Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΕΠΙΤΙΘΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΡΟΤΕΣ ΠΟΥ ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΨΩΜΙ ΤΟΥΣ, ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΚΡΟΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ ΣΥΜΜΟΡΙΤΕΣ ΠΟΥ ΣΠΑΝΕ ΚΑΙ ΚΑΙΝΕ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΦΙ ΤΟΥΣ.

Γράφει ο Νικόλαος Παπαδιονυσίου

Σε πεδίο μάχης μετατράπηκε το κέντρο της Αθήνας, με την αστυνομία να κάνει εκτεταμένη χρήση χημικών εναντίον των αγροτών που συγκεντρώθηκαν εμπρός στο υπουργείο Ανάπτυξης, για να διαδηλώσουν ειρηνικά την αντίθεσή τους απέναντι στα εξοντωτικά οικονομικά μέτρα που προχωρεί η κυβέρνηση των ανδρεικέλων, κατόπιν εντολών των ευρωπαίων πατρόνων τους. Επίσης σε πεδίο μάχης έχει μετατραπεί η είσοδος στην Αθήνα στο ύψος του Χαϊδαρίου, με αστυνομικές δυνάμεις να εμποδίζουν αγρότες διαδηλωτές να εισέλθουν στην πόλη. Εδώ μάλιστα η χρήση χημικών γίνεται πλησίον αυτοκινήτων διερχόμενων που δεν σχετίζονται με τα επεισόδια.

Πέραν λοιπόν από....

την πολιτική, την κοινωνική, την ιδεολογική και προπάντων ηθική απόφαση της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει σκληρά εργαζόμενους Έλληνες, ανθρώπους του μόχθου, ως αλήτες θα θέσουμε μια και μόνο ερώτηση.

Πότε δόθηκε εντολή στην αστυνομία να κάνει εκτεταμένη χρήση χημικών και να εξαντλήσει όλη τη σκληρότητά της, εναντίον των ακροαριστερών συμμοριών των ροπαλοφόρων και κουκουλοφόρων που συχνότατα καταστρέφουν, πυρπολούν και λεηλατούν τη δημόσια και ιδιωτική περιουσία και ευτελίζουν το πολίτευμα;

Μην ψάχνετε για απάντηση. Ποτέ!

Και αν κάποια φορά μέσα στις τόσες έπεφτε κάποιο χαστούκι ή γίνονταν κάποια από σπόντα σύλληψη, αμέσως οι κύριοι Λάμπρου, οι «άμισθοι» συνεργάτες του υπουργείου Δικαιοσύνης, κινητοποιούσαν δικηγόρους, του ακροαριστερού χώρου για να σπεύσουν στη ΓΑΔΑ που κρατούνταν οι «κοινωνικοί επαναστάτες» ή απευθείας έπεφταν τηλέφωνα από βουλευτές και κομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ για την απελευθέρωση των συλληφθέντων.

Πάντως μετά τα σημερινά επεισόδια, μετά από αυτές τις σκηνές αίσχους, όπου μια υποτίθεται αριστερή κυβέρνηση εμπόδισε εργαζόμενους να διαδηλώσουν και προσπάθησε να τους καταστείλει δια της βίας, είναι απαραίτητο ο κύριος Τσίπρας, εάν διαθέτει έστω και κάποια ψήγματα από τη νεανική ιδεολογική και πολιτική του συνείδηση να αυτοκτονήσει με απαγχονισμό χρησιμοποιώντας τον ιστό της σημαίας εμπρός στο Μέγαρο Μαξίμου ή να παραιτηθεί.

Πλέον τι άλλο μπορεί να ισχυριστεί; Πώς μπορεί να ατενίσει ξανά κατά πρόσωπο αυτόν τον πολύπαθο Λαό; Με τι μούτρα θα αναφερθεί ξανά στη δημοκρατία και στην ελευθερία; Πού θα κάνει τη δημόσια εμφάνισή του και δεν θα γιουχαριστεί;

Ας το συνειδητοποιήσει επιτέλους τόσο αυτός, όσο και τα παράσιτα που τον περιτριγυρίζουν, ότι απέτυχαν παταγωδώς σε όλους τους τομείς, ότι οδήγησαν  τη Χώρα στη Λίθινη εποχή και ότι η μόνη έντιμη πράξη που τους μένει να κάνουν, είναι να φύγουν άμεσα αφήνοντας τον Λαό ν’ αποφασίσει  για το μέλλον και το καλό του. Διότι αυτοί μόνο κακό μπορούν να κάνουν ηθελημένα ή άθελά τους. Είναι εντελώς ανεύθυνοι, ανίκανοι, αιθεροβάμονες, ανεπαρκείς και επικίνδυνοι, έρμαια μιας τραγικής και θλιβερής ιδεοληψίας. Δεν είναι ικανοί να κυβερνήσουν ούτε έναν οίκο ανοχής, όχι ένα κράτος με τόσο σοβαρά και κρίσιμα προβλήματα.