ΛΑΪΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ:

Αγαπητοί συναγωνιστές, χαίρετε.
Ορμώμενος από μία πρόσφατη δήλωση του Γ. Τράγκα προς τον Άδωνι Μανωλίδη – Γεωργιάδη, σύμφωνα με την οποία το (από)κομμα του τελευταίου προετοιμάζεται για μετεκλογική συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ, όπως επίσης και για τα “στασίδια” στα μεγάλα κανάλια τα οποία, σύμφωνα με τον έμπειρο δημοσιογράφο, έχει “κλεισμένα” ο Α. Τσίπρας, κρίνω σκόπιμο να επιχειρήσω μία αναδρομή στα πολιτικά δρώμενα της Πατρίδας μας, προς επαλήθευση της άποψης που μας θέλει μόνους εναντίον σύσσωμου του πολιτικού κατεστημένου, ξένου κι εντόπιου.
Κατ’ αρχήν οι ιδεολογικές μας καταβολές βρίσκονται στις.....

απαρχές της Εθνικής Παλιγγενεσίας του 1821, ο ανιδιοτελής πατριωτισμός, η απέχθεια προς το ραγιαδισμό, η αποστροφή προς την ξενοδουλεία (των προεστών και των κοτσαμπάσηδων) και ο διακαής πόθος για ελευθερία και ανεξαρτησία του Έθνους, είναι μερικά από τα βασικά χαρακτηριστικά της ιδεολογίας μας, αναπόσπαστες και θεμελιώδεις αρχές όλων εκείνων των προγόνων μας που ξεσηκώθηκαν και πότισαν με το αίμα τους το δένδρο της ελευθερίας.
Φυσικά αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του πρώιμου ιδεολογικού κινήματος που αναπτύχθηκε στις τάξεις των μη προνομιούχων ελλήνων της εποχής, ήταν ο φυλετισμός, η προσήλωση δηλαδή στα ιδανικά του αίματος της Φυλής μας και στις ιερές παραδόσεις και αρχές που μετέφερε μέσω του λαμπρού πολιτισμού μας στο διηνεκές της ιστορίας. Η καινοφανής “άποψη” κάποιων “προοδευτικών” και κατ’ ευφημισμό “ιστορικών”, γνωστών παραχαρακτών της ιστορίας του έθνους μας, ότι η Εθνική επανάσταση του 1821 ήταν “επηρεασμένη” από τις αρχές του “διαφωτισμού” και την “Γαλλική επανάσταση” του 1789 (αστικό πραξικόπημα κατά το ακριβέστερο), είναι άκρως αυτογελοιοποιούμενη και ανυπόστατη διότι στη μία περίπτωση έχουμε εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο και από την άλλη πολιτικών αποχρώσεων πραξικόπημα κι εμφύλια σύγκρουση.
Η απαρχή εξάλλου του Λαϊκού Εθνικισμού μέσα από την άσβεστη φλόγα που μεταλαμπάδευε το κρυφό σχολειό (αμφισβητούμενο κι αυτό από τους νεοραγιάδες αριστερούς νεοκουλτουριάρηδες) στις νέες γενιές των ελλήνων, αποτυπώνεται χαρακτηριστικά και στις ιστορικές ρήσεις μεγάλων αγωνιστών του 1821, ανθρώπων φτωχών, απλών, πνευματικών, αλλά κυρίως σφόδρα αφοσιωμένων στα ιδανικά της Φυλής μας.
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης (εισερχόμενος στην Τριπολιτσά): «Άιντε, πόσοι από το σόγι μου και από το έθνος μου εκρεμάσθηκαν εκεί»… 
Αθανάσιος Διάκος: «Εγώ Γραικός γεννήθηκα, Γραικός θε να πεθάνω»…
Διονύσιος Σολωμός: «Το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές»…
Όλοι αυτοί οι σπουδαίοι πρόγονοί μας που με το σπαθί και την πένα τους θεμελίωσαν το δικό μας δικαίωμα στην ελευθερία, είχαν στα χείλη τους τη λέξη ΕΘΝΟΣ.
Το σάπιο και ξενόδουλο πολιτικό κατεστημένο, το οποίο σήμερα τόσο φανερά και ξεδιάντροπα κατατρώει τις σάρκες τις Πατρίδας μας και ξεπουλά με θράσος και αναίδεια όλα αυτά που οι πρόγονοί μας θυσιάστηκαν για να μας προσφέρουν, έχει κι αυτό τις ρίζες του στην ίδια εποχή, στην εποχή της ιδρύσεως του πρώτου ελεύθερου (;;;) ελληνικού κράτους.
Οι άνθρωποι που θεμελίωσαν την σχεδόν ταξικού χαρακτήρα κάστα των “πολιτικών” και οι οποίοι κρατούν από τότε τις τύχες της Πατρίδας στα χέρια τους, δεν ήταν τίποτε άλλο από ελεεινά και ιδιοτελή φερέφωνα των επιταγών των λεγόμενων “Μεγάλων Δυνάμεων”, μία χούφτα τοποτηρητών των συμφερόντων ξένων και ανθελληνικών φορέων παγκόσμιας εξουσίας.
Η προδοτική και διαχρονική δράση των πολιτικάντηδων στην Πατρίδα μας ξεκινά από τους Κωλέττηδες και τους Μαυροκορδάτους και συνεχίζεται έως τις ημέρες μας με Σαμαράδες και Βενιζέλους. Η στάση που το εντόπιο πολιτικό κατεστημένο τήρησε στις μεγάλες στιγμές της Ιστορίας μας (Βαλκανικοί πόλεμοι, Μικρασιατικός και Βορειοηπειρωτικός απελευθερωτικός αγώνας, Α’ και Β’ Παγκόσμιοι πόλεμοι) διακρίνεται από μικρότητες, ιδιοτέλεια, ξενοδουλεία, διχασμούς και αντεθνικό παρασκήνιο.
Η συντριπτική πλειοψηφία του Έθνους μας, αυτοί που ανιδιοτελώς και με γνώμονα τα ιδανικά και τις αξίες της Φυλής μας έχυναν το αίμα τους για την απελευθέρωση των πατρογονικών εστιών, δεν είχαν φυσικά καμία σχέση με αυτούς τους αριβίστες, απλά έγιναν σε πολλές περιπτώσεις υποχείρια αυτών των άθλιων και ξενόδουλων τυχοδιωκτών.
Σε πολλές περιπτώσεις οι διαχρονικοί προδότες του Έθνους, χρησιμοποιώντας τεχνάσματα και ραδιουργίες εκφύλισαν ή απλά εκμεταλλεύθηκαν τα αγνά πατριωτικά αισθήματα του λαού για να επιτύχουν πρόσκαιρα πολιτικά και προσωπικά ωφέλη και να υπηρετήσουν πιστά τα ξένα αφεντικά τους.
Είναι χαρακτηριστική η εμμονή κάποιων “κυβερνητών” του ελληνικού κράτους στην αποπληρωμή των λεγόμενων “δανείων της Αγγλίας” (βλ. Ρότσιλντ) τη στιγμή που το Έθνος σπάραζε και βρισκόταν εν μέσω εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων, ακριβέστατος ιστορικός παραλληλισμός με το σήμερα.
Η συνέχεια όμως της Ιστορίας ανέδειξε στην πολυπαθή Πατρίδα μας και μία νέα μορφή της πανώλης των πολιτικάντηδων, τον κομμουνισμό. Ένα ξενόφερτο, ξενοκίνητο και μοχθηρό πολιτικό κατασκεύασμα, προϊόν κατασκοπικής δράσης (βλ. Λένιν) το οποίο αποσκοπούσε στον προσεταιρισμό της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, αυτών που ζούσαν υπό συνθήκες ανέχειας σε αντιδιαστολή με την κραταιά τάξη των πολιτικάντηδων και των νεοκοτζαμπάσηδων.
