Η ανατομία της αποχής

Η απόλυτη πρωταγωνίστρια των εφετινών εκλογών είναι αναμφίβολα η αποχή. Πολιτικοί, εταιρείες δημοσκοπήσεων και κάθε είδους αναλυτές προσπαθούν να την ερμηνεύσουν, να την αιτιολογήσουν, ενίοτε δε να οικειοποιηθούν τα μηνύματά της προς όφελος των πολιτικών τους θέσεων. Κι όμως, οι αιτίες της αποχής είναι τόσες όσοι και οι απέχοντες! Παρά τον διακαή πόθο μας για απόλυτες απαντήσεις και μονοσήμαντες έννοιες, τα εκατομμύρια Ελληνες που δεν πήγαν να ψηφίσουν είναι φορείς της δικής τους, ξεχωριστής ιδεολογίας. Ενα κοινό στοιχείο τούς ενώνει: η απέχθεια για ένα πολιτικό σύστημα που έχει πάψει να τους εκφράζει.

Η 24χρονη Ολια Κορακίδου από τη Θεσσαλονίκη βλέπει το... σύνολο των πολιτικών της Ελλάδας με χρώματα άκρως μελανά. «Υπό τις παρούσες συνθήκες, κανένα κόμμα δεν εκφράζει εμάς τους νέους, κανείς δεν αντιλαμβάνεται τις ανάγκες μας, ούτε εμπνέει την εμπιστοσύνη μας» λέει στο «Βήμα». Η ίδια είχε αρχικά σκοπό να συμμετάσχει στην ψηφοφορία για να ρίξει άκυρο ή λευκό, εν τέλει όμως αποφάσισε να μην ψηφίσει καν και προτίμησε να... κοιμηθεί έπειτα από ένα πολυήμερο ταξίδι. Φανερώνει, άραγε, η στάση της αδιαφορία ή έλλειψη πολιτικής βούλησης; «Σίγουρα όχι! Βολεύει τα κόμματα να ισχυρίζονται ότι οι νέοι “αδιαφορούν” ή είναι “απολιτίκ”. Αυτό που πρέπει να καταλάβουν είναι ότι αν προτίμησα να κοιμηθώ αντί να ψηφίσω, είναι επειδή είμαι πεπεισμένη ότι οι εκλογές δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα! Ισως θα έπρεπε να αναρωτηθούν ποιος φταίει για αυτό...» αντιτείνει.

«Το χειρότερο είναι ότι όλοι αυτοί που προκάλεσαν την αποχή τσακώνονται σήμερα για το πώς θα τη μεταφράσουν προς το συμφέρον τους! Εμείς απαντούμε ότι δεν απείχαμε από αδιαφορία, αλλά για να μεταφέρουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα» αναφέρει ο κ. Νικήτας Καραγιάννης, 49 ετών, ο οποίος ψηφίζει στο Αιγάλεω, και εφέτος, για πρώτη φορά στη ζωή του, αποφάσισε να μην προσέλθει στην κάλπη. «Σκεφτείτεμόνοότι όλοι εμείς που δεν ψηφίσαμε, με τα ποσοστά της αποχής μας... βγάζουμε κυβέρνηση. Αν αυτό δεν είναι μήνυμα, τότε τι είναι;» καταλήγει. Γ ια άλλους, η αποχή αποτελεί το μόνο μέσο αντίδρασης ενάντια στον ίδιο τον αυτοδιοικητικό χάρτη της χώρας, όπως αυτός διαμορφώθηκε μετά τον «Καλλικράτη». «Στο παρελθόν σκεφτόμουν ότι οι τοπικές εκλογές δεν είναι σαν τις βουλευτικές. Οσο διεφθαρμένο και αν ήταν το πολιτικό σύστημα, μπορούσα να βρω ανάμεσα στους υποψηφίους της πόλης ανθρώπους με αρχές και αξίες, οι οποίοι δεν είχαν μολυνθεί από τη μικροκομματική νοοτροπία» σχολιάζει η κυρία Κλαίρη Βαλάση, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, η οποία ψηφίζει στη Θήβα. «Μετά τον “Καλλικράτη” χάθηκε κάθε έννοια Τοπικής Αυτοδιοίκησης και το κομματικό σύστημα έχει καταλάβει το τοπίο, όπως ακριβώς και την κεντρική πολιτική σκηνή. Υπό αυτές τις συνθήκες και εν μέσω κρίσης, αντιλήφθηκα ότι δεν άξιζε καν να δώσω... τα χρήματα για τη βενζίνη που χρειαζόμουν για να φτάσω ως τη Θήβα!» σχολιάζει με νόημα.

«Οι εφετινές εκλογές έχουν απομακρυνθεί ακόμη περισσότερο από τον αληθινό χαρακτήρα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και ο μόνος τρόπος να δείξουμε την αποδοκιμασία μας είναι να απέχουμε» σχολιάζει ο 25χρονος κ. Κώστας Μπούτσορας, άνεργος ιατρός από τη Θεσσαλονίκη. Ο ίδιος πιστεύει ότι όλα είναι αλληλένδετα στο πολιτικό μας σύστημα, καθώς «η πολιτική του μνημονίου και η μεταρρύθμιση του “Καλλικράτη” υπηρετούν την ίδια λογική. Συνεπώς, αν θέλουμε να αντισταθούμε, αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την οργάνωση μας στους χώρους εργασίας και στις γειτονιές. Σίγουρα όχι με τη συμμετοχή μας σε αυτές τις εκλογές που νομιμοποιούν μια πολιτική που καταστρατηγεί το δικαίωμά μας στη ζωή» καταλήγει

"To BHMA"