"ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΟΥ Η ΣΗΜΑΙΑ .."

Τι είναι η σημαία; Μην είναι οικάμποι και τα ψηλά βουνά;  Μην είναι οιθάλασσες και οι ακρογιαλές; Μην είναι τα δέντρα και οι μυρτιές;  Για ένα κράτος, το έδαφος είναι ουσιαστικόστοιχείο της ύπαρξής του. Μια σημαία όμως, δεν αντιπροσωπεύει όρια και εξουσίες. 

Μια σημαία εκφράζει το συλλογικό όραμα και τα ιδανικά κοινωνιών πουσυνδιαμόρφωσαν στην πορεία του χρόνου ένα κοινωνικό συμβόλαιο. Μπορεί να είναιαπό ύλη, αλλά δεν εκφράζει τίποτα υλικό. Ποιος έχει δικαίωμα να υψώνει τη σημαία; Και ποιος να την αποβάλλει; Δύσκολα ερωτήματα, που όμως, δε σημαίνει ότι πρέπει να μένουν και αναπάντητα. Η σημαία, ως σύμβολο ενός λαού και των αγώνων του, αποτελεί σύμβολο ενότητας και ακολουθίας των στόχων και των ....

ιδανικών του, και ως τέτοιο, από τους περισσότερους από εμάς, μπαίνει στο απυρόβλητο, εμπνέοντάς μας σεβασμό. Σεβασμό όχι πάντα προς τα όργανα που ασκούντην κρατική εξουσία, αλλά ως προς τα ιδανικά που συγκρότησαν τον λαό αυτό ως ενότητα.

Επομένως, όταν μία ομάδα ατόμων,προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από τη σημαία, για να μπει και αυτή στο απυρόβλητο,και να περάσει τις ανίθετες προς την ιστορική πορεία της  ιδέες, (ιδέες ρατστιστικές, φασιστικές κτλ),έχει δικαίωμα να τη φέρει;  Πως είναιδυνατόν να επιτρέπεται να ηγείται το σύμβολο αιώνιων αγώνων και ιδεολογικώνεπιλογών, σε ξενοφοβικά σχήματα που καλούν ακόμη και σε ένοπλο διωγμό όσων δεσυμμερίζονται τις ίδιες ακραίες αντιλήψεις; Δεν αποτελεί αυτό «καπέλωμα» τουεθνικού συμβόλου και προσβολή του; Δεν πρέπει ως πολίτες αυτού του κράτους νααντιδράσουμε σε όποιους προσπαθούν να υποβαθμίσουν τη σημαία μας σε σύμβολοδιχαστικό και μισαλλόδοξο; Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να τους βγάλουμε τη μάσκακαι να καταδείξουμε τον δόλιο σκοπό τους;

Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν καιόσοι δε βλέπουν τίποτα στη σημαία. Βλέπουν ένα κενό πανί, σύμβολο εξουσίας καιχειραγώγησης.  Και δενεπιθυμούν πουθενά την παρουσία της σημαίας. Φτάνουν όμως στην ίδια πρακτικήεπιβολής που οι ίδιοι καταγγέλουν με βάση τη φιλοσοφική τους συγκρότηση:επιβάλλουν σε όλους τη δική τους άποψη, έστω και αν αυτή είναι μειοψηφική. Για τουςπερισσότερους από εμάς, όσο και αν αισθανόμαστε πολίτες του κόσμου και δενπιστεύουμε στην πολεμική διευθέτηση των διαφορών, η ελληνική σημαία αποτελείακριβώς ένα ιδανικό που «ενσαρκώνει» τον αγώνα κατά της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης,που αντικατοπτρίζει το πρώτο Σύνταγμα στην Ευρώπη που κατοχυρώνει την ελευθερίατου Τύπου, μια παιδεία ανοιχτή για όλους, ένα συναίσθημα ενότητας καιαλληλεγγύης πέραν από κάθε άλλης μορφής διαχωρισμό. Για το λόγο αυτό, κανείς δεμπορεί να απαγορεύσει την παρουσία ενός συναισθηματικού συμβόλου ενότητας, τηστιγμή μιας συλλογικής προσπάθειας.

Και σε τελική ανάλυση, κανείς μαςδεν είναι διατεθιμένος να χαρίσει την ελληνική σημαία σε ένα απειροελάχιστοσύνολο ακροδεξιών που προσπαθούν να την καπηλευθούν και να αυτοχρισθούν «πατριώτες»και «εθνοσωτήρες». Για την επιβίωση του λαού, καθένας μας παλεύει, μέσα από τοδικό του πρίσμα θεώρησης των πραγμάτων, και με τα δικά του μέσα. Κανείς μας όμωςδε μπορεί να παίρνει το σύμβολο στα χέρια του και να το κάνει αποκλειστικά δικότου. 

Η σημαία μας ανήκει σε όλους, καιμόνο όταν κατέβουμε όλοι στο δρόμο (αν κατέβουμε), ίσως μπορεί να έχουμε τοδικαίωμα να την υψώνουμε, όπως το δικαίωμα και την αξιοσύνη είχε η κυρά τωνΜαρασίων (αιωνία της η μνήμη) που προσέφερε στον συνάνθρωπο και σιωπηρά δήλωνετην αγάπη της για αυτό το σύμβολο. Αλλά προς το παρόν, όποιος αισθάνεται τηνανάγκη να επικοινωνήσει την επιθυμία του για συλλογικότητα μέσα από μιαγαλανόλευκη σημαία, δεν πρέπει να αποκλείεται από τη συλλογική προσπάθειαεναντίον των  δυναστών της πατρίδας μας καιτων λαών του κόσμου. Έχει δικαίωμα να το πράξει, εκτός και αν τα χέρια του καιη μεθόδευσή του, στοχεύουν στη μείωση, την οικειοποίηση και την προσβολή τουσυμβόλου.

Ιωακείμ Βράβας