Ο Πύργος της Βαβέλ.

Γράφει ο  Γιώργος Χαραλαμπίδης

Κατά την αφήγηση στη Γένεση, ο Πύργος της Βαβέλ ήταν ένα ψηλό κτίριο, προφανώς ένα πολιτικό κέντρο στη Μεσοποταμία, που κτιζόταν με σκοπό την αύξηση της φήμης και της εξουσίας του λαού των κατασκευαστών του, και στόχο να φθάσει «μέχρι τον ουρανό». Όμως λόγω της βλασφημίας αυτής, ο Θεός σύγχυσε τις γλώσσες των κατασκευαστών, με αποτέλεσμα να καταστεί αδύνατη η ολοκλήρωση, του και αυτοί να διασπαρούν σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο.                                                                                                                     Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια.
Αν ήμουν εγώ ο θεός, τι πρόβλημα θα είχα με την κατασκευή ενός ψηλού Πύργου;
Άλλωστε γιατί να μην είμαι περήφανος από την εφευρετικότητα και την με ομόνοια συνεργασία των παιδιών μου; Ποιος γονιός δεν επιχαίρει και δεν επικροτεί τέτοιες ενέργειες;
Ας χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας, ώστε να δούμε την αλήθεια.

Καθημερινές ανακοινώσεις αστρονομικών παρατηρητηρίων, δείχνουν το μέγεθος του κόσμου στον οποίο γεννηθήκαμε. Μιλούν για δισεκατομμύρια έτη φωτός. Βγείτε μια βόλτα και ρωτήστε τυχαία να σας πουν τι είναι έτος φωτός. Θα δείτε ότι ελάχιστοι ξέρουν, ακόμη κι αν μιλούν την ίδια γλώσσα με σας. Άρα αδυνατούν να καταλάβουν το μέγεθος του κόσμου. Η ασυνεννοησία είναι γενική. Λειτουργικό αναλφαβητισμό την ονομάζει ο καθηγητής κ. Γιώργος Μωραΐτης στο ομώνυμο άρθρο του (εξαιρετικό). Όλοι το διαπιστώσαμε στην αρχή της κρίσης με έννοιες όπως σπρεντ, ΑΕΠ, πράσινη ανάπτυξη, επιλεκτική χρεοκοπία και πολλές άλλες.

Ποιος έχει συμφέρον από την ασυνεννοησία των ανθρώπων; Ο Θεός; Μα αν είναι αυτός που σου έδωσε το εργαλείο, το μυαλό, να χωρέσεις μέσα του μεγέθη όπως τα δισεκατομμύρια έτη φωτός του κόσμου, τι πρόβλημα έχει αν σηκώσεις ένα Πύργο, άντε 300  μέτρα εκείνη την εποχή; Γιατί δεν έχει πρόβλημα με τους σημερινούς ουρανοξύστες που είναι τεράστιοι; Άλλαξε ο Θεός; Μετέβαλε άποψη;

Λοιπόν δεν πρέπει να είναι έτσι τα πράγματα.
Ο άνθρωπος έχει πετύχει θαύματα. Με δύο καταλυτικές δυνάμεις. Την γνώση και την κοινωνική οργάνωση.
Απ’ όσο ξέρω και τις δύο αυτές δυνάμεις τις έχουμε εμπιστευτεί σε αυτό που ευρέως αποκαλούμε εξουσία.
Αλλά η εξουσία δεν παράγει τη γνώση.
Απ’ ότι λέει η «επίσημη» ιστορία, χιλιάδες προσωπικότητες που έβαλαν θεμέλιους λίθους σε επί μέρους επιστημονικές και άλλες γνώσεις διώχτηκαν και εξοντώθηκαν. Παράδειγμα, ο Γαλιλαίος για την άποψη ότι η Γη γυρίζει γύρω από τον Ήλιο,  ο Σωκράτης γιατί άνοιγε το μυαλό των νέων στην αρχαία Αθήνα κατηγορήθηκε ότι τους διαφθείρει, ο Χριστός γιατί είπε την αλήθεια και τόσοι άλλοι.
Η γνώση παράγεται από τους πολλούς, όλους εμάς. Τότε γιατί μας την αποσπά η εξουσία; Πρώτον γιατί δεν σεβόμαστε αυτό που παράγουμε και το αφήνουμε εκτεθειμένο. Δεύτερον γιατί η εξουσία φροντίζει να μας το αποσπά με κάθε τρόπο, (βία, απάτες) γιατί αυτοί που κατέχουν γνώση παραδοσιακά είναι εχθροί της εξουσίας. Τρίτον γιατί προτιμούμε το χρήμα και επαναπαυόμαστε σ’ αυτό. Μήπως το ίδιο δεν κάνουμε με τα χωράφια μας, με τα παιδιά μας και πρόσφατα με την πατρίδα μας;

Η κοινωνική οργάνωση των ανθρώπων, η άλλη πανίσχυρη δύναμη, είναι αυτή που μας δείχνει ότι πρέπει μαζί να συνεχίσουμε και μαζί όλοι οι άνθρωποι μονιασμένοι να κατακτήσουμε και να θαυμάσουμε τον κόσμο που μας χαρίστηκε.
Η οργάνωση των ανθρώπων επιτυγχάνεται με δύο τρόπους.

