ΠΑΙΔΕΙΑ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

Άρθρο του Κώστα Αλεξανδράκη στην Εθνική εφημερίδα  “Εμπρός”

Τρεις ειδήσεις, που αντικατοπτρίζουν τρία φαινομενικά διαφορετικά γεγονότα, αναδεικνύουν μία και μόνη απτή ζο­φερή πραγματικότητα που βιώνει το Ελληνικό Έθνος.

Από την μία μεριά έχουμε τις συνεχείς τουρκικές προκλή­σεις, οι οποίες κορυφώθηκαν ύστερα από την έμμεση προ­τροπή των αμερικανών και την υποχωρητικότητα των δύο ελλαδικών κυβερνήσεων. Οι τούρκοι κόντεψαν να ελλιμενί­σουν πολεμικά πλοία στον Πειραιά, αφού έφτασαν μέχρι τα στενά του Καφηρέα.

Από την άλλη έχουμε την αποβολή ενός Έλληνα μαθητή από έναν τουρκόφρονα διευθυντή σχολείου, επειδή ο πρώ­τος απαίτησε την έπαρση της ελληνικής Σημαίας και την ανά­κρουση του Εθνικού Ύμνου. Οποίο θράσος να ζητάει κανείς τα προφανή όταν διευθυντής ενός ελληνικού σχολείου είναι κάποιος που ευθαρσώς φωτογραφίζεται κάτω από πορτραίτο του...

Κεμάλ Ατατούρκ.

Το τρίτο που χρήζει αναφορά είναι η επίθεση που δέχτη­καν Έλληνες εκπαιδευτικοί από δολοφόνους της αριστερός, κατά τη διάρκεια των εκλογών για τα αρμόδια συνδικαλιστι­κά όργανα. Οι εκπροσωπούντες τους Έλληνες Εθνικιστές υπό την επωνυμία, «Εθνικιστικό Μέτωπο Εκπαιδευτικών», δέ­χτηκαν επίθεση εντός του προαυλίου του σχολείου από άτομα φέροντα κουκούλες και δολοφονικά εργαλεία, επει­δή – όπως ειπώθηκε στα ΜΜΕ – «προκαλούσαν με την πα­ρουσία τους»!

Φαιδρότητα να γίνεται λόγος περί δημο­κρατίας όταν γίνονται επιθέσεις κατά τη διάρκεια εκλογών. Ανοησία να μιλάμε για Εθνική Κυριαρχία όταν δεν μπορούμε να σηκώσουμε την Σημαία μας στην Κατερί­νη!

Τα παραπάνω δεν θα πρέπει να θεωρούνται ως ξεχωρι­στές ειδήσεις, αφού στην ουσία πρόκειται για το ίδιο ακρι­βώς πράγμα. Ουσιαστικά πρόκειται για την τελετή διαδοχής από τους εθνομηδενιστές στους εχθρούς του Έθνους. Είναι ουσιαστικά η συνέχεια του Ρεπούσειου λόγου, που ευτέλιζε συστηματικά την Ελληνική Ιστορία και τον πυρήνα του Έθνους.

Πλέον αυτοί που επιβουλεύονται την Ελλάδα και τον Λαό της δεν συνιστούν μόνο εξωτερική απειλή, αλλά έχουν διεισδύσει στα ενδότερα της ελληνικής κοινωνίας, αλώνοντας την Παιδεία, την Θρησκεία, το Κράτος, την Κεντρική πολιτική σκηνή.

Όταν φτάνουμε να ερωτώνται οι τουρκόφρονες για το αν θα αναρτηθεί η Ελληνική Σημαία σε ένα δημόσιο κτήριο, όταν εκπαιδευτικοί δέχονται δολοφονική επίθεση εντός σχολι­κού χώρου, στην διάρκεια εκλογών, τότε καταλαβαίνουμε ότι τα πράγματα είναι κάτι παραπάνω από ζοφερά. Φαιδρότητα να γίνεται λόγος περί δημοκρατίας όταν γίνονται επιθέ­σεις κατά τη διάρκεια εκλογών. Ανοησία να μιλάμε για Εθνι­κή Κυριαρχία όταν δεν μπορούμε να σηκώσουμε την Σημαία μας στην Κατερίνη!

Τα παραπάνω εξωφρενικά, αλλά δυστυχώς αληθινά, κα­θιστούν επιτακτική την ανάγκη της ενημέρωσης όλων των Ελλήνων για την κατάσταση, ώστε να αντιληφθούν τι οι ίδιοι πρέπει να πράξουν για να βελτιωθεί. Ο μόνος πολιτικός σχηματισμός που θέλει και μπορεί να αλλάξει αυτή τη ζοφε­ρή κατάσταση υπέρ του Ελληνικού Λαού είναι η Χρυσή Αυ­γή. Αυτό το αντιλαμβάνεται ο καθένας και το αντιλαμβάνε­ται και το καθεστώς, γι’ αυτό έχει στην φυλακή τον Αρχηγό και βουλευτές της. Όμως, ο μεγάλος τρόμος τους είναι το να γίνει ολόκληρος ο Ελληνικός Λαός η Χρυσή Αυγή. Οπό­τε αυτό είναι που πρέπει να γίνει.

Πρέπει να κάνουμε τον φόβο τους πραγματικότητα, γενόμενοι εμείς οι ίδιοι η Χρυσή Αυγή. Μεταλαμπαδεύοντας την Φωνή της Αντίστασης και σε άλλους Έλληνες και εξασφα­λίζοντας ότι την ημέρα των εκλογών δεν θα πάει ούτε μια ψή­φος χαμένη. Γινόμαστε εμείς οι ίδιοι η Χρυσή Αυγή. Απελευ­θερώνουμε όλοι μαζί την Πατρίδα μας!