"Τελειωμένοι" προπαγανδιστές των ΜΜΕ προσπαθούν να δικαιολογήσουν τον όλεθρο και τις δολοφονικές έμφυτες τάσεις που φέρνουν μαζί τους οι "λαθρομετανάστες" στην Ευρώπη

Έχουμε τονίσει ξανά στο παρελθόν ότι η “παράνοια” της πολιτικής ορθότητας έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο, ώστε να επιχειρείται σε μόνιμη βάση η πλήρης διαστρέβλωση της πραγματικότητας, πολλές φορές με επιχειρηματολογία, η οποία αγγίζει τα όρια της αθλιότητας.
Η “συντηρητική” εφημερίδα “Καθημερινή”, η οποία όμως σε θέματα πολυπολιτισμικότητας συναγωνίζεται επάξια τις φυλλάδες της αριστεράς, ανά τακτά χρονικά διαστήματα δίνει σαφή δείγματα αυτού του είδους επιχειρηματολογίας.

Στο φύλλο της Πέμπτης, και κάτω από τον τίτλο “Η αριστερή ισλαμοφοβία”, η δημοσιογράφος Ξένια Κουναλάκη γράφει, μεταξύ άλλων, τα εξής: “Το αμόκ στο Μόναχο την Παρασκευή 25 Ιουλίου έγινε από έναν Γερμανοϊρανό, που είχε ως πρότυπο τον ακροδεξιό παράφρονα Άντερς Μπρέιβικ και τα θύματά του ήταν κυρίως μετανάστες δεύτερης γενιάς. Η επίθεση του....
21χρονου Σύρου πρόσφυγα εναντίον μιας 45χρονης Πολωνέζας στο Ρόιτλινγκεν της Βάδης Βυρτεμβέργης ήταν έγκλημα πάθους. Ο ασυνόδευτος Αφγανός, που τραυμάτισε πέντε ανθρώπους σε τρένο κοντά στο Βίρτσμπουργκ, έμοιαζε πλήρως ενσωματωμένος στη γερμανική κοινωνία. Ζούσε υπό την κηδεμονία μιας οικογένειας, είχε άδεια παραμονής, έκανε την πρακτική του και σύντομα επρόκειτο να προσληφθεί.
Στον αντίποδα ο δράστης της επίθεσης αυτοκτονίας στο Ανσμπαχ αναμενόταν να απελαθεί στη Βουλγαρία, όπου είχε κακοποιηθεί επί μακρόν ως κρατούμενος. Οι γενικεύσεις είναι, λοιπόν, ατυχείς. Όπως και η προσπάθεια σύνδεσης εντελώς διαφορετικών περιστατικών που ομογενοποιούνται υπό την φιλόξενη αιγίδα του Ισλαμικού Κράτους. “Το δίκαιο για το άσυλο δεν είναι αντικείμενο συζήτησης ή διαπραγμάτευσης”, ήταν κατηγορηματική στάση των σοσιαλδημοκρατών, εταίρων της Μέρκελ στην κυβέρνηση. Όντως: η (από τα δεξιά) κριτική στην καγκελάριο Μέρκελ και μάλιστα από αριστερούς πολιτικούς απλώς νομιμοποιεί την πολιτική και ρητορική της ξενοφοβικής “Εναλλακτικής για τη Γερμανία”. Και καθιστάmainstream τη μισαλλοδοξία”.
Το συγκεκριμένο απόσπασμα επιβεβαιώνει ξανά τα όσα έχουμε γράψει πολύ πρόσφατα για τον εμπαιγμό και τον χλευασμό που υφίστανται τα θύματα της ισλαμικής τρομοκρατίας από τους διάφορους κήρυκες της “πολιτικής ορθότητας”. Για κάθε μακελάρη τζιχαντιστή η συστημική δημοσιογράφος έχει και την ανάλογη φαιδρή δικαιολογία. Ο ένας βγαίνει θαυμαστής του Μπρέιβικ (άρα... “ακροδεξιός”), ο άλλος δολοφόνησε επειδή τον παράτησε “η δικιά του”, ο τρίτος δεν διευκρινίζεται τελικά γιατί το έκανε και ο τέταρτος πραγματοποίησε επίθεση αυτοκτονίας επειδή ανέμενε την... απέλασή του! Αν, επομένως, “οι γενικεύσεις είναι, λοιπόν, ατυχείς”, πώς να χαρακτηρίσει κανείς την τουλάχιστον άστοχη προσπάθεια συγκάλυψης του συγκεκριμένου θρησκευτικού χαρακτήρα που έχουν οι προαναφερθείσες περιπτώσεις, και όχι μόνον;
Πάλι καλά που η “ανθρωπίστρια” δημοσιογράφος δεν υποστήριξε ότι ο Γάλλος Ιερέας σφάχτηκε σαν το αρνί από τους νεαρούς τζιχαντιστές μέσα στον ναό επειδή τον πέρασαν για... πόκεμον. Όσο “αστείο” ή “ακραίο” κι αν ακούγεται κάτι τέτοιο ας μην φανεί καθόλου παράξενο. Η ταύτιση των οπαδών της πολυπολιτισμικότητας με τους “πρόσφυγες” έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο εξάρτησης, ώστε να μην διστάζουν να ασελγούν και πάνω στην μνήμη των θυμάτων της τρομοκρατίας των τζιχαντιστών. Γι' αυτό και αρέσκονται σε λεκτικές μπούρδες και ανοησίες περί “μισαλλοδοξίας”, η οποία μάλιστα έχει και συγκεκριμένους αποδέκτες-θύματα πάντοτε: το Ισλάμ, τους Εβραίους, την Αριστερά.
Οι Χριστιανοί, οι Λευκοί, οι Δεξιοί (με την ευρεία έννοια του όρου) δεν είναι ποτέ θύματα μισαλλοδοξίας, ούτε στοχεύονται ποτέ για την συγκεκριμένη ιδιότητά τους. Δεν υπάρχουν ρατσισμός, διακρίσεις και επιθέσεις εναντίον τους. Και όποτε αυτό συμβαίνει, γίνεται για άλλους λόγους, με τα κίνητρα των δραστών, οι οποίοι απλώς τυχαίνει να είναι φανατικοί μουσουλμάνοι, να “παραμένουν αδιευκρίνιστα”. Και όταν πραγματοποιείταιο σφαγιασμός τους, αυτό δεν πρέπει να οδηγεί σε “γενικεύσεις”, ούτε φυσικά στην αύξηση της επιρροής των Εθνικιστικών κομμάτων. Καλύτερα νεκρός και “δημοκράτης”, παρά ζωντανός και “ρατσιστής”. Με όλα αυτά, αναρωτιόμαστε αν αυτός ο πολλαπλός κατήφορος κάποιων έχει τέλος...
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Διαβάστε επίσης: “Αδιευκρίνιστα τα κίνητρα των τζιχαντιστών δολοφόνων” για τα ΜΜΕ - Τι προσπαθεί να αποκρύψει η «πολιτική ορθότητα»;