Εμπιστευόμαστε τον συνάνθρωπο, τον θεωρούμε ίσο μ’ εμάς, και προσπαθούμε να βγάλουμε τα εμπόδια επικοινωνίας από ανάμεσά μας ώστε μαζί να προχωρήσουμε. (Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη, βασική συμπεριφορά ο λόγος)

Θεωρούμε ότι η δική μας ομάδα είναι η άριστη, αυτή που επιλέχθηκε από τη φύση, μερικοί πιστεύουν από το θεό, και ότι όλοι οι άλλοι άνθρωποι είναι αναλώσιμοι χάριν της επιτυχίας και ευτυχίας της δικής μας ομάδας. ( Πυραμιδοειδής εξουσία, βασικές συμπεριφορές η βία, η απάτη, η αδιαφορία για τους πολλούς)
Βλέπουμε ότι η εξουσία ενώ διακηρύσσει, τον πρώτο τρόπο, μας ξεγελά, πολλές φορές μας εκβιάζει, μας αποσπά, ότι με πίστη στις διακηρύξεις της παραγάγαμε και μας πετά αδιάφορα στα σκουπίδια για να συνεχίσει το «έργο» της με τις νέες γενιές. Με το διαίρει και βασίλευε. Παλιά συνταγή.
Λένε ότι η εξουσία χωρίζεται σε νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική (για να αλληλοελέγχονται) και τελευταία μας προέκυψε η τέταρτη εξουσία, τα ΜΜΕ.
Λέω ότι και οι τέσσερις, στην περίπτωση της χώρας μας τουλάχιστον, βρέθηκαν κάτω από το πέλμα μιας και μοναδικής εξουσίας που λέγεται χρήμα. Εσείς τι λέτε;

Και ιδού ο Πύργος της Βαβέλ. Λέγεται χρήμα, λέγεται χρέος, λέγεται ύβρις του ανθρώπου προς τον θεό, καθότι συνεπάγεται διασυρμό και εξευτελισμό του συνανθρώπου.

Ιδού και η αλήθεια: Χιλιάδες χρόνια τώρα, από την εποχή της Βαβυλώνας, η εξουσία μας σέρνει με δόλωμα το χρήμα, όπου αυτή θέλει, το χρησιμοποιεί για να μας κινητοποιεί, να μας διαφθείρει, να μας διχάζει, να μας διασύρει, να μας εξοντώνει.
Λένε ότι «δημιουργήθηκε» χρήμα πολλαπλάσιο της παγκόσμιας παραγωγής. Ή έπρεπε να καταστραφεί ένα μέρος του, οπότε θα έχαναν οι λίγοι πολλά, ή έπρεπε να μοιραστεί στους πολλούς και στη συνέχεια να καταστραφεί οπότε το χάσιμο θα μοιραστεί σε όλους. Όπως γίνεται με τα βιομηχανικά απόβλητα.
Συνεννοήθηκαν μεταξύ τους, κι άρχισαν να μας λένε ότι όλα είναι υπέροχα, πάρτε φθηνά δάνεια, παίξτε στο χρηματιστήριο, κάντε πανάκριβους Ολυμπιακούς αγώνες, αγοράστε αυτοκίνητα, πάρτε και ένα Ευρωπαϊκό κύπελλο στο ποδόσφαιρο, μη σπουδάζετε τα παιδιά σας αφού η γνώση είναι χάσιμο χρόνου, εκφράζετε διαφωνία σε όλα αφού έτσι, όχι μόνο δεν θα φαίνεστε πιο ηλίθιοι, αλλά θα είστε και «in». Μας πούλησαν δηλαδή ένα Πύργο της Βαβέλ.
Και μια μέρα άρχισαν να μιλάνε ακαταλαβίστικα. Σαν να μίλαγαν άλλη γλώσσα. Ανέβηκαν λέει τα σπρέντ. Και τι με νοιάζει εμένα, είπε ο Έλληνας, εγώ δεν έχω σπρεντ, ένα σπιτάκι έχω, ένα αυτοκίνητο κι όπου νάναι βγαίνω στη σύνταξη.
Σε νοιάζει του είπανε. Γιατί τώρα που ανέβηκε το σπρεντ, μπορεί να χάσεις το σπιτάκι, το αυτοκίνητο, δεν βγαίνεις ακόμη στη σύνταξη, είναι αμφίβολο αν θα πάρεις ποτέ, βάλε και μια υπογραφή εδώ. Ζαλισμένος ο Έλληνας και συνηθισμένος να μην προσέχει, έβαλε και την υπογραφή. Τι υπέγραψα; είπε. Ότι η Ελλάδα δεν ανήκει σε σένα και τα παιδιά σου, μη φεύγεις ακόμη, αλλά να ετοιμάζεσαι. (Σοκ και δέος, επίσης εξαιρετικό)

Αργά ή γρήγορα το ίδιο θα γίνει σ’ όλα τα κράτη. Και εναπόκειται στον άνθρωπο να γίνει συμμέτοχος σε μια νέα Βαβέλ.

Δεν μπορεί το χρήμα να κάνει τη διαφορά. Δεν μπορεί να φέρει την αλλαγή έστω κι αν γίνουμε ένα παγκόσμιο χωριό, έστω κι αν υποκύψουμε σ’ όλα τα κελεύσματα της εξουσίας. Το ξέρει και η ίδια. Γι’ αυτό άρχισε να μας παραμυθιάζει με κάρτες και εμφυτεύματα. Για την ευκολία μας λέει. Άλλη μια απάτη! Αλλά ακόμη κι έτσι θ’ αποτύχει.

Η γνώση παράγεται από ελεύθερα πνεύματα. Κι ο άνθρωπος με εμφυτεύματα θα είναι σαν υποζύγιο.

Η κοινωνική οργάνωση που επιτυγχάνεται με τη βία ή την υποκρισία είναι του τύπου που περιγράφει γλαφυρότατα ο Αλβέρτος Αϊνστάιν: «Το πολυτιμότερο πράγμα στη μεγαλοπρέπεια της ανθρώπινης ζωής για μένα δεν είναι το κράτος, αλλά το δημιουργικό και ευαίσθητο άτομο, η προσωπικότητα. Αυτή μόνο δημιουργεί το ευγενές και το θείο, ενώ το κοπάδι, έτσι όπως είναι, παραμένει αποκτηνωμένο και στη σκέψη και στα αισθήματα.
  Αυτό το θέμα με φέρνει στο άλλο άσχημο προϊόν της φύσης του κοπαδιού, το μιλιταριστικό σύστημα, που τόσο απεχθάνομαι. Όταν ένας άνθρωπος μπορεί και ευχαριστιέται παρελαύνοντας σε σχηματισμούς στο πρόσταγμα μιας μπάντας, είναι αρκετό να με κάνει να τον περιφρονήσω. Ο εγκέφαλος του  δόθηκε κατά λάθος. Το μόνο που του χρειάζεται είναι μια σπονδυλική στήλη για να στηρίζεται. Αυτή η μάστιγα τον πολιτισμού πρέπει να καταργηθεί το γρηγορότερο. Ο ηρωισμός κατά διαταγή, η βία χωρίς νόημα και όλη η μολυσματική ανοησία που συμβαδίζει με το όνομα του πατριωτισμού πόσο τα απεχθάνομαι! Θεωρώ τον πόλεμο σαν ένα κακό, αξιοκατάκριτο πράγμα, θα προτιμούσα να γίνω κομμάτια, παρά να πάρω μέρος σε μια τόσο απεχθή επιχείρηση.
  Αλλά και πάλι, η γνώμη μου για το ανθρώπινο είδος βρίσκεται τόσο ψηλά, σε πείσμα όλων, που πιστεύω ότι αυτός ο μπαμπούλας θα είχε εξαφανιστεί εδώ και καιρό, αν η υψηλή λογική των εθνών δεν είχε συστηματικά διαφθαρεί από τα εμπορικά και πολιτικά συμφέροντα που επενεργούν, έχοντας σαν όργανα τα σχολεία και τον τύπο. »

Το ερώτημα δεν τίθεται στην εξουσία. Αυτή με τόσους Πύργους Βαβέλ που έχει προσπαθήσει στο πέρασμα τόσων αιώνων, με τόσο αίμα ανθρώπινο που έχει στη συνείδησή της, ίσως δεν έχει άλλο δρόμο.
Το ερώτημα τίθεται σ’ όλους τους άλλους. Υποζύγιο ή άνθρωπος; Αν άνθρωπος τότε καις το χρήμα και ξεκινάς από την αρχή. Για μια νέα Ελλάδα, πολύ πιθανόν για μια νέα Γη. Ο παππούς ο Σόλων ήταν που πρώτος εφάρμοσε την σεισάχθεια.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει τρίτος δρόμος.