Πολιτικός Επιστήμων – Τεχ. Γεωπόνος – Παιδαγωγός
Σήμερα που όλες οι εκφάνσεις της κοινωνικής και πολιτικής ζωής της χώρας, καταγράφουν σταθερά και αδιάλειπτα μια συνολική αξιακή καθίζηση, ήτοι, άρνηση, περιφρόνηση και απαξία των θεσμών και των πρωταγωνιστών τους, είναι προφανές ότι υπό το βάρος της δυσαρθρίας, της δυσκαμψίας και της έλλειψης ιδεολογικοπολιτικής πολλαπλότητας του πολιτικού λόγου, της απουσίας κοινωνικού οράματος και της πηγαίας εθνικής αυθεντικότητας, η 19η Μαΐου, ημέρα μνήμης για την γενοκτονία των 353.000 αδελφών μας, λειτουργεί, σήμερα, ως πηγή φρονηματισμού, εθνικής αφύπνισης και εθνικής ιστορικής αυτογνωσίας. Γίνεται κίνητρο και...
αφετηρία της νέας ποντιακής αναγέννησης και ταυτόχρονα, σημαία και αγώνας για το μεγαλείο της ποντιακής κοινωνίας και τη θριαμβευτική δικαίωση των ποντιακών προσδοκιών – οραμάτων.
Η ελληνική κοινωνία και πολιτεία οφείλει (ουσια!!!) να υψώσει την γενοκτονία των Ποντίων πλάι στα ιστορικά της έπη, ήτοι σε κορυφαία θέση της ιστορικής μνήμης του έθνους. Η ιστορία και η εθνική ταυτότητα του λαού μας δεν είναι αντικείμενο συναλλαγής, δεν χαρίζεται, ούτε χρησιμοποιείται ως εργαλείο άσκησης εξωτερικής πολιτικής με προσωποπαγή χαρακτηριστικά, στο όνομα μιας ερμαφρόδιτης ελληνοτουρκικής (ηττοπαθής εξωτερική πολιτική υποχωρήσεων και απεμπόληση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, ήτοι 12 ναυτικά μίλια, ΑΟΖ, αμφισβήτηση, παραβιάσεις, κλπ)) φιλίας και δη μονομερούς χαρακτήρα!!! Η 19η Μαΐου έχει προ πολλού καταστεί, ηθικό θέσμιο των σύγχρονων Ελλήνων. Προτάσσεται η ευλαβική μνήμη των μαρτύρων – ηρώων που με τη θυσία τους ανέδειξαν το βάρβαρο πρόσωπο των νεότουρκων και του κεμαλισμού. Αντίκρυ στην πλημμυρίδα της φρίκης και της ωμότητας των Νεότουρκων του Κεμάλ τα θύματα της Γενοκτονίας μεταξιώθηκαν σε ηθικό τρόπαιο της σύγχρονης ανθρωπότητας. Οι έλληνες του Πόντου έζησαν απέραντες στιγμές δοκιμασίας ανείπωτης φρίκης, εξευτελισμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και άφατης ψυχοσωματικής ταλαιπωρίας. Οι μάρτυρες του ποντιακού ελληνισμού έχασαν πρόωρα τη συμμετοχή τους στο εξαίσιο θαύμα της ζωής. Η ευλαβική μνήμη μεταρσιώθηκε σε χώρο υπερβατικό, άχραντο από ανθρώπινες και πολιτικές μικρότητες.
Το ολοκαύτωμα του Ποντιακού Ελληνισμού υπήρξε προϊόν της αποικιοκρατικής ανασυγκρότησης της περιοχής στο πλαίσιο των γνωστών γεωστρατηγικών αντιλήψεων των μεγάλων της εποχής [Αμερική (;), Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Σοβιετική ένωση (;)] που χάριν των πετρελαίων της Μοσούλης, επέδειξαν περισσή υποκρισία, πρωτόγνωρο κυνισμό και ηθικά αναίσχυντη ανοχή απέναντι στις δραματικές εξελίξεις των ημερών, ήτοι το σενάριο τρόμου και σφαγής, θηριωδίας και αφανισμού, που εκτυλίχθηκε με την προτροπή (?) και την καθοδήγησή τους (?), σε βάρος του ελληνικού στοιχείου, στο βωμό της οριστικής εκδίωξης και εκρίζωσης του από την περιοχή. Αγνοείται και συχνά αποσιωπάται από τη διεθνή κοινή γνώμη ότι οι νεότουρκοι του Κεμάλ (Τοπάλ-Οσμάν, Τσέτες), σε στυγνή ομοπραξία, οργίασαν σε ρυθμό θριάμβου σε βάρος του παγκόσμιου πολιτισμού και της κοινωνίας του δικαίου. Η ταύτιση του κεμαλισμού με τη γενοκτονία δεν είναι απλοϊκό εφεύρημα ή απλουστευμένη γενίκευση. Είναι ομολόγημα λόγων και πράξεων, δηλαδή εξωτερίκευση στάσης και συμπεριφοράς των πολιτικών δρώντων υποκειμένων εκείνη την περίοδο, στην υπό διαμόρφωση – συγκρότηση πολιτική σκηνή της Τουρκίας.
Το ποντιακό ζήτημα – Γενοκτονία – πρέπει να τοποθετηθεί και να προβληθεί σαν εθνικό ζήτημα – αίτημα προς τη διεθνή κοινότητα στις εθνικές του διαστάσεις, ως ελάχιστη απόδοση τιμής και ιστορικού αναστοχασμού των γενναίων άταφων μαρτύρων μας. Η Γενοκτονία της περιόδου 1916-1923 έχει ιστορικές καταβολές στην εθνικιστική σκέψη του 1890 και των αρχών του 20ου αιώνα. Η μετάβαση από την τυπική αναφορά στην ουσιαστική καταγραφή της γενοκτονίας προϋποθέτει κατανόηση και ερμηνεία του σημαινόμενου του ιστορικού γεγονότος, δηλαδή επιστημονική απόδοση των σχέσεων και των συνθηκών από τις οποίες προκύπτει το ίδιο το γεγονός. Η νέα Τουρκία αναδύθηκε μέσα από μια κολυμβήθρα βαμμένη με το αίμα των χριστιανικών πληθυσμών των διαφόρων εθνοτήτων της διαλυόμενης οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Ο τουρκικός εθνικισμός ουσιαστικά επιδίωξε να δημιουργήσει διά της βίας έναν εσωτερικό συνεκτικό ιστό σε βάρος των άλλων εθνοτήτων (Ασσύριοι, Κούρδοι, Έλληνες, Αρμένιοι), σε μια προσπάθεια εθνικής ομογενοποίησης. Ο ιδεολογικός προσανατολισμός των νεότουρκων όπως τα ιστορικά γεγονότα θεμελιώνουν, είχε συνυφανθεί με τη σταθερή πεποίθηση της φυλετικής αλαζονείας, δηλητηριασμένης από την εθνικιστική ψύχωση, τη ρατσιστική αυταρχική αντίληψη, το πνεύμα μισαλλοδοξίας και την εξόντωση όλων των αναφομοίωτων εθνικών ομάδων – κοινοτήτων στο πλαίσιο του γεωπολιτικού εθνικιστικού δόγματος, που απαιτούσε και απαιτεί (Έλληνες, Κούρδοι) τη δουλοπρεπή υποταγή και ταπείνωση των άλλων εθνοτήτων μέσω της στρατιωτικής καταπίεσής τους.
Ο τουρκικός εθνικισμός σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε!!! αποτελεί μια μείζονα απειλή κατά της ειρήνης και της ασφάλειας των κρατών της Ανατολικής Μεσογείου. Η διαπίστωση αυτή, απορρέει από την ίδια τη φύση του τουρκικού έθνους και την θεσμικοπολιτική διάρθρωση σε επίπεδο κοινωνικών και πολιτικών δομών του σύγχρονου τουρκικού κράτους. Κύρια όμως, από την υφιστάμενη κρίση ταυτότητας που διέρχεται σήμερα η Τουρκία, συνεπεία των πολλών στρατηγικών αδιεξόδων και των ανοιχτών θεσμικών εκκρεμοτήτων σχετικά με το αίτημα του κοινωνικοπολιτικού εκσυγχρονισμού, που την υποχρεώνουν δίχως τέλος, να παλινδρομεί μεταξύ του ουσιαστικού εξευρωπαϊσμού και του κατευθυνόμενου ισλαμικού αναχρονισμού.
Εμείς οι νεότεροι έλληνες ποντιακής καταγωγής, οφείλουμε να θυμόμαστε ότι είμαστε ένας πολύπαθος και εύψυχος λαός της μνήμης, με λαμπρό και ένδοξο παρελθόν και δημιουργικό παρόν, που αδιάλειπτα και σταθερά, πρέπει να στοχεύει σε ένα ελπιδοφόρο μέλλον. Κάθε κομμάτι της ψυχής μας, είναι διαποτισμένο από το μεγαλείο της μαρτυρικής και αγιασμένης γης του πόντου. Τα τραγούδια μας, έχουν τον αυστηρό ρυθμό της πικρής μας μοίρας. Όλα σε εμάς τους Πόντιους, υπάρχουν να μας θυμίζουν. Αυτό είναι η πηγή της λύπης και της απόλυτης υπερηφάνειάς μας, πηγή μιας εσωτερικής δύναμης που μας βοηθά να μη γονατίζουμε, να μένουμε όρθιοι απέναντι σε κάθε δυσκολία, βίαιους ανέμους και άγριες θύελλες, όπως άλλωστε υπογραμμίζει η ιστορική μας διαδρομή χιλιάδων χρόνων.
Η πορεία μας καθημερινά, δε μπορεί παρά να χαράσσεται από μια στάση ζωής γεμάτη κοινωνική και εθνική αξιοπρέπεια, αγάπη προς την ελευθερία, την ειρήνη και τη δημοκρατία. Δε μπορεί παρά να αποσκοπεί, σε μια προσωπική προσπάθεια να σώσουμε μέσα μας ένα δώρημα αλήθειας, ένα χάρισμα ζωής, δηλαδή την ποντιακή μας ταυτότητα, συνείδηση και καταγωγή, συνώνυμα αν μη τι άλλο της Ελληνικής μας ψυχής. Έχουμε καθήκον και ιστορικό χρέος απέναντι στις προσταγές των 353.000 άταφων θυμάτων – μαρτύρων της γενοκτονίας και τους αδούλωτους αγωνιστές του ποντιακού έπους, ν΄ αγωνιστούμε για την ηθική και πολιτική καταδίκη της Τουρκίας. Καθήκον και ιστορικό χρέος, που απορρέει από την ηθική του ανθρώπινου πολιτισμού και, απηχεί στη συνείδηση της εθνικής μας αγωνίας και αναφοράς. Γιατί για μας όσοι αρνούνται τη γενοκτονία, είτε εντός είτε εκτός της χώρας, απλώς μεταθέτουν χρονικά την αναπόφευκτη σύγκρουση με τη συνείδησή τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών