Η άσκηση της σειράς που διήρκεσε από τις 18 μέχρι τις 31 Οκτωβρίου 2008, επιφύλασσε στην USAF εξαιρετικά αρνητικά αποτελέσματα έναντι της 343 Μοίρας της Π.Α. με μαχητικά F-16 Block 52+, καθώς στις δύο φάσεις της άσκησης ο λόγος καταρρίψεων ήταν στην αρχική 11:0 υπέρ της Π.Α. και στην δεύτερη....
6:3, πάλι υπέρ της Π.Α.
Κάτι ανάλογο (αλλά όχι σε τέτοια έκταση) είχαν πετύχει ένα χρόνο πριν και οι Ινδοί συνάδελφοι της Π.Α. αλλά με τελείως διαφορετικό αεροσκάφος, το Su-30MKI, το οποίο είναι άλλη κατηγορία σε σχέση με το F-16 και ανώτερο και από το F-15 που επίσης χρησιμοποιεί η Μοίρα των Aggressors. Συν το γεγονός ότι στα ινδικά Su-30MKI υπηρετούν οι καλύτεροι πιλότοι ενός έθνους με πληθυσμό 1 δισ. ψυχών.
Ελληνικά και ινδικά αεροσκάφη, είχαν όμως ένα κοινό παρανομαστή: Και οι δυο συμμετοχές χρησιμοποιούσαν κάσκες JHMCS (οι Ινδοί πιλότοι την ρωσική έκδοση του JHMCS που είναι και η πρώτη που εμφανίστηκε ποτέ σε μαχητικό). Η κάσκα μπορεί να κατευθυνει τα βλήματα προς το στόχο, εκτός της γωνίας ανίχνευσης της κεφαλής των βλημάτων αέρος-αέρος μικρής ακτίνας δράσης. Απλά κατευθυνονται βάσει της οπτικής θέασης που εξασφαλίζει η κάσκα JHMCS. Δηλαδή "κοιτώ-καταρρίπτω".
Για να το πούμε απλά, όπου κοιτάζει ο πιλότος από το κόκπιτ εκεί πάει το βλήμα. Τα ελληνικά μαχητικά ήταν εξοπλισμένα και με το βλήμα αέρος-αέρος, μικρής ακτίνας Iris-T, το οποίο θεωρείται ανώτερο σε όλες τις παραμέτρους από τις διάφορες εκδόσεις του AIM-9, πλην ίσως της έκδοσης “X”.
Η πρώτη ημέρα έληξε με το εντυπωσιακό 11-0 υπέρ της Π.Α. και η δεύτερη όπου εκτελέστηκαν αποστολές DCA και HVAA (προστασία στόχων υψηλής αξίας) όπου τον ρόλο της προστασίας των είχαν αναλάβει τα τέσσερα F-16 της Π.Α., τα αποτελέσματα ήταν εξίσου εντυπωσιακά έναντι 13 αμερικανικών μαχητικών με 6 καταρρίψεις για τους Έλληνες έναντι 3 ελληνικών μαχητικών για τους Αμερικανούς πιλότους.
Ήταν η πρώτη φορά που η Μοίρα των Agrressors «έτρωγε ξύλο» σε τέτοια έκταση από συμμαχική Αεροπορία και μάλιστα από το F-16, το οποίο εν πάση περιπτώσει θεωρείται υποδεέστερο από το F-15 που π.χ. χρησιμοποίησε η ιαπωνική Αεροπορία στην ίδια άσκηση.
Σύμφωνα λοιπόν με αξιόπιστες μαρτυρίες στελεχών της ελληνικής αποστολής, τις τελευταίες ημέρες της Red Flag, τους περίμενε μία έκπληξη: Οι Αμερικανοί εντυπωσιασμένοι από τον συνδυασμό F-16/JHMCS/Iris-T/Έλληνες πιλότοι, θέλησαν να δοκιμάσουν πως το, αναμφίβολα κορυφαίο μαχητικό παραγωγής παγκοσμίως σήμερα, το stealth F-22 Raptor θα ανταποκρινόταν απέναντι στα ελληνικά F-16.
Σημειώνουμε ότι επίσημα, ουδέποτε έλαβε μέρος το F-22 σε εκείνη την εκπαιδευτική σειρά, αφού ποτέ δεν λαμβάνει μέρος σε Red Flag που συμμετέχουν συμμαχικές Αεροπορίες ακριβώς για να μην υπάρξει διακρίβωση πιθανών «ασθενών» σημείων του. Το F-22 είχε μετάσχει στην προηγούμενη και στην επόμενη σειρά του Ιανουαρίου του 2009. Εν πάση περιπτώσει η αερομαχίας ξεκίνησε.
Δεν γνωρίζουμε την αναλογία της αερομαχίας, αν ήταν ένα ή περισσότερα F-22 ή ένα ή περισσότερα F-16. Αυτό που μας μεταδίδεται με απόλυτη βεβαιότητα είναι ότι τα ελληνικά ή το ελληνικό F-16 που συμμετείχε στην άσκηση πέτυχε εγκλωβισμό σε παραμέτρους βολής του F-22! Όχι κατάρριψη, απλά εγκλωβισμό.
Ο εγκλωβισμός σε παραμέτρους κατάρριψης δεν ήταν δυνατός γιατί η κεφαλή του Iris-T δεν μπόρεσε παρά την χρήση JHMCS να προχωρήσει σε εγκλωβισμό του stealth F-22, από την οπίσθια γωνία του F-22, αλλά αυτό έχει μικρή σημασία, αφού πλέον υπάρχουν όπλα (το ισραηλινό βλήμα Python-5, αλλά πιθανότατα και το AIM-9X) το οποίο έχει δυνατότητες Image IR, δηλάδή «βλέπει» το αντικείμενο δεν ανιχνεύει το υπέρυθρο φάσμαπου κρύβει έντεχνα ο stealth σχεδιασμός του F-22.
Με δεδομένο ότι τα στοιχεία είναι άκρως απόρρητα το μόνο που μας μεταφέρθηκε είναι οι συνθήκες του συγκεκριμένου εγκλωβισμού. Σύμφωνα με την μαρτυρία, το F-22 εγκλωβίστηκε στην «Ώρα 6» κατά την αεροπορική ορολογία, δηλαδή όταν το ελληνικό F-16 που πετούσε πίσω και αρκετά χαμηλότερα από αυτό κατάφερε να κάνει πρόσκτηση στο στόχο σε επίπεδο «επάνω-μπροστά».
Ο εγκλωβισμός του στόχου σε παραμέτρους βολής, συνεχίστηκε μέχρι την «‘Ωρα 10», δηλαδή πλάγια-επάνω-μπροστά, ενώ το αμερικανικό μαχητικό προσπαθούσε να ξεφύγει από την στοχοποίηση του ελληνικού μαχητικού.
Είναι σαφές δηλαδή ότι με εξαίρεση το εμπρόσθιο τόξο το F-22 «έχει θέμα» στην πίσω πλευρά (τα καινούρια ρωσικά βλήματα δίνουν 100% αποτελεσμα κατάρριψης), παρά την εξαιρετική δουλειά που έχουν κάνει σε ότι αφορά την απόκρυψη του θερμικού ίχνους οι τεχνικοί της Lockheed Martin.
Σε ότι αφορά την συνέχεια, μας περιγράφεται μια εξαιρετικά «παγερή» ατμόσφαιρα από την πλευρά των Αμερικανών πιλότων και ιθυνόντων κατά την προσγείωση των αεροσκαφών. «Με το ζόρι μας έδωσαν το χέρι» δηλώνει μέλος της αποστολής.
Πέρα από τα αποτελέσματα και τα συμπεράσματα της αερομαχίας αυτής, που θα τα αναλύσουμε σε μελλοντικό σημείωμα στην ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, θέλουμε να καταλήξουμε αλλού: Με τέτοιους πιλότους και τέτοιο αεροπορικό υλικό δεν νιώθουμε ότι κινδυνεύουμε. Καλά είναι για εσωτερική τους κατανάλωση τα «γαυγίσματα» Ρ.Τ.Ερντογάν, Α.Νταβούτογλου και σία, αλλά τις δύσκολες στιγμές, όταν τον λόγο έχουν τα όπλα, και όταν η αεροπορική υπεροχή κρίνει τον πόλεμο σήμερα, η Π.Α. κρίνει τα δεδομένα.
Όπως θα είχε κάνει και το 1974 αν είχαν αφεθεί τα νεοπαραληφθέντα F-4E Phantom να εκτελέσουν την αποστολή προσβολής του τουρκικού αποβατικού στόλου και των δυνάμεων που μόλις είχαν αποβιβαστεί. Όπως θα είχε κάνει και ο Ελληνικός Στρατός στην Μικρά Ασία το 1919-1922 αν είχαν ακούσει οι πολιτικοί τον επιτελάρχη Ιωάννη Μεταξά, αρχικά και εν συνεχεία τον Πλαστήρα…
Tμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών