Οι ισορροπίες στην Αττική αλλάζουν

Ας αρχίσουμε με τα τωρινά δεδομένα.
Το Πα.Σο.Κ. επιλέγει έναν υποψήφιο του οποίο το κύρος πριν κάν ανακοινωθεί το όνομα του έχει πληγεί ανεπανόρθωτα. Από το ίδιο το κόμμα αλλά και τα ΜΜΕ που τον εμφάνιζαν ως την ύστατη λύση του ΓΑΠ παρά την αποδοχή του λαού.
Η Νέα Δημοκρατία έχει δώσει το χρίσμα στον Βασίλη Κικίλια. Μια επιλογή με ιδιαίτερο συμβολικό χαρακτήρα. Σηματοδοτεί την ανανέωση και την φρεσκάδα. Πολλά τα θετικά του Κικίλια, που...
έχει πλούσιο βιογραφικό και τη συμπάθεια του κομματικού και μη σωλήνα.

Ο Καρατζαφέρης και το ΛΑ.Ο.Σ. όσο καθυστερούν την ανακοίνωση υποψηφίου χάνουν σε συσπείρωση και σε εντυπώσεις. Είτε διαλέγωντας τον Βορίδη ή τον Γεωργιάδη το ΛΑ.Ο.Σ. διακατάχεται από αγκιλώσεις που το αναγκάζουν να κινηθεί πολύ χαμηλά.
Ο Αλαβάνος είναι δεδομένο πως επηρεάζει μικρή μερίδα των ψηφοφόρων και δεν αποτελεί ουσιαστική πολιτική παρέμβαση η υποψηφιότητά του. Ειδικά από τη στιγμή που θυμίζει αναρχικο- αντιδραστική επιλογή απέναντι στο 'κατεστημένο', προοιωνιζει την εκλογική του αποτυχία.
Μια σημαντική διάσταση έρχεται να προστεθεί στα παραπάνω.
Η ενδεχόμενη κάθοδος, ως ανέξαρτητου, του Γιάννη Δημαρά, βουλευτή διεγραμμένου από το Πα.Σο.Κ. και αντίθετο με το καταστραφικό μνημόνιο.
Αν ο Γιάννης Δημαράς επιλέξει να κατέλθει στον αυτοδιοικητικό στίβο καταδικάζει τη δυναμική της  υποψηφιότητας Σγουρού. Σε τέτοιο βαθμό που τα ποσοστά που θα συγκεντρώνει δε θα ξεπερνούν το 32% με 36%, με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις.
Μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τη Νέα Δημοκρατία και τον υποψήφιό της να πολιτικοποιήσει περισσότερο την εκλογή και να καταστήσει σαφές πως ψηφίζοντας τον συγκεκριμένο υποψήφιο(Σγουρό), συνειδητά ο πολίτης επιλέγει ένα 'συστημικό', υποχείριο του Μνημονίου και της κυβέρνησης Πα.Σο.Κ..
Μπορεί στον πρώτο γύρο να σπρώχνει τους 'αριστερούς' στην επιλογή Δημαρά, εντούτις, δημιουργεί προηγούμενο για τον δεύτερο γύρο.
Αφού αυτή θα έχει τον αντι- μνημονικό υποψήφιο, τον οποίο θα πρέπει να στηρίξουν οι συγκεκριμένοι πολίτες, αν θέλουν να νομιμοποιήσουν την πρώτη ψήφο τους και να της δώσουν πολιτικά χαρακτηριστικά και όχι διαμαρτυρίας.
Έγκειται στους επικοινωνιολόγους της Ρηγίλλης και του Κικίλια να προβούν άμεσα στην παραπάνω διαπίστωση αν θέλουν να φέρουν μια ιστορική επιτυχία για την παράταξη.
Τα δεδομένα έχουν αλλάξει...