Στην εφημερίδα «Δημοκρατία» δημοσιεύθηκε το εξής εξαιρετικό άρθρο του
Παναγιώτη Λιάκου, υπό τον τίτλο «Η ήττα και η ανάποδη σημαία της ΝΔ»:
"Η ήττα και η ανάποδη σημαία της ΝΔ
Προσέξτε την σημαία δεξιά. Έμεινε 2 ημέρες έτσι.
Εχασε τις εκλογές η Ν.Δ., ενώ θα μπορούσε να νικήσει αξιοποιώντας μόνο ένα απειροελάχιστο κλάσμα των συριζιανών ατοπημάτων. Γιατί άραγε;
Στη φωτογραφία βλέπετε το....
εκλογικό περίπτερο της Νέας Δημοκρατίας στο Μαρούσι. Και αυτό προσαρμοσμένο στην αισθητική του τσαντιριού, την έως τώρα πολυτιμότερη σύμμαχο του μεταπολιτευτικού χαλιφάτου. Δίχως το συγκεκριμένο στιλ δεν θα ήταν εφικτό το κατόρθωμα της δανειακής υποδούλωσης της χώρας. Ούτε θα μπορούσε να δημιουργηθεί εκλογικό σώμα που θα καταπίνει αμάσητες υπουργοποιήσεις τύπου... Τασίας Χριστοδουλοπούλου.
Μόνο έτσι γίνονται τα «θαύματα». Να τα τα νοβοπάνια, να τες κι οι πλαστικές καρέκλες, τσάκω' και τα φυλλάδια. Πάρε καφεδάκι, άραξε και περίμενε τον πρώτο κοκοβιό να περάσει. Αν τσιμπήσει, έχει καλώς. Αν όχι, δεν πειράζει, θα περάσει άλλος. Α, πού 'σαι; Βάλε και καμιά σημαία. Ξέρεις, μωρέ, γαλανόλευκη. Αυτή του κράτους του ελληνικού. Μη διαλέξεις τίποτα ακριβές. Δεν έχει λεφτά η τοπική. Να πάρεις ακρυλικές, τέτοιες, μέηντ ιν Τσάινα. Πώς μπαίνει; Τι θα πει πώς μπαίνει; Βάλ' την όπως να 'ναι. Αρκεί να φαίνεται.
Πανί...
Κάπως έτσι τοποθετούνται ανάποδα οι σημαίες. Οπως τα λόγια, οι δεσμεύσεις και οι ιδέες των κομμάτων. Μπαίνουν τσάτρα-πάτρα για να βγουν άρον άρον, όποτε παραστεί η κατεπείγουσα «πατριωτική» ανάγκη, δηλαδή οι εκλογές. Υπό κανονικές συνθήκες η σημαία που τοποθετήθηκε ανάποδα θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα πρόσεχαν οι υπεύθυνοι της τοπικής του κόμματος, οι πολιτευτές που πέρασαν από εκεί αλλά και το κοινό, οι διαβάτες. Μπα, ούτε κατά διάνοια. Ενας το πρόσεξε. Νόμισε ότι αυτό το χυδαίο σφάλμα θα διορθωνόταν άμεσα. Εσφαλε. Η σημαία έμεινε έτσι ακόμα 48 ώρες, ώσπου η απορία έγινε οργή και η οργή κράξιμο στους προσωρινούς ενοίκους του κομματικού κιοσκιού. Μετά την κραυγή, κάτι διορθώθηκε.
Το συμπέρασμα, ωστόσο, προκύπτει αβίαστα. Η αμεριμνησία περί της σημαίας είναι το ευστοχότερο σχόλιο για την αποϊδεολογικοποίηση της Ν.Δ. αλλά και σχεδόν του συνόλου του πολιτικού κόσμου. Το γεγονός ότι δεν έγινε άμεσα αντιληπτό ότι η σημαία ήταν κρεμασμένη ανάποδα σαν σφαχτάρι σημαίνει ότι γίνεται σιγά σιγά το χατίρι της Αριστεράς, που την αποκαλούσε «κομμάτι πανί».
