Οι Ελληνες τεχνοκράτες της Φρανκφούρτης διαπίστωσαν ότι η ανταγωνιστικότητα της εγχώριας οικονομίας πήρε φθίνουσα πορεία με την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ και την εισαγωγή του ευρώ. Μία εθνική επιτυχία...
αποτέλεσε την «πηγή του κακού» όχι γιατί ευθύνεται το κοινό νόμισμα, που σήμερα λειτουργεί ως ασπίδα για την οικονομία μας, αλλά γιατί η σύγκλιση μας με την υπόλοιπη Ευρώπη ήταν στατιστική και όχι πραγματική.
Οι κυβερνήσεις Σημίτη δεν προετοίμασαν τους πολίτες αλλά και τις παραγωγικές δυνάμεις για τις υποχρεώσεις του ενιαίου νομίσματος δίνοντας την ψευδαίσθηση της παντοτινής προστασίας. Τα εύκολα, γρήγορα και φθηνά δάνεια, ακόμη και για αγορές μετοχών, προκειμένου να συντηρηθεί το «όνειρο» του Χρηματιστηρίου, ώθησαν νοικοκυριά, επιχειρήσεις αλλά και το Δημόσιο στον υπερδανεισμό.
Η αποταμίευση, που ήταν συνδεδεμένη με την πρόοδο του έθνους, μετατράπηκε σε υπερκατανάλωση και μάλιστα εισαγόμενων αγαθών, με αποτέλεσμα ο εγχώριος παραγωγικός ιστός να μαραζώσει και το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας να διευρυνθεί.
Στην έρευνα της Κεντρικής Τράπεζας επισημαίνεται ότι το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών (δηλαδή η διαφορά των εισαγωγών και εξαγωγών αγαθών και υπηρεσιών) διευρύνθηκε μετά το 2001, και το πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας γιγαντώθηκε την περίοδο της κρίσης, όταν η ελληνική οικονομία δεν είχε άλλες αντοχές.
Το μοντέλο ανάπτυξης με δανεικά χρεοκόπησε. Το πρόβλημα είναι ότι και σήμερα η κυβέρνηση δεν διαθέτει εθνικό σχέδιο για την ανάταξη της οικονομίας, με αποτέλεσμα η οικονομική να βρίσκεται στην «εντατική» και οι θυσίες των πολιτών να απειλούνται από την ύφεση και τη δημοσιονομική κατάρρευση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών