Για ποια συναίνεση;

HΤΑΝ ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΟ, έπειτα από όλες τις αλαζονικές αποφάσεις των μαθητευόμενων μάγων της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου, κάποτε να ξεχείλιζε το ποτήρι... Η αγανάκτηση που έχει προκληθεί με όλα τα «υπέροχα» που προσπαθεί να μας παρουσιάσει μία ανεκδιήγητη κυβέρνηση άγγιξε πλέον τον πυρήνα του «βαθέος» κόμματος. Είπαν κι ελάλησαν χθες στη Βουλή οι βουλευτές του «Σοσιαλιστικού Κινήματος».

ΚΑΙ ΤΙ ΔΕΝ ΕΙΠΑΝ... Στόχος φυσικά ο υπουργός Οικονομικών, τον οποίο...

έστησαν στον τοίχο για όλα τα οδυνηρά κι επαίσχυντα που έχει πετύχει, τα οποία επιμένει να τα παρουσιάζει ως την πεμπτουσία της οικονομικής πολιτικής και της κάθαρσης του κράτους.

ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΙΡΙΟ ΕΡΩΤΗΜΑ που τίθεται είναι ένα: Μα πώς τολμάει ο πρωθυπουργός να ζητάει συναίνεση, όταν μέσα στο ίδιο του το κόμμα υπάρχει στρατός διαφωνούντων με την «ωραιοποιημένη» πολιτική υφαρπαγής του ιδρώτα χρόνων και χρόνων των Ελλήνων  μισθωτών και συνταξιούχων; Πώς μπορεί να συνεχίζει να κοιτάζει στα μάτια τόσο κόσμο όταν οι ίδιοι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ζητούν σήμερα -άκουσον άκουσον- να τους δοθεί άδεια να ψηφίσουν κατά συνείδησιν, γεγονός που πολύ απλά ερμηνεύεται ότι έως τώρα ψήφιζαν μόνο με το φόβο της διαγραφής. Ελευθερία λόγου κι έκφρασης κατά τα άλλα...

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΡΕΠΕΙ να συμβεί ώστε επιτέλους στην κυβέρνηση αυτή να σταματήσουν να παίζουν επικοινωνιακά παιχνίδια; Μέχρι προ ολίγων ημερών επιχειρούσαν να πείσουν τον κοσμάκη ότι δεν πρόκειται να αγγίξουν άλλο τους μισθούς. Αλήθεια, σήμερα δεν κοκκινίζουν από ντροπή, όταν μάλιστα ακούνε την ηχώ από τα ψεύδη τους; Να στρέφονται εναντίον τους οι ίδιοι οι άνθρωποί τους, το ίδιο τους το σπίτι;