Κατά το έτος 1872 στην Χαλέπα Χανίων σε
ένα φτωχικό σπιτάκι γεννήθηκε ένα μωρό που θα συγκινούσε με την ηρωική
του πράξη τον Ελληνισμό και ολόκληρο τον κόσμο. Ονομαζόταν Σπύρος και
ήταν γιος του Δημήτρη και της Μαρίας Καγιαλεδάκη. Ο πατέρας του Δημήτρης
καταγόταν από το χωριό Γραμβούσα και η μητέρα του Μαρία από τα περήφανα
και αδούλωτα Σφακιά. Τέτοιας περήφανης γενιάς τέκνο ήταν ο μικρός
Σπύρος που έκλεινε μέσα στην καρδιά του μόνο οικογένεια και Ελλάδα. Ο
Σπύρος ανδρώθηκε μέσα σε ένα φλογερό....
πατριωτικό περιβάλλον που θεωρούσε
Τιμή του να θυσιαστεί για μια Ιδέα, την Ελλάδα. Η εποχή που μεγάλωσε
ήταν τόσο σκληρή για την σκλάβα πατρίδα του, αλλά συνάμα και τόσο
ελπιδοφόρα.
Στις
20 Ιανουαρίου του 1897 ολόκληρη η Κρήτη είναι σε αναβρασμό. Στα Χανιά
επικρατεί χάος και καταστροφή. Ο τούρκικος στρατός καίει, λεηλατεί,
ρημάζει, βιάζει και σκοτώνει με ωμότητα όποιον Έλληνα βρεθεί στο διάβα
του. Καταστρέφει όλα τα ελληνικά σπίτια και καταστήματα. Οι άμαχοι
Κρήτες τρέχουν στα βουνά να βρουν καταφύγιο, όπως έκαναν τόσους αιώνες.
Οι σφαγές συνεχίζονται και είναι ανελέητες. Ο καπνός έχει κυκλώσει σαν
ένα μαύρο πένθιμο στεφάνι την πόλη.
Ο στόλος των μεγάλων Ευρωπαϊκών δυνάμεων
καταφτάνει έξω από τα Χανιά και τον αποτελούν Άγγλοι, Γάλλοι, Ρώσοι,
Αυστριακοί, Γερμανοί και Ιταλοί. Σκοπός τους υποτίθεται ότι είναι ο
τερματισμός των εχθροπραξιών μεταξύ τούρκων και Ελλήνων.
Στις 24 Ιανουαρίου οι ηγέτες των Κρητών αποφασίζουν μετά από....συνέχεια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών