Καταρρέει η συγκυβέρνηση του μνημονίου υπό το βάρος των επαίσχυντων μέτρων

Είναι φανερό εδώ και καιρό ότι η συγκυβέρνηση μετράει μέρες. Το γεγονός πως απαρτίζεται από την ατελή ένωση δύο κομμάτων της κλεπτοκρατίας, απλώς εντείνει και κάνει πιο επώδυνες τις διαδικασίες που οδηγούν στην διάλυση της χούντας Βενιζέλου – Σαμαρά, η οποία ουσιαστικώς έγινε πραγματικότητα ως μία ένωση όλων των παράνομων συμφερόντων που λυμαίνονται επί δεκαετίες τον Ελληνικό Λαό, με αποτέλεσμα την κατάλυση της δημοκρατίας και την εγκαθίδρυση μίας στυγνής δικτατορίας της πλουτοκρατίας.
Παρότι τα άνομα αυτά συμφέροντα ένωσαν τις δυνάμεις τους, προκειμένου να εξυπηρετήσουν το άμεσο συμφέρον τους για απρόσκοπτη συνέχεια του μνημονίου, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν διαφορές. Το μνημόνιο απλώς εξασφάλιζε την χρηματοδότηση τους ακόμα και....
μεσούσης της κρίσης, όταν οι κρουνοί του πλαστικού χρήματος θα ήταν κλειστοί για όλους (σχεδόν…) και η ώρα της πληρωμής θα ερχόταν, συνεπώς η διαιώνισή του τους ένωνε. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι ξεχνούν τις όποιες μικροδιαφορές τους.
Στις ευρωεκλογές η συγκυβέρνηση, αυτή, του μνημονίου κατάφερε να επιβιώσει ίσα – ίσα, γεγονός που πυροδότησε τις έριδες και χάραξε με σαφήνεια αυτές τις προαναφερθείσες μικροδιαφορές άνομων συμφερόντων, που καθιστούν τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δύο διαφορετικά κόμματα. Όμως το καλοκαίρι υπήρξε εξαιρετικά δύσκολο για την συγκυβέρνηση, η οποία πέρασε πάρα πολλά νομοσχέδια με την ελπίδα αυτά να μην μαθευτούν από τον Λαό.
Θυμίζουμε ότι η Βουλή έκλεισε πρόωρα με αποτέλεσμα να παραγραφούν σκάνδαλα και να αθωωθεί ο Βενιζέλος για την Λίστα Λαγκάρντ και τα υποβρύχια. Το πρόσχημα ήταν ότι δεν υπήρχε επείγον κοινοβουλευτικό έργο να συντελεστεί. Παρόλο το πρόσχημα εν τέλει από τα θερινά τμήματα, πέρασαν και αναμένεται να περάσουν νομοσχέδια εξαιρετικής σημασίας για τους Έλληνες, πολλά εκ των οποίων έρχονται ως «κατεπείγοντα», γεγονός που καθιστά ψευδή την προεδρική αιτιολογία για πρόωρο κλείσιμο της Βουλής. Ενδεικτικά να θυμίσουμε την πρόσφατη (ν)τροπολογία για τους χρεοκοπημένους καναλάρχες, η οποία ήταν τόσο «επείγουσα», ώστε να μην συνοδεύεται από την απαραίτητη έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους.
Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα η κυβέρνηση πέρασε τον ΕΝΦΙΑ, το πολυνομοσχέδιο, την (ν)τροπολογία για τους καναλάρχες και πολλά άλλα, ενώ για το Γ’ Θερινό Τμήμα, αναμένονται και άλλα βαρύνοντα και επαίσχυντα νομοσχέδια. Όλα αυτά, παρότι διανύουμε το καλοκαίρι, έχουν εξαιρετικό πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση, η οποία κυριολεκτικώς διαλύεται. Οι κυλιόμενες, μυστικές δημοσκοπήσεις που έχουν στα χέρια τους οι Σαμαροβενιζέλοι δείχνουν μία κυβέρνηση, η οποία καταρρέει με γεωμετρικούς ρυθμούς. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουμε αυτή την στιγμή μας κυβερνά το 25% (με αναγωγή…)!
Αμφότερα τα δύο κόμματα και οι βουλευτές αυτών μάχονται αυτή την στιγμή για την πολιτική τους επιβίωση. Ο χαμένος θα βρεθεί στο καναβάτσο και στο εδώλιο του κατηγορουμένου, οπότε δεν χωρούν ούτε συναισθηματισμοί (όπως αυτοί μεταξύ Σαμαρά και Βενιζέλου), ούτε παλιά καλή συναδελφική αλληλεγγύη (κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει…). Έτσι βλέπουμε σκηνές απείρου κάλλους, αφού ούτε οι μέθοδοι διακυβέρνησης του Μακιαβέλι δεν μπορούν να τους σώσουν από την καταστροφή.
Η κυβέρνηση προσπαθεί ομολογουμένως φιλότιμα να φτιάξει το προφίλ της, νομοθετώντας ανάλγητα μέτρα και ακολούθως ανακοινώνοντας υποχωρήσεις επί αυτών. Παράδειγμα αυτού ο ΕΝΦΙΑ, ο οποίος νομοθετήθηκε υπερβολικά (ακόμα και για τις μνημονιακές επιταγές) και ακολούθως ανακοινώθηκαν κάποιες ελαφρύνσεις, οι οποίες βεβαίως δεν είχαν καμία απολύτως σημασία. Η διαφορά είναι ότι το σημαντικό (ο ΕΝΦΙΑ) δεν έλαβε δημοσιότητα, ενώ οι ανούσιες ανακοινώσεις έλαβαν. Αυτό είναι ένα προφανές επικοινωνιακό κόλπο, όμως ακόμα και σε αυτό δεν μπορούν να πάρουν κέρδη, αφού τσακώνονται σαν τα σκυλιά για το ποιος θα ανακοινώσει τις ελαφρύνσεις.
Έτσι βλέπουμε μία εικόνα κυβερνήσεως, η οποία εμφανίζει σαφή σημάδια διαλύσεως, ενώ γίνεται προφανές ότι βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο. Τα κόμματα της συγκυβέρνησης αντιπολιτεύονται (έστω και υποκριτικά) τον ίδιο τον εαυτό τους, ενώ οι βουλευτές τους εμφανίζουν την ίδια εικόνα, υποκρινόμενοι ότι διαφωνούν δήθεν με αυτά που ψηφίζονται. Τρανό παράδειγμα τα καραγκιοζιλίκια Κυριαζίδη, ο οποίος ζήτησε την αντικατάσταση του από την ψήφιση της καταστροφής των ταμείων των ένστολων, έτσι ώστε να μην αναγκαστεί να υπερψηφίσει, αλλά και να μην θέσει σε αμφισβήτηση την εν λόγω διάταξη.  
Ο Σαμαράς ετοιμάζεται για εκλογές. Ξέρει ότι δεν διαθέτει τους 180 βουλευτές για την εκλογή προέδρου της δημοκρατίας, ενώ υποψιάζεται ότι αυτή θα είναι η στιγμή που το εσωκομματικό ρήγμα με την Ντόρα θα τον ρίξει. Έτσι σχεδιάζει σύντομα «αιφνιδιαστικές» εκλογές για να κάνει την «ηρωική έξοδο» του, αφήνοντας τα καυτά ζητήματα για να τα διαχειριστεί η μελλοντική συγκυβέρνηση ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ, στην οποία ΝΔ, όμως, αυτός δεν θα προεδρεύει.

πηγή