Η Θράκη χάνεται, ο Γιώργος διακοπάζεται...

Ο ΟΑΣΕ και η επετειακή διάσκεψη για τη συμπλήρωση των 20 χρόνων από τη Διακήρυξη της Κοπεγχάγης ήταν το βήμα που επέλεξαν οι γνωστοί παράγοντες της μειονότητας για να προβάλλουν το χωριστικό μήνυμά τους και να επιχειρήσουν να προβάλλουν εικόνα «μεσαίωνα» για τη Θράκη.
Η επετειακή διάσκεψη του ΟΑΣΕ πραγματοποιήθηκε στην Κοπεγχάγη (10-11 Ιουνίου) με θέμα «20 χρόνια από τη Διακήρυξη της Κοπεγχάγης του ΟΑΣΕ: Το καθεστώς και οι μελλοντικές προοπτικές», στο οποίο εκτός όλων των κρατών-μελών και εκπροσώπων διεθνών οργανισμών συμμετείχαν και εκπρόσωποι Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων. Το εντυπωσιακό είναι ότι από τις 46 ΜΚΟ που συμμετείχαν, μόλις οχτώ κατέθεσαν γραπτά υπομνήματα στο συνέδριο και από αυτές οι δύο ήταν η «Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Τούρκων Δυτικής Θράκης» –εκπροσωπήθηκε από τη Φατμά Ρεσίτ– και ο «Σύλλογος Επιστημόνων της μειονότητας της Δυτικής Θράκης», που εκπροσωπήθηκε από τον Τσεμίλ Καπζά.
Οι δύο αυτές οργανώσεις...
με την έντονη δραστηριοποίηση της «Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας» (και τη γνωστή εξωγενή «κρατική» στήριξη) έχουν αποκτήσει σταθερό βήμα σε πληθώρα διεθνών οργανισμών που ασχολούνται με τα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα, προβάλλοντας μια απόλυτα πλασματική και προσβλητική εικόνα της χώρας μας σε ό,τι αφορά στον τομέα των δικαιωμάτων.
Ο Έλληνας αντιπρόσωπος στη διάσκεψη έδωσε συνολική απάντηση για τα θέματα που ήγειραν οι δύο οργανώσεις, ενημερώνοντας για τα μέτρα που έχουν ληφθεί και συνεχίζουν να λαμβάνονται για τη μειονότητα, αλλά είναι αμφίβολο εάν ο «γραφειοκρατικός» και τυπικός τρόπος με τον οποίο γίνεται η παρουσίαση των ελληνικών θέσεων είναι «πειστικός σε ένα τόσο ευαίσθητο και καχύποπτο» ακροατήριο.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι η προβολή των «αιτημάτων» των οργανώσεων αυτών καλύπτει μεν όλο το φάσμα των θεμάτων που θέτει και η τουρκική προπαγάνδα, κυρίως όμως επικεντρώνεται σε ζητήματα που αποσκοπούν στο να λειτουργήσουν χωριστικά, να απομονώσουν τη μειονότητα και με το πρόσχημα της ιδιαίτερης ταυτότητας και της μη αφομοίωσης να εμποδίσουν την ομαλή και απρόσκοπτη συμβίωση και ένταξη των Ελλήνων μουσουλμάνων πολιτών στην ελληνική κοινωνία.Δεν είναι τυχαίο ότι το βάρος της κριτικής που ασκείται εναντίον της χώρας μας αφορά είτε την εκπαίδευση, όπου υποστηρίζουν οι κύκλοι αυτή τη χωριστική-μειονοτική εκπαίδευση, που στερεί τη δυνατότητα ομαλής ένταξης και στην κοινωνία αλλά και στην αγορά εργασίας των νέων μουσουλμάνων, ενώ ψηλά στην ατζέντα είναι η κατάργηση του πλαφόν 3% στις εθνικές εκλογές.
Το αίτημα αυτό αποκαλύπτει το διακαή πόθο και στόχο της Άγκυρας για επιστροφή στους χωριστικούς θεσμούς, με ανεξάρτητα μειονοτικά κόμματα ή συνδυασμούς, υπό το φόβο πολιτικής αφομοίωσης από τα μεγάλα πολιτικά κόμματα.Η αντίθεση και με τον «Καλλικράτη», αλλά και με το θεσμό των υπερνομαρχιών και των περιφερειών, αντανακλά ακριβώς την επιδίωξη για καθορισμό με τέτοιο τρόπο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ώστε να υπάρξουν θεσμοί που θα ελέγχονται πλήρως από (ακραία) μειονοτικά στοιχεία.Το γεγονός, μάλιστα, ότι τίθεται ως αίτημα η συγκρότηση «μηχανισμού διαλόγου» της Πολιτείας με τη μειονότητα [Σ.Σ.: χωρίς να διευκρινίζουν, φυσικά, ποιοι θα είναι οι εκπρόσωποι της μειονότητας που θα συμμετέχουν σε έναν τέτοιο μηχανισμό] συνιστά μια σαφή ομολογία για την πρόθεση επιβολής, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, καθεστώτος «συνδιοίκησης» στη Θράκη.
Το υπόμνημα το οποίο παρουσίασε ο «Σύλλογος Επιστημόνων» διεκτραγωδεί την κατάσταση στη Θράκη, ενώ περιλαμβάνει και ειδικό συνημμένο κείμενο με κατάλογο των «θεμάτων» επί των όποιων πρέπει να… εγκαλέσει την Ελλάδα ο ΟΑΣΕ. Έχει ενδιαφέρον ότι ενώ στον τίτλο του ο «Σύλλογος Επιστημόνων» αναφέρεται σε «Μειονότητα της Δυτικής Θράκης», στα κείμενα που κατέθεσε στον ΟΑΣΕ τιτλοφορείται «Τουρκική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης».Στο κείμενό του ο «Σύλλογος Επιστημόνων» παραδέχεται ότι έγιναν κάποια βήματα την τελευταία δεκαετία, αλλά απαιτούνται να γίνουν πολλά ακόμη και προβάλλει το γνωστό κατάλογο των θεμάτων:
Άρνηση εθνικής ταυτότητας, ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι, αφαίρεση ιθαγένειας, εκπαίδευση, θρησκεία, βακουφικά ιδρύματα, πολιτική συμμετοχή, αλλαγές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Ο κατάλογος των «αιτημάτων» που τίθενται είναι ο εξής:
- Σεβασμός της συλλογικής χρήσης του ατομικού δικαιώματος και αναγνώριση της ύπαρξης «τουρκικής μειονότητας» στην Ελλάδα.
- Επικύρωση της Σύμβασης Πλαισίου για τις Εθνικές Μειονότητες και του Ευρωπαϊκού Χάρτη των τοπικών και μειονοτικών γλωσσών.
- Άμεση άρση των συνεπειών της εφαρμογής του άρθρου 19 του Κώδικα Ιθαγένειας.
- Αναθεώρηση του νομού του 2008 για τα βακούφια, επειδή συντάχθηκε «χωρίς να ληφθεί υπόψη η άποψη και η βούληση της μειονότητας».
- Να επιτραπεί η χρήση του όρου «τουρκικός» σε συλλόγους, οργανώσεις κ.λπ. και να «αρθούν τα εμπόδια» στην ίδρυση συλλόγων.
- Διασφάλιση της «διδασκαλίας» στην τουρκική στα νηπιαγωγεία (!) [Σ.Σ. όταν είναι γνωστό ότι δεν υπάρχει πρόγραμμα σπουδών στα νηπιαγωγεία και τους παιδικούς σταθμούς] και κατάργηση του νόμου του 2006 για την προσχολική εκπαίδευση.
- Αλλαγή του νόμου για τα ΜΜΕ (3592/2007), ώστε να διευκολυνθεί η χρήση μειονοτικών γλωσσών στα ΜΜΕ.
- Κατάργηση του πλαφόν του 3% στις εκλογές και «άλλων απαγορευτικών μέτρων», ώστε να υπάρξει πλήρης πολιτική συμμέτοχη της μειονότητας.
- Λήψη των αναγκαίων μέτρων για την αναγνώριση των εκλεγμένων μουφτήδων και κατάργηση του τρόπου ορισμού των μουφτήδων με το νόμο 3536/2007.
- Καθιέρωση αντικειμενικού και παραγωγικού μηχανισμού διαλόγου, με τη μειονότητα με σκοπό την κατανόηση και την εξεύρεση ικανοποιητικών λύσεων στα προβλήματα της «τουρκικής μειονότητας της Δυτικής Θράκης».
Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι ότι ο «Σύλλογος Επιστημόνων Μειονότητας Δυτικής Θράκης» αναλαμβάνει να προβάλει διεθνώς και την «καταπίεση» της «τουρκικής μειονότητας» στη Ρόδο και στην Κω.
Στο υπόμνημα αναφέρεται ότι η «τουρκική μειονότητα» στα δύο νησιά αριθμεί 5.000 μέλη, των όποιων η Ελλάδα αρνείται να αναγνωρίσει το μειονοτικό καθεστώς και τα οποία αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα με την «τουρκική μειονότητα» στη Θράκη αλλά υφίστανται και πρόσθετα… «εγκλήματα μισούς», με τη διάλυση νεκροταφείων και τη μη συντήρηση ιστορικών θρησκευτικών μνημείων της «μειονότητας».

Πηγή