Ξανά 'χαμός' στο διαδίκτυο... Ο Παναγιωτόπουλος 'πυροβολεί' και το fimotro απαντά με...γιαούρτια

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ FIMOTRO ΣΤΟΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΤΟΥ MEGA

"ΔΕΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΛΙΝΤΣΑΡΟΥΝ Ή ΝΑ ΦΑΜΕ ΓΙΑΟΥΡΤΙΑ"!
Διαβάσαμε σήμερα με έκπληξη τα όσα έγραψε ο Χρ. Παναγιωτόπουλος για το Fimotro και την αγωγή που κατέθεσε αυτός και οι δημοσιογράφοι του Μεγάλου Καναλιού. Επειδή εμείς γράφουμε πολύ πιο λιτά θα του τα εξηγήσουμε εν συντομία:
1. Οι δημοσιογραφικές περγαμηνές αποκτούνται με...
την σκληρή δουλειά και με τα πανεπιστημιακά πτυχία. Δεν αποκτούνται κύριε Παναγιωτόπουλε με την σπέκουλα προς τις ιδιοκτησίες των ΜΜΕ. Ούτε φυσικά με την υπονόμευση του προκατόχου σας για να πάρετε την θέση του, φοβούμενος από την ανασφάλειά σας τώρα την επιστροφή του.
2. Απόδειξη της Ελληνικής παρακμής είναι ο τρόπος που το κανάλι σας στηρίζει σε βαθμό εμετικό την εκάστοτε εξουσία και όχι η ανωνυμία στη bloggoσφαιρα, θέμα το οποίο έχει λυθεί παγκοσμίως από τις αρχές της δεκαετίας του '90.
3. Ο δημοσιογράφος στον οποίο καταθέσατε αγωγή, δεν κρύβετε πίσω από την κουκούλα της ανωνυμίας, διότι πολύ απλά από ΜΜΕ στα οποία εργάζεται σας έχει ασκήσει κατ΄ επανάληψη κριτική με πολύ σκληρούς αλλά πολιτικούς χαρακτηρισμούς για την στάση του Μεγάλου Καναλιού.
4. Ο Χρ. Παναγιωτόπουλος αναφέρεται στην "κουκούλα του υβριστή". Δεν αναφέρεται όμως στην "κουκούλα του κινητού". Σε αυτήν δηλαδή που τηλεφωνούσε σε διευθυντές ΜΜΕ στα οποία εργάζονται bloggers δημοσιογράφοι ώστε να μην του ασκούν κριτική.
5. Ο διευθυντής του Mega αναφέρεται στα "ανώνυμα χτυπήματα", δεν γράφει ούτε μια λέξη όμως για το ότι ποτέ δεν έστειλε επιστολή διαμαρτυρίας, την οποία εμείς θα δημοσιεύαμε ευχαρίστως.
6. Και τέλος κύριε Παναγιωτόπουλε, φυσικά και δεν είμαστε όλοι οι δημοσιογράφοι οι ίδιοι. Εμείς, κύριε Παναγιωτόπουλε κυκλοφορούμε ελεύθερα παντού, δεν κρυβόμαστε στα λαγούμια της δημοσιογραφίας και δεν κινδυνεύουμε να μας λιντσάρουν ή να φάμε γιαούρτια όπως θα μπορούσε να συμβεί με μερικούς... άλλους!...
Fimotro

ΙΔΟΥ ΚΑΙ Η ΣΧΕΤΙΚΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΗΝ ΑΙΧΜΗ.GR

Ώρα να πέσουν οι «κουκούλες»

Ποιό είναι το ύστατο καταφύγιο του πολίτη στη Δημοκρατία; Ποιό είναι το τελευταίο αποκούμπι του όταν αδικείται, εξυβρίζεται, συκοφαντείται και προπηλακίζεται; Η Δικαιοσύνη. Σ’ αυτό, νομίζω, συμφωνούμε όλοι. Άσχετα αν το τελευταίο 48ωρο παρακολουθούμε την απέλπιδα προσπάθεια ορισμένων να καταρρίψουν αυτή τη βασική κοινωνική συμφωνία και να περιγράψουν ως δήθεν απόπειρα φίμωσης της μπλογκόσφαιρας την προσφυγή δημοσιογράφων στη Δικαιοσύνη για να προστατεύσουν την τιμή και την υπόληψή τους.
Τα γεγονότα είναι γνωστά: Όσοι παρακολουθούν το διαδίκτυο και, πάντως, σίγουρα ο δημοσιογραφικός και πολιτικός κόσμος, γνωρίζουν ότι ο ενημερωτικός τομέας του Μega και τα κορυφαία στελέχη του δέχονται, εδώ και δυο χρόνια, χυδαία συστηματική επίθεση από το fimotro -το (δήθεν) ανώνυμο blog. Τερατώδη ψέματα, βρώμικα χτυπήματα, υβριστικοί και συκοφαντικοί χαρακτηρισμοί -που καμία σχέση δεν έχουν ακόμη και με την πιo σκληρή κριτική- εξαπολύονται εναντίον μας, σε καθημερινή βάση. Ο στόχος προφανής: Nα συνθλιβεί η επαγγελματική μας υπόσταση, να καταρρακωθεί η αξιοπρέπειά μας και να διαμορφωθεί αποκρουστική εικόνα για μας στην κοινή γνώμη. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο συντάκτης των λιβέλλων αδιαφορεί παντελώς ακόμη και για το γεγονός ότι μας καθιστά στόχους τόσο των τρομοκρατών όσο και των κάθε λογής διαταραγμένων.
Με την Όλγα Τρέμη, τον Γιάννη Πρετεντέρη και τον Μανόλη Καψή καταθέσαμε αγωγές εναντίον του ανθρώπου, που και οι πέτρες γνωρίζουν ότι κρύβεται πίσω από το ιστολόγιο -όνειδος, πρώτον για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας και δεύτερον για να στείλουμε μήνυμα ότι αντιστεκόμαστε στην αθλιότητα και την προσπάθεια τρομοκράτησης. Είναι προφανές ότι δεν θα σιωπήσουμε απέναντι σε φασιστικές και άνανδρες επιθέσεις. Επιθέσεις που δεν στρέφονται μόνο εναντίον μας. Καθημερινά εξευτελίζονται δημοσιογράφοι (ρωτήστε σχετικά την Έλλη Στάη, τον Χρήστο Ράπτη, τον Λάμπη Ταγματάρχη για να θυμηθώ προχείρως μερικούς), καθώς και πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες. Σκεφτείτε δε ότι κανείς απ’ όλους τους θιγόμενους δεν έχει την παραμικρή δυνατότητα άμυνας απέναντι στα ανώνυμα χτυπήματα.
Η περίπτωση του συγκεκριμένου ιστολογίου είναι, κατά τη γνώμη μου, μια ακόμη απόδειξη της ελληνικής παρακμής. Ένας δημοσιογράφος χωρίς καμία περγαμηνή, εκμεταλλευόμενος την ανωνυμία και τη γενική αίσθηση ατιμωρησίας που επικρατεί στη χώρα, κατάφερε να γίνει θέμα συζήτησης στο δημόσιο βίο γράφοντας ασύλληπτα ψέματα για ανθρώπους, σπιλώνοντας τις υπολήψεις τους και τρομοκρατώντας  τους. Δεν θα του κάνουμε τη χάρη να ασχοληθούμε μαζί του. Ξέρουμε πόσο πολύ θα το ήθελε για να νιώσει ότι «ψηλώνει». Τη «δράση» του θα κρίνουν οι δικαστές.
Αυτονόητο είναι ότι η προσφυγή μας στη Δικαιοσύνη αφορά μόνο το  συγκεκριμένο ιστολόγιο. Άλλωστε, με τη στάση μας όλα αυτά τα χρόνια έχουμε αποδείξει ότι σεβόμαστε και ακούμε την κριτική -ακόμη και την πιό σκληρή. Η δε προσωπική μου γνώμη για το διαδίκτυο, έχει φανεί με τη δημιουργία του aixmi.gr. Αυτά για όσους κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και αναμασούν το παραμύθι ότι δήθεν εκδηλώθηκε επίθεση του «καθεστωτικού» Μega εναντίον των «αντισυστημικών και ελεύθερων φωνών του διαδικτύου». Ας τελειώνει το καλαμπούρι, παρότι αντιλαμβάνομαι ότι «βολεύει» όσους καταλαβαίνουν πως θα χάσουν την ασφάλεια της «κουκούλας» τους.
Δεν προσέφυγε το Μega στη Δικαιοσύνη, αλλά τέσσερις δημοσιογράφοι, τέσσερις πολίτες, που θίγονται με τον πλέον βάναυσο τρόπο εδώ και δυο χρόνια. Τόσον αυτοί όσο και οι οικογένειες και τα παιδιά τους. Όσο για το ένα εκατομμύριο ευρώ που ζητώ με την αγωγή μου, ο συντάκτης του Fimotro  φρόντισε να εξαφανίσει την παράγραφο που αναφέρει  ότι θα κρατήσω 1.000 ευρώ – όσα τα έξοδα της δίκης, δηλαδή – και τα υπόλοιπα  θα τα διαθέσω σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. Αλλά, θα μου πείτε, ψάχνω ψύλλους στα άχυρα. Εδώ έφτασε στο σημείο να γράψει ότι ο Δημ. Οικονόμου και ο Β. Λυριτζής (στον ΣΚΑΪ) αποδοκίμασαν την κίνησή μας. Για να μου τηλεφωνήσει ο Δημ.Οικονόμου  - έξαλλος ο άνθρωπος – και να μου πει ότι δεν έκαναν την παραμικρή αναφορά στο θέμα. Τέτοιο αίσχος.
Αλίμονο αν η «ελεύθερη αντισυστημική φωνή» είναι η κραυγή του ψεύδους, της εξύβρισης και της συκοφαντίας. Αλίμονο αν η κριτική ταυτίζεται με τον -ανώνυμο, μάλιστα- προπηλακισμό. Η ανωνυμία είναι όπλο για την ελεύθερη γνώμη. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και η «κουκούλα» του υβριστή και του συκοφάντη – δηλαδή του δειλού.
Δεν είμαστε όλοι οι δημοσιογράφοι ίδιοι. Ούτε και πρόκειται να γίνουμε. Το λέω αυτό και για όσους χυδαιολογούν, νομίζοντας -τρομάρα τους- ότι θα την βγάζουν καθαρή για καιρό ακόμη, αλλά και για εκείνους που κρύβονται από πίσω τους. Οι μάσκες θα πέσουν και για τους μεν και για τους δε. Τόσο γρήγορα όσο δεν φαντάζονται.
Ας σκεφτούν όλοι το θέμα. Δημοσιογράφοι, πολιτικοί, πανεπιστημιακοί. Σήμερα είμαστε εμείς στο στόχαστρο, αύριο μπορεί να είναι εκείνοι – όπως εχθές ήταν κάποιοι άλλοι. Η σιωπή τρέφει την αλαζονεία και η ατιμωρησία φουσκώνει τα πανιά της χυδαιότητας.