Αυτή η “πνευματική ψώρα” (κατά τον μεγάλο φιλόσοφο Ν. Καζαντζάκη) ενέσπειρε τη διχόνοια και την εχθρότητα στον απλό ελληνικό λαό, αυτούς που διαχρονικά είχαν τα ιδανικά και τις αξίες της Φυλής στην ψυχή τους, αποκρύπτοντας ή παραλλάσοντας τα εγγενή διεθνιστικά – ανθελληνικά χαρακτηριστικά του. Φυσικά ουδεμία διαφορά υπήρξε ποτέ ανάμεσα στους κομμουνιστές πολιτικάντηδες και στους “παλαιότερους” Αγγλοαμερικανόδουλους ομοίους τους, όλοι τους υπηρετούσαν ανέκαθεν ξένα συμφέροντα, κατά συνθήκη διαμετρικά αντίθετα με αυτά της Ελλάδας.
Υπήρξε βάβαια μία φωτεινή και σκοπίμως (ελέω Άγγλων) βραχύβια εξαίρεση, η πεφωτισμένη διακυβέρνηση της χώρας από τον Ι. Μεταξά, έναν άνθρωπο που ουδεμία σχέση είχε με τον εσμό των τότε και τώρα πολιτικάντηδων, ο οποίος κατάφερε να αμβλύνει (εάν όχι εξαφανίσει) τις σκοπίμως δημιουργηθείσες πολιτικές διαφορές και διχασμούς και να μας κάνει Εθνικά υπερήφανους καθοδηγώντας το Έθνος στην εποποιία της 28ης Οκτωβρίου του 1940.
Η “ανταμοιβή” που έλαβε ο μέγας αυτός ηγέτης του έθνους από τα μεταγενέστερα κοπρόσκυλα της φάρας των ξενόδουλων πολιτικάντηδων, ήταν το στίγμα του “δικτάτορα”, σε αντίθεση βέβαια με ειδεχθείς ΠΡΟΔΟΤΕΣ της Πατρίδας μας (Βενιζέλος, Μακάριος, Καραμανλής) οι οποίοι έλαβαν από αυτούς τον τίτλο του “εθνάρχη”…όμοιος ομοίω αεί πελάζει!
Ο ψευδεπίγραφος διχασμός του ελληνικού λαού συνεχίστηκε από τους “αριστερούς” και “δεξιούς” πολιτικάντηδες με τον αυταπόδεικτα ξενοκίνητο “εμφύλιο” αλληλοσπαραγμό του Έθνους προς εξυπηρέτηση των συμφερόντων των 2 νέων μεγάλων δυνάμεων, αλλά ΠΟΤΕ υπέρ της Ελλάδας.
Η “κάστα” των πολιτικάντηδων ανανεώθηκε όσον αφορά τα συνθήματα και (ορισμένα) πρόσωπα, αλλά η πρακτική της καπήλευσης των αγνών κι ανιδιοτελών αισθημάτων του απλού λαού συνεχίσθηκε με αμείωτη ένταση, φθάνοντας μάλιστα στο απύθμενου θράσους σύνθημα “η Ελλάδα στους Έλληνες” που ειπώθηκε από το στόμα ενός Αμερικανού πολίτη (φυγόστρατου στην Ελλάδα)…
Στις ημέρες μας το μέγα φαγοπότι της ρεμούλας, της διαφθοράς και της κλεψιάς των πολιτικάντηδων της μεταπολίτευσης έχει (εν μέρει) κοπάσει (απλά στερεύσαν τα κρατικά ταμεία). Αφού η απαξίωση των ιδανικών της Φυλής μας μέσω της ελεεινής ανθελληνικής προπαγάνδας από τα πορνοκάναλα των μεγαλοκαρχαριών και την πλέμπα των “προοδευτικών” ψευτοδιανοούμενων, έχει πλέον αυτοεξεφτελισθεί και απομυθοποιηθεί, φαίνεται κάτι νέο στον ορίζοντα.
Το αποτέλεσμα των εκλογών του 2012 δεν αποτελεί “μία διαμαρτυρία” (σύμφωνα με τα λεγόμενα των πολιτικάντηδων – απολιθωμάτων της κραταιάς τάξης των κοτσαμπάσηδων) αλλά μία σαφή ένδειξη της αφύπνισης του ελληνικού λαού.
Της αφύπνισης των ιδανικών της Πατρίδας, της Φυλής, του Πολιτισμού μας, όλα αυτά που το σάπιο κατεστημένο των ξενοκινούμενων πολιτικάντηδων καταπίεσε και δαιμονοποίησε επί σειρά ετών, ώστε να βρεί γόνιμο έδαφος να προωθήσει τα ανθελληνικά και προδοτικά σχέδια του για την παραχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας σε τραπεζίτες, τοκογλύφους και ξένα κράτη.
Οι απηνείς διώξεις σε βάρος του Κινήματος μας, το οποίο αποτελέι τον κοινωνικό (κι όχι πολιτικό) φορέα αναβίωσης και αναστήλωσης των Εθνικών μας ιδανικών κι αξιών, είναι η τρανή επιβεβαίωση όχι μόνο του δίκαιου του αγώνα μας αλλά και του πανικού που έχει καταβάλει το σάπιο πολιτικό κατεστημένο, εμπρός στη διαφαινόμενη κατάρρευσή του.
Εξ ου και η πανικόβλητη συστράτευση των πάλαι ποτέ πολιτικών “εχθρών” της ψυχροπολεμικής εποχής, των αστικο-νεοφιλελεύθερων “δεξιών” με τους διεθνιστές-μαρξιστές “αριστερούς” εναντίον του Λαϊκού Εθνικιστικού Κινήματος.
Άλλωστε για όποιον είναι ελάχιστα παρατηρητικός, θα είναι εύκολη η διαπίστωση ότι ουσιαστικές διαφορές μεταξύ “αριστερών” και “δεξιών” δεν υπάρχουν, κάτι που φαίνεται στα πηγαδάκια και τις “nonpaper” κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους, όπως και στις ενίοτε “προσεκτικά διατυπωμένες” δηλώσεις τους όταν θίγονται κοινά και ιδιοτελή (ή των αφεντικών τους) συμφέροντα.
Ούτε φυσικά είναι τυχαία η “διαχωριστική γραμμή” που τέθηκε από τον Βενιζέλο, όταν χαρακτήρισε όλα τα κόμματα (του διεφθαρμένου παλαιοπολιτικού συστήματος) ως “συνταγματικό τόξο”, προφανώς ως ενιαίο φορέα αντίθεσης προς το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα.
Αγαπητοί συναγωνιστές όλοι αυτοί είναι απλά οι συνεχιστές μίας διαχρονικής φάρας ξενόδουλων πολιτικάντηδων, ένα σιχαμερό αποκύημα του ραγιαδισμού και της υποτέλειας που διακρίνει μερικούς ανθρώπους σε οσφυοκάμπτες προδότες και άλλους σε ΕΛΛΗΝΕΣ.
Γι’ αυτό είναι ΟΛΟΙ τους με λύσσα και φανατισμό απέναντι στο Κίνημά μας, γι’ αυτό είμαστε τόσο διαφορετικοί από αυτούς.
Αυτοί εκπροσωπούν το διαχρονικό σκοτάδι της υποτέλειας και της προδοσίας, εμείς εκπροσωπούμε το ΑΙΩΝΙΟ ΦΩΣ της ΑΘΑΝΑΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΥΛΗΣ.
Γι’ αυτό η τελική επικράτηση του Κινήματός μας απέναντι στη διαφθορά και την προδοσία τους είναι προδιαγεγραμμένη.
Ζήτω η Νίκη!

Αθανάσιος