Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ...

ΑΘΗΝΑ 16-7-2011 .

Ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία στην πορεία ενός έθνους και δυστυχώς η αχίλλειος πτέρνα του λαού μας είναι η διατήρηση της ιστορικής μνήμης ζωντανής και σε ενέργεια. Είναι η πρωταγωνιστική θέση των βιωμάτων που έχουν προηγηθεί στην εξέλιξη της Φυλής. Ένα γερό έθνος με θέληση για ανεξαρτησία και ισχύ πρέπει οπωσδήποτε να στηρίξει το παρόν του και να φτιάξει το μέλλον του δικαιώνοντας παρακαταθήκες και πόθους του παρελθόντος, τιμωρώντας ολοκληρωτικά προδοσίες περαστικών για τον όλεθρο ταγών.

Και στην Κύπρο τα πράγματα δεν είναι καλά καμωμένα. Το σύγχρονο ελληνικό κράτος δεν τα έχει άλλωστε καταφέρει σε καμία αλύτρωτη ελληνική πατρίδα. Μόνο στο ξεπούλημα σημειώνει καλές επιδόσεις είτε δια λόγους ηρεμίας της μικρής τάχα Ελλάδος είτε για τα αργύρια και πάντα για την εξουσία. Στην περίπτωση της Κύπρου Μας βοήθησε και το εκεί πολιτικό κατεστημένο, ο εκείθε νεοταξικός συρφετός της ανεξάρτητης Κύπρου παλαιότερα και της επικείμενης εξίσου ζοφερής διζωνικής ομοσπονδίας. Όμως οι ήρωες της ΕΟΚΑ και ο Γρηγόρης Αυξεντίου ανάμεσά τους δεν δώσανε τη ζωή τους για τη βολή των σάπιων, αλλά για την λευτεριά των Ζωντανών Ελλήνων.

Ο σταυραετός του Μαχαιρά, ο καπετάν Ζήδρος και κατά κόσμον Γρηγόρης Αυξεντίου είχε όλα τα χαρακτηριστικά του Έλληνα Αξιωματικού του Ελληνικού Στρατού. Ο Έλληνας λοιπόν Αυξεντίου είχε βαθιά χαραγμένη μέσα του την εθνική συνείδηση όχι μόνο ως βιολογική πραγματικότητα αλλά και ως ιερό καθήκον. Δεν είχε ανάγκη κανέναν....
επιλήσμονα να του τριβελίσει το μυαλό με μια κυπριακή συνείδηση που είχε εθνική αναφορά ξέχωρη τάχα από το Ελληνικό Έθνος.

Είχε ολοκληρωμένο το σχέδιο στο νου για τη σωτηρία της ιδιαίτερης πατρίδος του και είχε σαφή διαδρομή χαράξει. Εθνικός επαναστατικός αγώνας, θυσία, λευτεριά και ένωση με την Μητέρα Ελλάδα. Αυτός ο σκοπός ακολούθησε τον Γρηγόρη Αυξεντίου στις τάξεις του ελληνικού στρατού και ο ίδιος και απαράλλακτος τον οδήγησε στην ΕΟΚΑ και την οδό του συνειδητού μαρτυρίου.

Ο πόθος της λευτεριάς της Κύπρου τον οδήγησε να στερηθεί την οικογένειά του και να μετατρέψει σε σπίτι του και κάστρο μαζί το βουνό του Μαχαιρά που έμελλε να συνδέσει το όνομά του μ’ αυτό του καπετάν Ζήδρου. Μ’ αυτό το όνομα πολέμησε και έδωσε στον ιερό σκοπό το Αίμα του ο Αυξεντίου μέσα από μια δράση που ως είθισται χαρακτηρίστηκε από τον Άγγλο τύραννο και τα τουρκικά τσιράκια του ως «τρομοκρατικός». Έτσι ακριβώς χαρακτηρίστηκε ο αγώνας του Τρανού Έλληνα ακόμη και από τους θιασώτες της «δημοκρατίας» στη μεγαλόνησο.

Ο Γρηγόρης Αυξεντίου όμως είχε κάνει από την πρώτη στιγμή τις επιλογές του. Από την «δημοκρατία» των υπέρμαχων της ανεξάρτητης Κύπρου προτίμησε την Ελληνική Πατρίδα της ελεύθερης Κύπρου. Αδελφούς του δεν θεωρούσε κάποιους Τούρκους αλλά τους Έλληνες και μόνον. Θέλημά του υπήρξε η τρομοκράτηση του τυραννικού τρόμου και το σήκωμα του ιερού ελληνικού όπλου απέναντι σε εχθρούς και νενέκους. Το ίδιο ενάντια στον ελληνόφωνο δοσίλογο που δεν έλειψε και στη γη του Ευαγόρα, αλλά και ενάντια στο διμέτωπο τέρας της αγγλικής και τουρκικής σκλαβιάς.

Έζησε λοιπόν την έντονη ζωή του Έλληνα Μαχητή στο βουνό με τον ήλιο την ημέρα και το φεγγάρι τη νύχτα να του φωτίζουν τον δρόμο. Με την ελληνική φύση να του παραστέκεται και να τον καθοδηγεί αντάμα στα βήματα του σωστού και όρθιου Έλληνα. Άνδρωσε με την επιβλητική παρουσία και ενέπνευσε με το εθνικό και πατριωτικό φρόνημα τις γενιές των νέων Κυπρίων που πολέμησαν μαζί του με το ίδιο σθένος για Ελλάδα. Και στη συνέχεια έγινε θρύλος και φωτεινό σύμβολο για τα ελληνόπουλα που ακολούθησαν έως τις μέρες μας και δεν αντάλλαξαν την Πατρίδα με τον παρά και τις θεσούλες εργασίας ή εξουσίας.

Όμως η προδοσία έμελλε να σταθεί η αιτία του φρικτού θανάτου του από τις φλόγες των βρετανών αποικιοκρατών που έφτασαν έως το λημέρι του σταυραετού του Μαχαιρά που ως άλλος Λεωνίδας δεν παρέδωσε όπλα. Έμεινε όρθιος, πολέμησε, εξασφάλισε τον χαμό μοναχά της δικής του ζωής, απέρριψε τις κλήσεις του εχθρού και πέρασε στη Γη των Αθανάτων Ελλήνων Ηρώων.

Εμείς ως Έλληνες Πατριώτες και Εθνικοκοινωνιστές ορκιζόμαστε στο όνομα του Γρηγόρη Αυξεντίου πως θα κάνουμε το δικό μας χρέος για μια Ελληνική Κύπρο που δεν έχει μονάχα φυσικό αέριο αλλά και ελληνική ψυχή. Για τον Ελληνικό Εθνικοκοινωνισμό η μόνη λύση στο εθνικό μας ζήτημα είναι η πραγμάτωση του συνθήματος ΕΛΛΑΣ – ΚΥΠΡΟΣ – ΕΝΩΣΙΣ. Καμία ελληνική Πατρίδα σκλάβα http://www.youtube.com/watch?v=wlrISdQM_pE&feature=related.
greekalert