Πλησιάζει η 29η Μαΐου, τελευταία ημέρα της πολιορκίας της Πόλεως από τους Οθωμανούς και αντιστοίχως η τελευταία ημέρα αντιστάσεως από τον Κωνσταντίνο Δραγάτση Παλαιολόγο και τους λιγοστούς που βρέθηκαν στο πλευρό του. Αποφράδα ημέρα για τον Ελληνισμό, σηματοδοτούσα την απαρχή τεσσάρων αιώνων σκότους και ισλαμικών βασανιστηρίων.
Η σημερινή «Κερκόπορτα»
Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο η ιστορία της Αλώσεως εμφανίζει πολλά κοινά στοιχεία με τη σημερινή ζοφερή κατάσταση που βιώνει το Έθνος μας. Από τη μία μεριά έχουμε το λεγόμενο «προσφυγικό» ζήτημα, δηλαδή την....
εκ συστήματος εισβολή εκατομμυρίων ισλαμιστών λαθρομεταναστών στον ελλαδικό χώρο. Από την άλλη μεριά μία συμμορία ληστών και απατεώνων καταστρέφει και υποσκάπτει την όποια ελπίδα αντιστάσεως απέναντι στις θανάσιμες απειλές που βιώνει το Έθνος μας.
Τότε απαιτήθηκε για την πτώση της Πόλεως η διάνοιξη της Κερκόπορτας, πέριξ της συνοικίας του Περάν. Τώρα η εθνική κυριαρχία θεωρείται εμπόδιο στην ειρήνη, η «ελληνοτουρκική φιλία» έχει καταστεί κρατική ιδεολογία του «συνταγματικού τόξου» και οι ίδιοι που προπαγανδίζουν ότι «κάτι ξεβράκωτοι, αμόρφωτοι χάλασαν την αρμονική συμβίωση δύο λαών» είναι αυτοί που κατακλέβουν τα ταμεία του κράτους και οδηγούν τον Λαό στην φτωχοποίηση και την αυτοκτονία.
Οι σημερινοί υπερασπιστές της Πόλεως
Τότε λιγοστοί βρέθηκαν στο πλευρό του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου για να υπερασπιστούν την Πόλη. Τότε οι πολλοί φοβούμενοι για την ζωή τους προτίμησαν να... απέχουν και να κρυφτούν. Σήμερα και πάλι λιγοστοί υπερασπίζονται την Ελλάδα, τον Λαό της, τα ήθη και τα έθιμά της. Βαλλόμενοι από παντού, μόνοι εναντίον όλων, έχοντας να αντιμετωπίσουν όλα τα τεχνάσματα ενός φαύλου καθεστώτος, οι Χρυσαυγίτες και οι Χρυσαυγίτισσες δίνουν τον Αγώνα τον καλό.
Τότε λιγοστοί Γενουάτες είχαν βρεθεί στην Πόλη για να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της Ισλαμικής απειλής. Τώρα και σήμερα οι ευρωπαίοι δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται το μέγεθος του κινδύνου. Πυκνώνουν και δυναμώνουν, μεν, τα Εθνικιστικά Κινήματα σε ολόκληρη την Γηραιά Ήπειρο, όμως απομένει να συνειδητοποιήσουν οι Ευρωπαίοι πως μοιραία μετά την Πόλη έρχεται η πολιορκία της Βιέννης από τους σύγχρονους Οθωμανούς και ίσως αυτή τη φορά η έκβαση να μην είναι ευχάριστη για αυτούς, ιδιαιτέρως με δεδομένο ότι αυτή τη φορά ο εχθρός θα είναι εντός των πυλών.
Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς και τα εθνικά οράματα
Η πτώση του Κωνσταντίνου, ο οποίος αρνήθηκε να παραδώσει την Πόλη στον Μωάμεθ, οδήγησε στην Γένεση του Μύθου του Μαρμαρωμένου Βασιλιά, ο οποίος συντρόφευσε το Έθνος μας στα σκληρά χρόνια της σκλαβιάς, οδηγώντας σε δεκάδες αιματηρών επαναστάσεων, οι οποίες παρότι πνίγονταν στο Αίμα των Ηρώων, διαδέχονταν η μία την άλλη, έως την Άγια Ώρα που ο Εθνάρχης Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και οι άλλοι οπλαρχηγοί έφεραν την Ελευθερία.
Μπορεί να φαντάζει παράδοξη η σύγκριση της νικηφόρας πορείας του Εθνικιστικού Κινήματος, το οποίο καλπάζει δημοσκοπικά, με την Άλωση της Πόλεως, με μία - θεωρητικά - ήττα. Όμως στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμμία παραδοξότητα, αφού ο Ελληνικός Ηρωικός Πεσιμισμός προστάζει την ενσυνείδητη προετοιμασία για το χείριστο των ενδεχομένων και την μάχη παρά τις προβλέψεις της λογικής για μία επερχόμενη ήττα.
Ισχυρίζεται το καθεστώς ότι είναι παντοδύναμο. Το έχουμε διαψεύσει ήδη, έχοντας επιτύχει συνεχείς νίκες εναντίον του, παρά τις διώξεις, την τρομοκρατία, την λάσπη και την δολοφονία των Ηρωικών Συναγωνιστών μας, Γεωργίου Φουντούλη και Μανώλη Καπελώνη. Ο εχθρός, λοιπόν, δεν είναι παντοδύναμος, αλλά μεγαλοδύναμος και γι' αυτό θα νικήσουμε.
Όμως, παρόλα αυτά, και αυτή είναι η μεγάλη δύναμή μας, εμείς είμαστε έτοιμοι για Πλαταιές και για μεγάλες νίκες, όμως γλυκοκοιτάζουμε και τις Θερμοπύλες, την Πόλη των Ονείρων μας, γνωρίζοντας πως ενδεχομένως είναι πιο ηρωικές, πιο άξιες να ζήσουμε. Η μεγάλη δύναμή μας είναι ότι πολεμούμε και αγωνιζόμαστε αγνοώντας την αριθμητική των δυνάμεως, αγωνιζόμαστε για Ιδέες και είμαστε πρόθυμοι να δώσουμε τα πάντα για αυτές.
Και αν δεν είμαστε εμείς που θα κάνουμε το δέντρο να καρπίσει, θα είμαστε εμείς ο Σπόρος που θα πέσει.
Κώστας Αλεξανδράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών