγραφικών συνόρων.
Με την απελευθέρωση, ο προστατευόμενος της Ρωσίας Ιωάννης Καποδίστριας, στις 14 Απριλίου 1827,  επιλέγεται από την Εθνική Συνέλευση της Τροιζήνας, πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας. Με την επιλογή τους αυτή οι Έλληνες ουσιαστικά αναγνωρίζουν και επίσημα, αυτό που.......

συνέχεια

Τι να κάνουμε!