Γιώργο και Μάνο. Μάνο και Γιώργο, αδέλφια μου και Συναγωνιστές μου. Έμελλε εκείνο το βράδυ, καθώς μιλούσαμε, κάνοντας όνειρα για το αύριο, για μια τίμια δουλειά και πως θα ανταπεξέλθουμε στις υποχρεώσεις μας να χαραχτούν με χρυσά γράμματα στην Ιστορία τα ονόματα σας.
Είπαμε κάποιο αστείο και ξεκινήσαμε για τα γραφεία. Ο χάρος, όμως, παραφυλάγε, γέλασε σαρκαστικά, όπλισε και χτύπησε αλύπητα. Έμελλε τα βόλια...
να γράψουν ώρα μηδέν… Ώρα για την αιωνιότητα. Όρθιοι, αγέρωχοι, λεβέντες, και η φλόγα έσβησε στο βλέμμα σας.
Ήρωες μου, ήταν ριζικό να παλέψω και εγώ μαζί του. Τον ξεγέλασα. Με έστειλε 18 φορές στον θάνατο αλλά ο Θεός είχε αλλά σχεδία. Ίσως γιατί ένα μικρό παιδί, ο γιος μου, να περίμενε πίσω από την πόρτα να δει ξανά τον πατέρα του. Ίσως οι Άγιοι Ανάργυροι μου χάρισαν την ζωή γιατί η μάνα, η μάνα μου να μην άντεχε άλλο χαμό παιδιού.
Τώρα αδέλφια μου εκεί ψηλά που είστε έχετε έναν άλλο ρολό. Να μας καθοδηγείτε και να μας προστάξετε: Ψηλά το κεφάλι! Ψηλά το φρόνημά μας! Ψηλά η Σημαία! Νυν υπέρ πάντων ο Αγών. Αθάνατοι!
Ζήτω η Πατρίδα!
Ζήτω η Χρυσή Αυγή!
Αλέξανδρος Γέροντας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών