Η μάχη στο Κλειδί

Άνοιξη του 1014μ.Χ. και ο Αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, Βασίλειος Β΄ της δυναστείας των Μακεδόνων, ο επονομαζόμενος Βουλγαροκτόνος κατευθύνθηκε στο Κλειδί έχοντας ως βάση ανεφοδιασμού τις Σέρρες για να δώσει τέλος στην απειλή των Βουλγάρων αυτών των τόσο βίαιων εισβολέων που ερήμωναν οτιδήποτε συναντούσαν στο πέρασμά τους. Με εμπροσθοφυλακή το επίλεκτο τμήμα των Καταφράκτων ιπποτών βάδιζε προς την τιμωρία των αιμοβόρων βαρβάρων που αψηφούσαν την τιμή της Αυτοκρατορίας.
Ο Τσάρος των Βουλγάρων Σαμουήλ πληροφορούμενος την εκστρατεία του Βασιλείου, προσπάθησε να....
δημιουργήσει αντιπερισπασμό. Έτσι έστειλε στην Θεσσαλονίκη έναν από τους πιο έμπιστους στρατηγούς του, τον Δαυίδ Νεστορίτση. Όμως ο Θεοφύλακτος Βοτανειάτης που υπερασπιζόταν την Θεσσαλονίκη συνέτριψε την βουλγαρική επίθεση και στην συνέχεια κατευθύνθηκε στο Κλειδί για να ενωθεί με τον υπόλοιπο αυτοκρατορικό στρατό που βρισκόταν παρατεταγμένος εκεί.
Μόλις, ο βυζαντινός στρατός επιχείρησε να περάσει από το στενό πέρασμα του Κλειδίου, δέχτηκε άγρια αντίσταση από τους εχθρούς. Οι καλά οχυρωμένοι Βούλγαροι ρίχνοντας συνεχώς βράχους συνθλίβοντας τους επιτιθέμενους μαζί με τις πανοπλίες τους και εκσφενδονίζοντας χιλιάδες βέλη προκάλεσαν σοβαρές απώλειες, έτσι ο Αυτοκράτορας διέταξε υποχώρηση για να μπορέσει να ανασυντάξει το στράτευμα.
Τότε, ο Βασίλειος αποφάσισε να περικυκλώσει τους Βουλγάρους, στέλνοντας τον επίλεκτο στρατηγό του Νικηφόρο Ξιφία στο όρος Βαλαθίστα νοτίως του Κλειδίου, στο πίσω μέρος του βουλγαρικού στρατού. Την 29η Ιουλίου 1014μ.Χ. ο Βασίλειος ΄Β ο Βουλγαροκτόνος προελαύνει προς το στενό του Κλειδίου, περιστοιχισμένος από τους θρυλικούς Κατάφρακτους τους οποίους ακολουθούσαν οι πεζοί στρατιώτες αποφασισμένοι όλοι να νικήσουν ή να πεθάνουν στο μοιραίο πέρασμα. Η μάχη ξεκινάει και οι Βυζαντινοί καταφέρνουν να κυκλώσουν τους αιμοσταγείς Βουλγάρους. Οι Βούλγαροι αρχικά αντιστέκονται και στην φονική αυτή μάχη τα ξίφη των Ελλήνων πολεμιστών έσχιζαν τις σάρκες των βαρβάρων ποτίζοντας με το αίμα τους την ηρωική γη της Μακεδονίας. Στο τέλος οι Βούλγαροι χάνουν την συνοχή τους και ηττώνται με βαριές απώλειες καθώς οι βυζαντινοί έπιασαν αιχμαλώτους γύρω στους 15000 άντρες.
Μετά από την μάχη ο Αυτοκράτορας έπρεπε να αποφασίσει για την μοίρα των αιχμαλώτων. Έπρεπε να εκδικηθεί για τα εγκλήματα, τις λεηλασίες και τις καταστροφές που είχε προκαλέσει ο βάρβαρος αυτός λαός στην Αυτοκρατορία. Έτσι ο Βασίλειος αποφάσισε την τύφλωση των αιχμαλώτων μιας και η θανάτωση τους δεν θα πτοούσε το ηθικό των Βουλγάρων. Κατά την επιστροφή των τυφλών αιχμαλώτων, ο Τσάρος Σαμουήλ αφού τους αντίκρισε ύστερα από δυο ημέρες ξεψύχησε κλονισμένος ψυχικά.
Αντεπίθεση