Μια άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη του υπευθύνου της Σιωνιστικής Οργάνωσης ADL και ο Βορίδης

Η πρόσφατη συνέντευξη στην «Καθημερινή» της σιωνιστικής οργάνωσης Anti Defamation League (ADL) και τα «παρελκόμενα» αυτής οδηγούν σε πολύ χρήσιμα συμπεράσματα. Τόσο η αναφορά του υπευθύνου του ADL, Εϊμπρααμ Φόξμαν, για την συνάντησή του με τον Αντώνη Σαμαρά, όσο και η απάντηση του Μάκη Βορίδη στα λεγόμενα της συνέντευξης αυτής αποτελούν πολλοστή επιβεβαίωση της ωμής παρέμβασης του ξένου παράγοντα στα εσωτερικά ζητήματα της Χώρας. Όπως, επίσης, επιβεβαιώνει τον ξεκάθαρα πολιτικό χαρακτήρα της δίωξης που υφίσταται η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.
Ας σταθούμε ιδιαίτερα στην δήλωση του Βορίδη: «Αντιλαμβάνομαι την ανησυχία της Ισραηλίτικης Κοινότητας, η οποία ερείδεται στον χώρο πολιτικής προελεύσεώς μου. Πάρα ταύτα θεωρώ ότι θα έπρεπε μάλλον να αποδίδεται μεγαλύτερη σημασία στη δική μου στάση και στις δικές μου δηλώσεις, οι οποίες αξίζει να σημειωθεί, δεν είναι όψιμες, αλλά.....
ανατρέχουν σε βάθος χρόνου. Θα ήλπιζα να αξιολογείται περισσότερο η στάση μου απέναντι στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, η στάση μου στο θέμα της ποινικοποιήσεως της αρνήσεως του Ολοκαυτώματος, όσο και η στάση μου σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, όταν μου δόθηκε η δυνατότητα αυτή, όπως για παράδειγμα όταν αντιτάχθηκα στην απόκτηση status μέλους της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του ΟΑΣΕ, το οποίο επιζητούσε η Παλαιστινιακή Αρχή. Μια επικοινωνία με τον πρέσβη του Ισραήλ στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του ΟΑΣΕ θα αρκούσε για να επιβεβαιώσει τα γραφόμενά μου. Αν όμως αυτά δεν αρκούν -και φαίνεται πως δεν αρκούν- για να διαλύσουν τις ανησυχίες της Κοινότητας, τότε ευελπιστώ πως η αξιολόγηση των μελλοντικών πράξεων μου θα μπορέσει να το επιτύχει».
Αυτή η δήλωση Βορίδη αποτελεί την επιτομή της πολιτικής ξενοδουλείας. Μέσα σε λίγες μόλις γραμμές ξεδιπλώνεται όλη η υποτέλεια και η υπηρετική νοοτροπία, η οποία για να είμαστε ειλικρινείς δεν διέπει μόνο τον Βορίδη, αλλά ολόκληρο το κομματικό φάσμα της συγκυβέρνησης. Απλώς, ο Βορίδης δεν έχει το παραμικρό πρόβλημα να ξεδιπλώσει δημόσια αυτή την ξενόδουλη διάθεση. Πέρα από το γεγονός ότι εντελώς παράτυπα και δίχως την παραμικρή ένσταση και διαφωνία ανάγει τον σιωνισμό και τις διάφορες παραφυάδες του τύπου ADL στον απόλυτο κριτή του τι είναι σωστό και τι λάθος, ο Βορίδης έχει ένα απολογητικό ύφος τόσο χαμηλού επιπέδου, που ο Λαός μας θα τον χαρακτήριζε με διάφορα κοσμητικά επίθετα, τα οποία σίγουρα δεν τον τιμούν καθόλου.
Επιζητώντας με τον πλέον γλοιώδη τρόπο την επιείκεια και την κατανόηση του διεθνούς σιωνισμού, ο Βορίδης παραδέχεται ευθέως ότι η στάση του απέναντι στην ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ συμβαδίζει με τις επιθυμίες του εβραϊκού παράγοντα, ενώ στο θέμα της ποινικοποιήσεως  της αρνήσεως του Ολοκαυτώματος δείχνει ότι η ευαισθησία του εξαντλείται μόνο στα ζητήματα ιστορικής μνήμης ξένων εθνών και όχι στα Ολοκαυτώματα των Ποντίων και των Μικρασιατών. Πολύ περισσότερο, όμως, ο Βορίδης καμαρώνει για το γεγονός ότι στον ΟΑΣΕ έδρασε για το συμφέρον όχι της Ελλάδας αλλά υπέρ του Ισραήλ και κατά των Παλαιστινίων.
Θα είχε πολύ ενδιαφέρον να μάθουμε αν η παρέμβασή του αυτή αποτελούσε μια ιδιωτική πρωτοβουλία ή ήταν αποτέλεσμα κυβερνητικής εντολής. Στην πρώτη περίπτωση θα έπρεπε να τεθεί άμεσα εκτός κυβέρνησης, ενώ στην δεύτερη αντιλαμβάνεται ο οποιοσδήποτε ότι ο Σαμαράς και η παρέα του λειτουργούν, στην εξωτερική πολιτική, όχι με βάση τα Ελληνικά συμφέροντα και το Διεθνές Δίκαιο, αλλά ανάλογα με το τι εξυπηρετεί το Ισραήλ. Το τελείωμα, όμως, της δήλωσης Βορίδη είναι κάτι παραπάνω από μια απλή επίδειξη υποταγής στις σιωνιστικές επιθυμίες.
Αποτελεί μια εφιαλτική ομολογία του ότι θα κάνει το παν μελλοντικά προκειμένου να «διαλύσει τις ανησυχίες της Κοινότητας». Τι προτίθεται, δηλαδή, να κάνει από εδώ και πέρα ο Βορίδης ώστε να καθησυχάσει τις ανησυχίες των απανταχού σιωνιστών; Έχουν καμιά σχέση όλα αυτά με την ανήθικη και παράνομη δίωξη κατά της ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗΣ; Αφήνει να εννοηθεί ο εξωμότης του Εθνικισμού ότι θα πράξει τα δέοντα για να τραβήξει κι άλλο αυτή η σκευωρία εις βάρος του Κινήματος των Ελλήνων Εθνικιστών; Εννοείται πως η όλη στάση του Βορίδη δείχνει την κατάντια και την εθελοδουλεία του τύπου αυτού προς τον διεθνή σιωνισμό. Προκειμένου να λάβει την συγχώρεσή του για τις «επιπολαιότητες» του πολιτικού του παρελθόντος, ο Βορίδης εκφράζεται όχι ως ένας υπουργός, ο οποίος διαμέσου της θεσμικής του ιδιότητας θα εξυπηρετεί τα Εθνικά μας συμφέροντα, αλλά ως εντολοδόχος των σχεδίων ενός ξένου κράτους (Ισραήλ) και των διαφόρων σιωνιστικών οργανώσεων (ADL). Το αν όντως η οργάνωση ADL έχει υπαρκτό πρόβλημα με την υπουργοποίηση του Βορίδη ή απλώς αποτελεί ένα επικοινωνιακό τέχνασμα, δεν μας ενδιαφέρει. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι η όλη συμπεριφορά του Βορίδη αποτελεί μια ξεκάθαρη ομολογία ότι οι πολιτικές του ενέργειες δεν γίνονται με γνώμονα  την εξυπηρέτηση των Εθνικών μας συμφερόντων αλλά των ξένων παραγόντων. Κανένα, όμως, από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ δεν σχολίασε αυτή την απαράδεκτη στάση του Βορίδη. Ίσως γιατί και τα ίδια κινούνται γύρω από τον ίδιο άξονα… ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!
Γιώργος Μάστορας