Στα όσα πολύ εύστοχα λέει ο Λιάκος, να προσθέσουμε από την δική μας πλευρά ότι η αντίληψη πως η Ελληνική Σημαία είναι «ένα κομμάτι πανί» δεν αποτελεί θλιβερό προνόμιο της αριστεράς, αλλά διακατέχει και τη ΝΔ. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στα όσα αναφέρει ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος για το αίσχος του εκλογικού περιπτέρου στο Μαρούσι, αλλά και σε πιο κραυγαλέα παραδείγματα από άτομα πολύ υψηλά στην κομματική ιεραρχία της ΝΔ.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τα όσα δήλωσε το κακομαθημένο βουτυρόπαιδο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, ότι δηλαδή, «είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να καίει την Ελληνική Σημαία». Για τον μόνιμο θαμώνα των κότερων και της Μυκόνου και τους ομοίους του, εντός και εκτός της ΝΔ, η Ελληνική Σημαία είναι όντως «ένα κομμάτι πανί», δίχως την παραμικρή ιδεολογική, συναισθηματική και διαχρονική αξία. Αποκτά χρησιμότητα μόνο όταν θέλουν να εκμεταλλευτούν τον έμφυτο πατριωτισμό των Ελλήνων και επικαλούνται την αξία της (όχι την εμπορική…) όταν διακυβεύονται τα δικά τους στενά συντηρητικά συμφέροντα.
Τόσο, λοιπόν, οι Βαρβιτσιώτηδες της φιλελεύθερης δεξιάς όσο και οι Διαμαντόπουλοι (ο ηθοποιός, ο οποίος πρώτος την είχε χαρακτηρίσει «ένα κομμάτι πανί») της μαρξιστικής αριστεράς είναι εξίσου ασεβείς και βέβηλοι απέναντι στο Ιερό Σύμβολο του Έθνους μας.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
"Η ήττα και η ανάποδη σημαία της ΝΔ
Προσέξτε την σημαία δεξιά. Έμεινε 2 ημέρες έτσι.
Εχασε τις εκλογές η Ν.Δ., ενώ θα μπορούσε να νικήσει αξιοποιώντας μόνο ένα απειροελάχιστο κλάσμα των συριζιανών ατοπημάτων. Γιατί άραγε;
Στη φωτογραφία βλέπετε το....
εκλογικό περίπτερο της Νέας Δημοκρατίας στο Μαρούσι. Και αυτό προσαρμοσμένο στην αισθητική του τσαντιριού, την έως τώρα πολυτιμότερη σύμμαχο του μεταπολιτευτικού χαλιφάτου. Δίχως το συγκεκριμένο στιλ δεν θα ήταν εφικτό το κατόρθωμα της δανειακής υποδούλωσης της χώρας. Ούτε θα μπορούσε να δημιουργηθεί εκλογικό σώμα που θα καταπίνει αμάσητες υπουργοποιήσεις τύπου... Τασίας Χριστοδουλοπούλου.
Μόνο έτσι γίνονται τα «θαύματα». Να τα τα νοβοπάνια, να τες κι οι πλαστικές καρέκλες, τσάκω' και τα φυλλάδια. Πάρε καφεδάκι, άραξε και περίμενε τον πρώτο κοκοβιό να περάσει. Αν τσιμπήσει, έχει καλώς. Αν όχι, δεν πειράζει, θα περάσει άλλος. Α, πού 'σαι; Βάλε και καμιά σημαία. Ξέρεις, μωρέ, γαλανόλευκη. Αυτή του κράτους του ελληνικού. Μη διαλέξεις τίποτα ακριβές. Δεν έχει λεφτά η τοπική. Να πάρεις ακρυλικές, τέτοιες, μέηντ ιν Τσάινα. Πώς μπαίνει; Τι θα πει πώς μπαίνει; Βάλ' την όπως να 'ναι. Αρκεί να φαίνεται.
Πανί...
Κάπως έτσι τοποθετούνται ανάποδα οι σημαίες. Οπως τα λόγια, οι δεσμεύσεις και οι ιδέες των κομμάτων. Μπαίνουν τσάτρα-πάτρα για να βγουν άρον άρον, όποτε παραστεί η κατεπείγουσα «πατριωτική» ανάγκη, δηλαδή οι εκλογές. Υπό κανονικές συνθήκες η σημαία που τοποθετήθηκε ανάποδα θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα πρόσεχαν οι υπεύθυνοι της τοπικής του κόμματος, οι πολιτευτές που πέρασαν από εκεί αλλά και το κοινό, οι διαβάτες. Μπα, ούτε κατά διάνοια. Ενας το πρόσεξε. Νόμισε ότι αυτό το χυδαίο σφάλμα θα διορθωνόταν άμεσα. Εσφαλε. Η σημαία έμεινε έτσι ακόμα 48 ώρες, ώσπου η απορία έγινε οργή και η οργή κράξιμο στους προσωρινούς ενοίκους του κομματικού κιοσκιού. Μετά την κραυγή, κάτι διορθώθηκε.
Το συμπέρασμα, ωστόσο, προκύπτει αβίαστα. Η αμεριμνησία περί της σημαίας είναι το ευστοχότερο σχόλιο για την αποϊδεολογικοποίηση της Ν.Δ. αλλά και σχεδόν του συνόλου του πολιτικού κόσμου. Το γεγονός ότι δεν έγινε άμεσα αντιληπτό ότι η σημαία ήταν κρεμασμένη ανάποδα σαν σφαχτάρι σημαίνει ότι γίνεται σιγά σιγά το χατίρι της Αριστεράς, που την αποκαλούσε «κομμάτι πανί».
Στα όσα πολύ εύστοχα λέει ο Λιάκος, να προσθέσουμε από την δική μας πλευρά ότι η αντίληψη πως η Ελληνική Σημαία είναι «ένα κομμάτι πανί» δεν αποτελεί θλιβερό προνόμιο της αριστεράς, αλλά διακατέχει και τη ΝΔ. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στα όσα αναφέρει ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος για το αίσχος του εκλογικού περιπτέρου στο Μαρούσι, αλλά και σε πιο κραυγαλέα παραδείγματα από άτομα πολύ υψηλά στην κομματική ιεραρχία της ΝΔ.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τα όσα δήλωσε το κακομαθημένο βουτυρόπαιδο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, ότι δηλαδή, «είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να καίει την Ελληνική Σημαία». Για τον μόνιμο θαμώνα των κότερων και της Μυκόνου και τους ομοίους του, εντός και εκτός της ΝΔ, η Ελληνική Σημαία είναι όντως «ένα κομμάτι πανί», δίχως την παραμικρή ιδεολογική, συναισθηματική και διαχρονική αξία. Αποκτά χρησιμότητα μόνο όταν θέλουν να εκμεταλλευτούν τον έμφυτο πατριωτισμό των Ελλήνων και επικαλούνται την αξία της (όχι την εμπορική…) όταν διακυβεύονται τα δικά τους στενά συντηρητικά συμφέροντα.
Τόσο, λοιπόν, οι Βαρβιτσιώτηδες της φιλελεύθερης δεξιάς όσο και οι Διαμαντόπουλοι (ο ηθοποιός, ο οποίος πρώτος την είχε χαρακτηρίσει «ένα κομμάτι πανί») της μαρξιστικής αριστεράς είναι εξίσου ασεβείς και βέβηλοι απέναντι στο Ιερό Σύμβολο του Έθνους μας.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΣΤΟΡΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών