ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ (ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ)

Εκτός από τα κάλαντα των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων, υπάρχουν στην λαϊκή μας παράδοση και τα Κάλαντα της Μεγάλης Παρασκευής (ή το «Μοιρολόι της Παναγιάς»), τα οποία αποκρύπτονται εντέχνως γιατί δεν είναι… πολιτικώς ορθά:

Σήμερον μαύρος ουρανός, σήμερον μαύρη μέρα

σήμερον όλοι θλίβονται και τα βουνά λυπούνται,

σήμερον έβαλαν βουλή οι άνομοι Εβραίοι,

οι άνομοι και τα σκυλιά και οι τρισκαταραμένοι,

για να σταυρώσουν τον Χριστό, τον πάντων βασιλέα.

Ο Κύριος ηθέλησε να μπει σε περιβόλι

να....

λάβει δείπνο μυστικό, να μην το λάβουν όλοι.

Η Παναγιά η Δέσποινα καθόταν μοναχή της,

τας προσευχάς της έκανε για το Μονογενή της.

Φωνή εξήλθ’ εξ ουρανού υπ’ αρχαγγέλου στόμα

σώνουν Κυρά μου οι προσευχές, σώνουν και οι μετάνοιες

και τον Υιό Σου πιάσανε και στον φονιά τον πάνε.

Σαν κλέφτη τον επιάσανε και σαν φονιά τον πάνε

και στου Πιλάτου τις αυλές εκεί τον τυραννάνε.

-Χαλκιά, χαλκιά, φτιάσε καρφιά, φτιάσε τρία περόνια.

Και κείνος ο παράνομος βαρεί και φτιάνει πέντε.

Συ, φαραέ, που τα ’φτιασες, πρέπει να μας διδάξεις.

-Βάλτε τα δυο στα πόδια του, τ’ άλλα τα δυο στα χέρια,

το πέμπτο το φαρμακερό βάλτε το στην καρδιά Του

να τρέξει αίμα και νερό να λιγωθεί η καρδιά του.

Η Παναγιά πλησίασε και τα δεξιά κοιτάξει, κανένα δε γνωρίζει.

Κοιτά και δεξιότερα, βλέπει τον Αη Γιάννη:

-Αη Γιάννη, Αη Γιάννη Πρόδρομε και Βαπτιστά του Υιού μου,

μην είδες τον Υιόκα μου τον διδάσκαλό σου;

-Δεν έχω στόμα να σου πω, γλώσσα να σου μιλήσω

Δεν έχω χέρι, πάλαμο για να σου Τον εδείξω.

Βλέπεις εκείνον τον γυμνό τον παραπονεμένο

όπου φορεί πουκάμισο στο αίμα βουτηγμένο;

Εκείνος είναι ο Γιόκα Σου και ο Διδάσκαλός Σου.

Η Παναγιά του μίλησε, η Παναγιά του λέει:

-Δε μου μιλείς παιδάκι μου, δε μου μιλείς παιδί μου;

-Τι να σου πω Μανούλα μου που διαφορά δεν έχεις;

Μόνο το Μέγα Σάββατο  κοντά το μεσημέρι

που θα λαλήσει ο πετεινός, σημαίνουν οι καμπάνες.

τότε και συ, Μανούλα μου, θα ‘χεις χαρά μεγάλη!

Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γη, σημαίνουν τα Ουράνια,

σημαίνει κι’ η Άγια Σοφία με τις πολλές καμπάνες.

Όποιος τ’ ακούει σώζεται κι’ όποιος το λέει αγιάζει,

κι’ όποιος το καλοφουγκραστεί  Παράδεισο θα λάβει,

Παράδεισο και λίβανο απ’ τον Άγιο Τάφο.

πηγή