Συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, γράφει τα εξής: “Αν όμως η αριστερή κυβέρνηση εκφράζει κι εφαρμόζει απαρέγκλιτα το Μνημόνιο, τότε ποιος θα εκφράσει την κοινωνία που πλήττεται από το Μνημόνιο; Ποιος θα προστατεύσει τους μισθωτούς και τις επιχειρήσεις από τη φορολογική επιδρομή, τους συνταξιούχους από τις περικοπές και τους αγρότες από την εξαθλίωση; Ποιος θα αντιδράσει για λογαριασμό τους και ποιος θα λογαριάσει τις αντιδράσεις τους; Με άλλα λόγια, ποιος θα εκφράσει τους...
«νοικοκυραίους» απέναντι σε μια πολιτική που τους θυσιάζει προκειμένου να συντηρήσει ένα φαύλο, αναχρονιστικό και δυσλειτουργικό κράτος; Αυτό είναι το κεντρικό πολιτικό ερώτημα των επόμενων μηνών. Προς το παρόν, δεν διαθέτω την απάντηση”.
Ο Πρετεντέρης είναι «παλιά καραβάνα» στον χώρο της συστημικής ενημέρωσης. Θεωρεί, λοιπόν, ότι όπως υφίσταται μια αριστερή κυβέρνηση, η οποία «εφαρμόζει απαρέγκλιτα το Μνημόνιο» τότε σε αντιπαράθεση θα πρέπει να υπάρχει και μια αντιπολίτευση, η οποία με την σειρά της «θα εκφράσει την κοινωνία που πλήττεται από το Μνημόνιο». Δεν τον έπιασε, φυσικά, «ο πόνος» τον καθεστωτικό δημοσιογράφο για τις τύχες όσων πλήττονται από την συνεχιζόμενη μνημονιακή λαίλαπα. Θεωρεί, όμως, ότι για να υπάρχει μια εύρυθμη λειτουργία του καθεστώτος, θα πρέπει δίπλα σε μια μνημονιακή κυβέρνηση να υπάρχει ως «αντίβαρο», μια αντιμνημονιακή αντιπολίτευση.
Μια αντιπολίτευση, βεβαίως, η οποία θα κινείται σε οριοθετημένα πλαίσια αμφισβήτησης της μνημονιακής πολιτικής, εκφράζοντας επιμέρους αμφιβολίες και ενστάσεις και όχι σαφή άρνηση του Μνημονίου. Με απλά λόγια, ο Πρετεντέρης επιθυμεί μια αντιπολίτευση, η οποία δεν θα είναι κάθετα αντίθετη στο Μνημόνιο, αλλά στον συγκεκριμένο τρόπο εφαρμογής του.
Λίγο παρακάτω, ο Πρετεντέρης γίνεται ακόμη πιο σαφής, ως προς το τι θέλει: “Αντιλαμβάνομαι βεβαίως ότι υπάρχουν «νησίδες» στη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι που θέλουν να παραιτηθούν προκαταβολικά από αυτόν τον ρόλο. Που γοητεύονται από την ιδέα μιας «συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης» στο όνομα κάποιας σοβαρότητας και μιας υποτιθέμενης υπευθυνότητας. Οι απόψεις αυτές είναι άλλοτε καλοπροαίρετες κι άλλοτε κεκαλυμμένα ιδιοτελείς. Σίγουρα όμως δεν είναι εύστοχες-για να θυμηθώ τον Ανιέλι… Διότι δεν μπορεί ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού να στερηθεί την εκπροσώπησή του στο όνομα της υπευθυνότητας ή απλώς της σκοπιμότητας κάποιων. Κάτι τέτοιο θα ήταν αντίθετο με τη λειτουργία της δημοκρατίας. Κυρίως όμως θα ήταν αντίθετο με τη λογική της πολιτικής.”
Εάν δούμε πίσω από τις λέξεις, τότε θα διαπιστώσουμε και το ευρύ νόημα του προβληματισμού που διέπει τον υπάλληλο του ΔΟΛ. Αν δεν υπάρξει μια ελεγχόμενη αντιπολίτευση, η οποία θα διαχειριστεί την αντιμνημονιακή πολιτική, έστω και οριοθετημένη σε συγκεκριμένα πλαίσια αμφισβήτησης, τότε θα υπάρξει μια Γνήσια αντιμνημονιακή αντιπολίτευση, μη ελεγχόμενη από τους «νταβατζήδες» των ΜΜΕ, αρνούμενη να περιορίσει τον αγώνα της κατά της μνημονιακής κατοχής σε στενά καθορισμένα πλαίσια. Και αυτή η δύναμη είναι μόνο η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.
Ο Πρετεντέρης στην αρχή του άρθρου του υποστηρίζει ότι “στον Τζιάνι Ανιέλι αποδίδεται η διαπίστωση πως «οι αριστεροί είναι χρήσιμοι διότι κάνουν τα πράγματα που δεν μπορούν να κάνουν οι δεξιοί». Δεν ξέρω αν το είπε πραγματικά, αλλά όπως θα έλεγαν και στην Ιταλία, «se non e vero, e ben trovato» - κοινώς: κι αν δεν είναι αληθινό, είναι εύστοχο… Έτσι λοιπόν ο «Αβοκάτο» θα πρέπει τώρα να χαμογελάει στον τάφο του.”
Να τον πληροφορήσουμε και για μια άλλη δήλωση του Ανιέλι, σίγουρα υπαρκτή. Ο Ανιέλι, λοιπόν, υποστήριζε ότι «ο Εθνικισμός στην οικονομία εμποδίζει την ανάπτυξη του καπιταλισμού». Γι’ αυτό, Εμείς οι Έλληνες Εθνικιστές της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ είμαστε συνεπείς και μόνιμοι αντικαπιταλιστές. Σε τέτοιο βαθμό ώστε όταν το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα ανέλθει στην εξουσία σίγουρα ο Ανιέλι δεν θα χαμογελάει στον τάφο του…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών