Μήνυμα της Χαράς Νικοπούλου στον Τούρκο Πρόξενο της Κομοτηνής

 Γράφει η Μελαχροινή Μαρτίδου

Επικοινωνήσαμε με την κ. Νικοπούλου αμέσως μετά την βράβευσή της που είναι μια μεγάλη δικαίωση. Ήταν η Χαρά που πάντα ξέρουμε, ευθύς χαρακτήρας και ατόφιος, που παραμένει εκπαιδευτικός προσηλωμένη στις ελληνικές αξίες, που πατά στην γη, δεν ουρανοβατεί και κυρίως δεν φλερτάρει πολιτικά. Ήταν ικανοποιημένη γιατί αυτό που την χαρακτήριζε όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια που υπηρέτησε στο πομακοχώρι του Έβρου, η αγωνία της να αποκτήσουν ελληνική παιδεία και πολιτισμό τα παιδιά του δημοτικού περνώντας από καθημερινές τρικλοποδιές και συμπληγάδες αναγνωρίστηκαν και ήρθε η ηθική ικανοποίηση. Στο πλευρό της ο σύζυγός της Ηλίας Ελευθεριάδης, αθόρυβος και ουσιαστικός υποστηρικτής της.

- Μιλήστε μας για... την ιδιαίτερη βράβευση σας από την Ακαδημία Αθηνών. Κυρία Νικοπούλου είναι συγκινητικά πράγματα μετά από τις εντάσσεις και τις φορτίσεις που ζήσατε, το κυνηγητό αλλά και την δικαίωση που ζήσατε, βλέπουμε να έρχεται κάθε μέρα, είτε με δικαστικές αποφάσεις, είτε με την δικαίωση που βιώνετε από τις καρδιές και τις ψυχές των ανθρώπων, από τα βλέμματα των παιδιών και τώρα έρχεται η Ακαδημία Αθηνών να σας βραβεύσει και να σας παρασημοφορήσει δικαιώνοντας την στάση σας για όλα αυτά που πράξατε με συναίσθηση της ευθύνης σας Πως αισθάνεστε;
- Είναι ιδιαίτερη τιμή για το πρόσωπο μου, είναι ιδιαίτερη συγκίνηση, δεν νιώθω απλά δικαιωμένη. Νιώθω πως άξιζα πραγματικά να περάσω κάποια πράγματα στο Μεγάλο Δέρειο, σε αυτό το πομακοχώρι, γιατί πάντα ένας Γολγοθάς και μια σταύρωση έχει στο τέλος μια Ανάσταση. Αυτό το βραβείο δεν ανήκει σε εμένα, ανήκει σε κάθε απλό Έλληνα που πιστεύει στην Ελλάδα, ανήκει σε κάθε μάνα Ελληνίδα που μεγαλώνει τα παιδιά της με το έθνος μέσα της και κυρίως ανήκει στα δικά μου πομακόπουλα του Μεγάλου Δερείου που τους το αφιερώνω μέσα από την καρδιά μου.
- Τι ακριβώς συνέβη, τι ζήσατε, τι περιλαμβάνει αυτή η ιδιαίτερη αναφορά στο πρόσωπό σας;
- Ήταν πολύ συγκεκριμένη η τιμή που μου έχει αποδοθεί. Η Ακαδημία Αθηνών αποφάσισε πως είμαι άξια να φέρω το Αργυρό Μετάλλιο Ανδρείας για την εθνοπρεπή στάση μου στο μειονοτικό σχολείο του Μεγάλου Δερείου. Ειλικρινά δεν περίμενα αυτή την υπέρτατη τιμή, ευχαριστώ ειλικρινά την Ακαδημία γιατί εν έτη 2010 που η ελληνική κυβέρνηση αφαιρεί τον όρο «Εθνικό» από το υπουργείο Παιδείας και θρησκευμάτων και προχωράει ακόμη πιο πολύ περιθωριοποιώντας όλους τους απλούς Έλληνες ως «ακραίους εθνικιστές» επειδή αγαπούν το έθνος τους κι έρχεται η Ακαδημία Αθηνών στο πρόσωπο μου να παρασημοφορήσει την ίδια την φιλοπατρία και την αγάπη προς το έθνος και να μας δώσει ένα μήνυμα,. Ότι οι πνευματικοί άνθρωποι βγαίνουν πλέον μπροστά και μας δείχνουν τον δρόμο, να αγαπήσουμε την Ελλάδα και το έθνος και να σηκώσουμε όλοι την Ελληνική σημαία στα χέρια μας όπου και αν βρισκόμαστε, στην Θράκη, στην Ήπειρο, στην Μακεδονία, σε οποιοδήποτε μέρος της Ελλάδος να σηκώσουμε ψηλά την σημαία και να αγαπήσουμε το έθνος μας.
Και να στηρίξουμε και να υποστηρίξουμε την νέα γενιά που είναι το μέλλον και το αύριο, αυτό που κάνατε εσείς δηλαδή.
- Ακριβώς. Η χρονιά κλείνει, την αποχαιρετάμε και μπαίνουμε σε ένα δύσκολο έτος όπως λένε όλοι, 2011, ποιο είναι το μήνυμα της Χαράς Νικοπούλου;
- Αν μου επιτρέπετε θα ήθελα να στείλω ένα διπλό μήνυμα πρώτα στους Έλληνες και μετά θα ήθελα να στείλω ένα μήνυμα και σ΄ έναν Tούρκο. Στους Έλληνες που βρίσκονται σε οποιοδήποτε σημείο της γης, είτε μέσα στην Ελλάδα είτε εκτός Ελλάδος, θα ήθελα να τους πω, πως πρέπει να κλείσουν μέσα τους την Ελλάδα και τον Χριστό και να προχωρήσουν έχοντας στα χείλη την φράση του Λεωνίδα «Μολών Λαβέ» και αναλογιζόμενοι τα σύννεφα που έρχονται στην Θράκη και διαβάζοντας στο διαδίκτυο για κάποια άρθρα που αναφέρουν πιθανή… Κοσοβοποίηση της Θράκης, θα ήθελα να στείλω ένα μήνυμα στον κ. Σάρνιτς και να το διαβιβάσει στην χώρα του, πως οι Έλληνες είμαστε λαός και απόγονοι του Λεωνίδα και μόνο πάνω από το πτώμα μας θα Κοσοβοποιήσει την Θράκη.
- Να σου ευχηθούμε να είσαι γερή και να παραμείνεις ατόφια όπως είσαι τώρα.
-Κυρίως θα παραμείνω δασκάλα πάνω από όλα.