ΠΕΡΙ «ΜΠΛΟΚΩΝ»..

Τέλη ήτανε της δεκαετίας του ’80, σε «μπλόκο» της Μεσσαράς. «Να ψοφήσουνε ! » ήταν η εντολή του πρωτοστάτη. Ο λόγος για των κτηνοτρόφων τα πρόβατα, κι’ ο …τρόπος ο αποκλεισμός του να φτάσουν οι ζωοτροφές στο μαντρί. Και τούτο γιατί δεν πουλιούνταν τ’ αγγούρια των γεωργών. Και δεν πουλιούνταν τ’ αγγούρια γιατί είχαν «τιμή καλή»

 Tην προηγούμενη χρονιά και σπεύσανε όλοι να φυτέψουν αγγούρια την επόμενη. Ομοίως «να ψοφήσει» κι’ ο άρρωστος που χρειαζόταν νοσοκομείο, γιατί τ’ αγγούρια γεωργών τινών (όχι όλων), μείναν …μετέωρα. Κι’ οποιοσδήποτε επιθυμούσε να διέλθει την οδόν, απλά για ν’ αγναντέψει …πέραν του σημείου του «μπλόκου» τον κάμπο, διότι, ερωτευμένος ων,

 επιθυμούσε να....

δει από ψηλά το χωριό του αντικειμένου του πόθου του, χρέος είχε (προς ποιόν ; ) να …καταπιεί την επιθυμίαν του. Διότι …»τ’ αγγούρια δεν είχαν τιμή».

 Τον λόγον έλαβεν τότε λοιπόν, περαστικός ων,  ο υπογράφων το κείμενο, κι’ είπε σ’ απλά ελληνικά πως χρειάζεται προγραμματισμός. Πως χρειάζεται σχεδιασμός, κι’ ένα «κέντρο» να ερευνά την αγορά και να κατευθύνει την παραγωγή. Κι’ έλαβε την απάντηση πως «είναι φασίστας».

 Διότι κάποιοι φρόντισαν να πείσουν τους καλλιεργητάς πως «ο αγρότης  είναι επιχειρηματίας», κι’ ο υπογράφων το κείμενο επέμενε πως ο αγρότης είναι χειρώνακτας, ελεύθερος μεν να καθορίσει ο ίδιος της εργασίας του το ωράριον, αλλά πάντως χειρώνακτας κι’ όχι  «επιχειρηματίας». Κι’ αυτό, για τους ενεργούντες το «μπλόκο» ήταν απλά «φασισμός».

 Δεκτός λοιπόν, για την «οικονομία της συζήτησης» ο χαρακτηρισμός»,μιας κι’ ο «φασισμός» έγινε λέξη-λάστιχο, δια πάσαν χρήσιν.

 Αυτός λοιπόν ο «φασισμός», σου λέει, αγρότη μου, πως το κράτος έχει υποχρέωση να σου διασφαλίσει το προϊόν του ιδρώτα σου. Να σου εξασφαλίσει πως αυτό το προϊόν θα πληρωθεί μακρυά απ’ την κερδοσκοπία των μεσαζόντων, μέσα σε συνθήκες σεβασμού της κοινωνικής συνοχής και του νόμου. Ενός νόμου που θα λαμβάνει, ως βασικό κριτήριο για την σύνταξή του, την ευημερία του λαού. Αλλά σε καμμιά περίπτωση, δεν πρόκειται να αναγνωρίσει ούτε σε σένα, ούτε σε κανέναν, το δικαίωμα να βαφτίζεις την «συντεχνιακή» προτεραιότητα σε κυρίαρχο κοινωνικό ζητούμενο, αναπαράγοντας τον κοινωνικό κανιβαλισμό, επειδή κάποιοι  πολιτικάντηδες σε δασκάλεψαν κάποτε πως η θέση του τρακτεριού είναι  στην άσφαλτο αντί στο χωράφι.

 Κι’ όσο για το «επιχείρημα» πως «οι αγρότες δεν έχουν άλλο τρόπο  αντίδρασης», που σου φέρανε κάποτε, κάποιοι …»κόκκινοι στρατηγοί»  παρελθόντων ετών, πρέπει (ομοίως …κάποτε), να μάθεις πως υπάρχει  τρόπος αληθινής αντίστασης στο σύστημα που εξαθλιώνει την ύπαρξή σου  κι’ ακυρώνει των παιδιών σου τα όνειρα : Να γυρίσεις οριστικά την  πλάτη στους πολιτικούς και …συντεχνιακούς απατεώνες. Και οι νοούντες νοείτωσαν…

ΟΔΥΣΣΕΥΣ  ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