ΕΙΝΑΙ ΑΡΑΓΕ Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ; ΠΟΙΑ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΒΑΣΕΙ ΤΟΥ 187ΠΚ;

Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου

Βάσει του άρθρου 29 του Συντάγματος, κατοχυρώνεται η ελευθερία ίδρυσης πολιτικών κομμάτων, πλην όμως δεν μπορεί αυτή η ελευθερία να δικαιολογεί την ύπαρξη εγκληματικής ομάδας υπό τον μανδύα πολιτικού κόμματος. Βεβαίως και συμφωνούμε.

Υπό την ορθή ερμηνεία τα πολιτικά κόμματα δεν θα εμποδίζονται κατά την επίκληση της πολιτικής τους δραστηριότητας, τούτο όμως δεν μπορεί να ισχύει για εγκληματικές πράξεις που τελούνται στο πλαίσιο μιας τέτοιας δραστηριότητας. Επίσης συμφωνούμε.

Κατά κανόνα ένα κοινοβουλευτικό κόμμα, δεν μπορεί να....

συμβαδίζει με το ύφος μιας εγκληματικής οργάνωσης, αλλά αυτή η δυνατότητα δεν μπορεί ν’ αποκλειστεί. Παρόλο λοιπόν που η συμπεριφορά μελών ενός κόμματος δεν μπορεί ν’ αποτελεί βάση για τη διάλυσή του από πλευράς συνταγματικού δικαίου,

Μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να υπάρξει ό έλεγχος συμπεριφοράς μελών ακόμη και με την εφαρμογή του άρθρου 187ΠΚ (αφορά σύσταση και λειτουργία εγκληματικής οργάνωσης) εφόσον βέβαια συντρέχουν όλα τ’ αναγκαία για την πλήρωση της νομοτυπικής μορφής του εγκλήματος αυτού και ιδιαίτερα εφόσον αποδειχτεί ότι ο σκοπός της εγκληματικής δράσης των μελών του κατατείνει στο «να ποριστεί (η εγκληματική οργάνωση –κόμμα) αμέσως ή εμμέσως , οικονομικό ή άλλο υλικό όφελος. Εδώ και αν συμφωνούμε και ερωτούμε. Κατ αρχάς για την προαναφερόμενη πλήρωση της νομοτυπικής μορφής του εγκλήματος πρέπει να συντρέχουν τ’ αναγκαία, δηλαδή  αποδεικτικά στοιχεία και μαρτυρίες βάσει των οποίων να στοιχειοθετούνται οι κατηγορίες. Έλα όμως που όλοι οι προφυλακισμένοι βουλευτές της Χρυσής Αυγής, δεν προφυλακίστηκαν, λόγω αποδεικτικών στοιχείων εις βάρος τους που τους ενέπλεκαν σε κακουργηματικές πράξεις ή εγκλήματα, αλλά λόγω της ιδιότητάς τους, ως μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου του κόμματος (!!!!!!) ή και αυτής ακόμη της βουλευτικής τους ιδιότητας (!!!!!!) ή λόγω οξύθυμου χαρακτήρα (!!!!!!)   Αυτά φυσικά δεν προκύπτουν ως δημιούργημα της φαντασίας μας, αλλά ως δηλώσεις των  ανακριτριών κυριών Κλάπα και Δημητροπούλου. Επιπλέον πώς είναι δυνατόν να προφυλακίζονται βουλευτές με την κατηγορία σύστασης και διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης, αφού αρχής εξαρχής η «οργάνωση» αυτή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εγκληματική, λόγω του ότι δεν προκύπτει οικονομικό ή υλικό όφελος από τη δράση της. Και αυτό δεν το λέμε εμείς, αλλά το αποδεικνύουν οι αλλεπάλληλοι οικονομικοί έλεγχοι του ΣΔΟΕ.

Πάμε παρακάτω.

Τα ίδια ισχύουν και για τις πολιτικές οργανώσεις και ομάδες που δραστηριοποιούνται στα πλαίσια ενός κόμματος ή αυτόνομα χωρίς την ύπαρξη κόμματος –ομπρέλας. Αν τα φυσικά πρόσωπα (ηγέτες, μέλη και οπαδοί) αποκλίνουν από τον πολιτικό σκοπό τους και ενωθούν προς διάπραξη εγκλημάτων , εννοείται πάντοτε με σκοπό «να ποριστεί (η πολιτική οργάνωση ή ομάδα), αμέσως ή εμμέσως, οικονομικό ή άλλο υλικό όφελος», αν δηλαδή το κόμμα , η πολιτική οργάνωση , ή η ομάδα μεταλλαχθούν σε εγκληματική οργάνωση , τύπου μαφίας, τότε χωρεί επ΄αυτών η εφαρμογή του άρθρου 187 ΠΚ

Συμφωνούμε απόλυτα και ερωτούμε. Αν εκλεγμένοι βουλευτές ενός κόμματος, τίθενται παρά το πλευρό τρομοκρατών και δολοφόνων, ως υπερασπιστές τους σε δίκες με την Πολιτεία, αν από το βήμα της κοινοβουλίου επαινούν τρομοκράτες  χαρακτηρίζοντας την εγκληματική τους δράση ως «επιλογή ένοπλης πάλης», αν προλογίζουν και στηρίζουν την προώθηση βιβλίων στα οποία προβάλλονται και αναλύονται οι πεποιθήσεις και η δράση στυγνών δολοφόνων, αν βουλευτές στο fb δηλώνουν φίλοι  δολοφόνων και ληστών τραπεζών, τότε το κόμμα που μετέχουν όλοι αυτοί οι βουλευτές ή μια ομάδα του κόμματος δεν πρέπει να παραπεμφθεί βάσει του άρθρου 187ΠΚ;  Πόσο μάλλον όταν έχει περίτρανα αποδειχθεί, ότι οι ανωτέρω πράξεις, όπως δολοφονίες και ληστείες τραπεζών είχαν ως αποτέλεσμα την αποκόμιση χρηματικού κέρδους, για την χρηματοδότηση και καλά του επαναστατικού ταμείου.

Στην περίπτωση της Χρυσής Αυγής προφυλακίστηκε το μεγαλύτερο μέρος της κοινοβουλευτικής ομάδας, με αφορμή μια μεμονωμένη εγκληματική πράξη, που προβλήθηκε ως συλλογική ευθύνη, ενός πολιτικού χώρου. Όλες οι άλλες κατηγορίες που η κυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου τους πρόσαψε εκ των υστέρων, είναι σαθρές, αίολες, άνευ αποδεικτικών στοιχείων και αξιόπιστων μαρτυριών και κάποιες μάλιστα από αυτές είναι και νομικά αδόκιμες.

Στην περίπτωση όμως του κόμματος της τέως αξιωματικής αντιπολίτευσης και νυν κυβέρνησης, οι σχέσεις με ακροαριστερές τρομοκρατικές συμμορίες και εγκληματικές οργανώσεις, ήταν πασιφανείς και αναμφισβήτητες, αφού οι ίδιοι οι εμπλεκόμενοι βουλευτές και τα στελέχη του κόμματος δεν επιχειρούσαν καν να καλύψουν την ιδεολογική τους ταύτιση με τους «κοινωνικούς επαναστάτες» και την αποδοχή της πρακτικής των.

Από εκεί και πέρα τα συμπεράσματα ανήκουν στον καθένα.

ΠΗΓΗ