ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ

Άρθρο του Γιώργου Μάστορα στην εφημερίδα «Χρυσή Αυγή» στην στήλη «Το Μυστικό του Ατσαλιού

Πρώτη πράξη του Δράματος: 29 Μαΐου 1453, ημέρα Τρίτη. Η Κωνσταντινούπολη πέφτει στα χέρια των οθωμανών, αφού χρειάστηκαν περίπου 200 χρόνια για να φτάσουν στον Ελλήσποντο από τις στέπες της Ασίας. Τα τείχη της Βασιλεύουσας, που πάνω τους συνετρίβησαν επί αιώνες αμέτρητες στρατιές βαρβάρων, βαριά τραυματισμένα από τα κανόνια του Ουρβάνου, δεν άντεξαν την....

τελική επίθεση του Μωάμεθ του Β’. Η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης άρχισε στις 5 Απριλίου 1453, με τον αριθμό των πολιορκητών να ξεπερνά τις 400.000. Οι οθωμανοί κύκλωσαν την Πόλη από παντού, ενώ τα κανόνια τους άνοιξαν μεγάλα ρήγματα στα τείχη, απ’ όπου μπήκαν μέσα. Στην Πύλη του Αγίου Ρωμανού γίνεται μάχη σώμα με σώμα. Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας του Βυζαντινού Ελληνισμού, ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, προτιμά να πεθάνει Υπερήφανος και Ελεύθερος υπερασπιζόμενος μέχρι τέλους την Πόλη, παρά να επιζήσει ντροπιασμένος και σκλάβος. Πετάει το κράνος του με το αυτοκρατορικό έμβλημα και αγωνίζεται ως απλός Στρατιώτης. Κάποια στιγμή τραυματίζεται θανάσιμα, ενώ λίγο νωρίτερα φωνάζει “Δεν υπάρχει ένας Χριστιανός να μου πάρει το κεφάλι;” Η Πόλη κυριεύεται από τις ορδές των βαρβάρων…

Δεύτερη πράξη του Δράματος: Μετά την κατάρρευση του μετώπου της Μικράς Ασίας, τον Αύγουστο του 1922, ο τουρκικός στρατός εισέβαλε στην ανυπεράσπιστη Σμύρνη. Πολλοί άντρες του Ελληνικού Εκστρατευτικού Σώματος κατέφυγαν στα παράλια, με καταρρακωμένο ηθικό, πολλοί τραυματισμένοι, αλλά όλοι εξοργισμένοι για την νέα τραγωδία που βίωνε ο Ελληνισμός. Πρώτοι από τους τούρκους μπήκαν στην Σμύρνη οι τσέτες, οι άτακτοι αντάρτες οι οποίοι συνόδευσαν τον στρατό του Κεμάλ. Αμέσως άρχισαν τις θηριωδίες, εκτελώντας όσους άνδρες και γέρους έβρισκαν στον δρόμο τους, βίαζαν τις γυναίκες και τα παιδιά, λεηλατούσαν τα σπίτια και άρπαζαν απ’ αυτά χρυσαφικά και τιμαλφή. Στις 13 Σεπτεμβρίου ξεκίνησε η μεγάλη πυρκαγιά που κατέστρεψε την Ελληνική και την Αρμενική πλευρά της πόλης. Έτσι γράφτηκε ο επίλογος της ισχυρής και λαμπρής παρουσίας του Ελληνισμού στην Μικρά Ασία, η οποία είχε κρατήσει επί χιλιάδες χρόνια. Στην γενοκτονία αυτή του Ελληνισμού (που κάποιοι/ες θεωρούν απλώς ως “συνωστισμό”) οι “σύμμαχοι” των Ελλήνων έμειναν προκλητικά αμέτοχοι…

Τρίτη πράξη του Δράματος: Αυγή της 20ης Ιουλίου 1974. Οι τούρκοι εισέβαλαν στο βόρειο τμήμα της Κύπρου. Η επιχείρηση είχε την κωδική (αλλά και την συμβολική) ονομασία “Αττίλας”, δείχνοντας την κτηνώδη φύση της. Με την γνωστή θρασύτητα που την διέπει, η Τουρκία υποστήριξε ψευδώς ότι δεν επρόκειτο για εισβολή, αλλά για “ειρηνική επέμβαση”, με σκοπό την επαναφορά της συνταγματικής τάξης… Μέχρι τις 15 Αυγούστου οι τούρκοι δεν έχουν κατορθώσει να εξασφαλίσουν πάνω από το 2% της εδαφικής έκτασης του νησιού. Ο “Αττίλας 2” θα γίνει πραγματικότητα, με την Ελλάδα να έχει επιστρέψει στον κοινοβουλευτισμό, την Τουρκία να επεκτείνει την κατοχή του νησιού στο 33% περίπου και τον “εθνάρχη” Καραμανλή να πληροφορεί τους Έλληνες ότι “η Κύπρος κείται μακράν”…

Τέταρτη πράξη του Δράματος: Όπως έδειξε η τραγωδία του 1996 στα Ίμια και οι συνεχείς μέχρι σήμερα τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο και την Θράκη, ο στόχος των γειτόνων μας παραμένει ίδιος και αμετακίνητος. Ο ανδριάντας του Κεμάλ, του ψυχοπαθή σφαγέα των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και του Πόντου, ο οποίος είναι στημένος πάνω στο λιμάνι της αρχαίας Εφέσου (Κουσάντασι σήμερα), δείχνει με το δάχτυλο τον μόνιμο στόχο της Τουρκίας. Δείχνει προς τα δυτικά. Προς τα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου! Οι τούρκοι έχουν μάθει να είναι υπομονετικοί, έχουν μάθει να περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία και την κατάλληλη στιγμή. Όπως έκαναν με την παρακμή του Βυζαντίου, τα τραγικά λάθη στη Ελλάδας στην Μικρασιατική Εκστρατεία, την συνεχή υποχωρητικότητα των μεταπολεμικών εγχώριων κυβερνήσεων απέναντι στις συνεχείς τουρκικές προκλήσεις. Σήμερα, ο φόβος επανάληψης των τραγωδιών του παρελθόντος είναι περισσότερο ορατός από ποτέ. Σε μια εποχή που η Πατρίδα μας συνθλίβεται από τον ασφυκτικό κλοιό των διεθνών τοκογλύφων, οι οποίοι έχουν συμβάλει τα μέγιστα στην εξαθλίωση της Χώρας μας, ο τουρκικός κίνδυνος παραμένει επίκαιρος. Αυτή την φορά, έχοντας μάλιστα ως πρόσθετο “όπλο”, τους λαθρομετανάστες, τους οποίους στέλνει συνεχώς από το έδαφός της στην Ελλάδα, ετοιμάζει την νέα άλωση της Ελλάδας μέσα από καινούργιες διαμορφωμένες μεθόδους στρατηγικής για την εκ νέου κατάληψη της Χώρας μας. Ο εθνομηδενισμός, ο κοσμοπολιτισμός, η πολυπολιτισμικότητα, η παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας, η τεχνητή άμβλυνση του ενδιαφέροντος για την ουσιαστική πολιτική και κοινωνική ενημέρωση, αποτελούν γάγγραινες του καιρού μας, οι οποίες συμβάλλουν τόσο στην αποδόμηση του Εθνικού ιστού της Χώρας όπως και στην επιστροφή του τουρκικού επεκτατισμού, θυμίζοντας άλλες θλιβερές και σκοτεινές εποχές, όπου το αίμα των Ελλήνων κοκκίνιζε τον Βόσπορο, το λιμάνι της Σμύρνης, τις ακτές της Κυρήνειας. Θα το αφήσουμε να (ξανα)συμβεί; Βεβαίως και όχι! ΖΗΤΩ Η ΝΙΚΗ!