Μια
λογική εξήγηση του υψηλότατου ποσοστού ανεργίας μεταξύ των Ελλήνων –και
ιδίως των νέων- μας δίνει μια πανευρωπαϊκή έρευνα της Eurostat, που
δημοσιεύθηκε αυτές τις μέρες. Σύμφωνα με αυτήν, το ποσοστό των ξένων που
εργάζονται ή ζητούν νόμιμη εργασία στην Ελλάδα είναι υψηλότερο από το
ποσοστό των Ελλήνων.
Συνολικά
σε 9 από τις 28 χώρες-μέλη της ΕΕ οι πολίτες που βρίσκονται σε
«οικονομικά ενεργή ηλικία» και είναι υπήκοοι άλλης χώρας, ευρωπαϊκής ή
μη, είναι αναλογικά περισσότεροι από τους… γηγενείς. Πρόκειται για....
την
Ελλάδα, τη Σλοβενία, τη Σλοβακία, την Ιταλία, την Ισπανία, την Κύπρο,
την Πορτογαλία, τη Δημοκρατία της Τσεχίας και την Ουγγαρία. «Οι χώρες
αυτές έχουν συγκριτικά υψηλά ποσοστά ανεργίας, ωστόσο συγκεντρώνουν
πολλούς οικονομικούς μετανάστες που θεωρούν ότι μπορούν να βρουν
απασχόληση», επισημαίνει η Eurostat.
Ιδιαιτέρως
για την Ελλάδα η Eurostat αναφέρει ότι οι «μη Ευρωπαίοι» που έχουν
εγγραφεί στην ελληνική αγορά εργασίας είτε ως εργαζόμενοι είτε ως
άνεργοι αντιστοιχούν στο 80,7% του συνόλου. Είναι αναλογικά
περισσότεροι, δηλαδή, από τους ίδιους τους Έλληνες (72,6%).
Και
συνεχίζει με μια αμφιλεγόμενη διαπίστωση: «Ωστόσο, η προσπάθεια των
ξένων οικονομικών μεταναστών να εργαστούν στην Ελλάδα δεν στέφεται πάντα
με επιτυχία: το 33,2% των αλλοδαπών ηλικίας από 20 έως 64 ετών είναι
άνεργοι…».
Αλλά,
αν ένας στους τρεις αλλοδαπούς είναι άνεργος, πως καταφέρνουν και
επιβιώνουν στην Ελλάδα και γιατί δεν επιστρέφουν στις πατρίδες τους;
Μήπως, γιατί ένα μεγάλο ποσοστό των εν Ελλάδι αλλοδαπών που εμφανίζονται
ως άνεργοι, δουλεύουν αδήλωτοι («μαύρη» εργασία);
Σε κάθε περίπτωση, δικαιώνεται ένα σύνθημα της Χρυσής Αυγής (προ 25ετίας!), πως «κάθε ξένος εργάτης κι ένας Έλληνας άνεργος»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών