"Ελευθερία" του Mircea Eliade

Υπάρχει μια έκφανση του Κινήματος της Σιδηράς Φρουράς, η οποία δεν έχει διασαφηνιστεί εις βάθος: Αυτό της ελευθερίας του ατόμου! Η Σιδηρά Φρουρά, όντας πρωταρχικά ένα κίνημα πνευματικό που αποσκοπεί στην δημιουργία του Νέου Ανθρώπου και στην λύτρωση του Λαού μας, δεν μπορούσε να αναπτυχθεί και να ωριμάσει χωρίς να διαφυλλάτει την ατομική ελευθερία, την ίδια "ελευθερία" για την οποία άπειρα βιβλία έχουν γραφτεί, τα όποια έχουν στοιβαχτεί σε ισόποσες βιβλιοθήκες, για την οποία αρκετές δημοκρατικές ομιλίες έχουν συντελεστεί εν ονοματί της, χωρίς όμως να πραγματώνεται κατ'ουσίαν η να διαφυλάσσεται. 

Οι άνθρωποι που.....

μιλούν για την ελευθερία, και διατρανώνουν πως θα πεθάνουν για αυτή, είναι άνθρωποι που πιστεύουν σε υλιστικά δόγματα, σε πεζές καταστάσεις και αξίες: κοινωνικές τάξεις, ταξικό πόλεμο, στην πρωταρχικότητα της οικονομίας κλπ. Είναι παράξενο, το λιγότερο, κάποιος που δεν πιστεύει στον Θεό, που δεν πιστεύει στην πρωτάρχικοτητα της Ψυχής η του επέκεινα, να υπεραμύνεται την έννοια της "ελευθερίας". Η Ελευθερία, είναι υπαρκτή μόνο στο πνευματικό πεδίο. Αυτοί που απαρνιούνται την Ψυχή και την πρωταρχική της σημασία, αυτομάτως υπάγονται στην μηχανιστική αιτιοκρατία (στον Μαρξισμό, δηλαδή) και στην ανευθυνότητα.

Οι άνθρωποι συνασπίζονται με όρους ηδονισμού ή ενός κοινού οικονομικού σκοπού. Είμαι αλληλέγγυος με τον τάδε, γιατί τυγχάνει να είμαστε συγγενείς ή συνάδελφοι στον εργασιακό χώρο, δηλαδή σύντροφοι στις απολαβές. Η συνοχή μεταξύ των ανθρώπων, είναι επι το πλείστον καταναγκαστική, ένα τετελεσμένο γεγονός. Δεν μπορεί κάποιος να αλλάξει το οικογενειακό του πεπρωμένο. Και στον οικονομικό τομέα, ανεξαρτήτως το πόσο πολύ προσπαθήσει κάποιος, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να αλλάξει τους συντρόφους στην απολαβή, αλλα καταναγκαστικά θα βρίσκεται στην δεινή θέση να συνδέεται και να είναι αλληλεγγυος με άτομα που δεν γνωρίζει το κατα πως δεσμεύεται, με γνώμονα αν είναι πλούσιος η φτωχός. 

Αλλα υπάρχουν και κινήματα πνευματικά, στα οποία οι άνθρωποι συνασπίζονται με γνώμονα την ελευθερία. Οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να συνταχτούν σε αυτήν την πνευματική οικογένεια. Καμία εξωτερική δύναμη δεν τους αναγκάζει να γίνουν αδέρφια. Τότε που αναπτυσσόταν και διαδιδόταν, ο Χριστιανισμός ήταν ένα πνευματικό κίνημα στο οποίο οι άνθρωποι προσχωρούσαν για να πνευματικοποιήσουν τις ζωές τους και να υπερνικήσουν τον θάνατο. Κανείς δεν ανάγκαζε έναν παγανιστή να γίνει Χριστιανός. Απεναντίας, το Κράτος απο την μία, και τα ανακλαστικά του από την άλλη, αδιακόπτως υψώναν εμπόδια στην εξάπλωση του Χριστιανισμού. 

Αλλα ακόμα και ενάντια σε αυτά τα εμπόδια, η δίψα για ελευθερία, το να είναι σε θεση να πλάσει κανείς το πεπρωμένο του, δηλαδή να υπερνικήσει βιολογικούς και οικονομικούς περιορισμούς ήταν πολύ πιο δυνατό. Οι άνθρωποι γινόντουσαν Χριστιανοί, γνωρίζοντας πως θα γίνουν φτωχοί σε μια νύχτα, θα αφήσουν πίσω τις οικογένειες τους που ήταν παγανιστικών ηθών, οτι μπορεί να φυλακιστούν ισοβίως, ακόμα και να πεθάνουν με πολύ σκληρό τρόπο, δηλαδή τον μαρτυρικό θάνατο. 

Όντας ένα κατα βάση Χριστιανικό κίνημα, δικαιολόγωντας το δόγμα του στο πνευματικό επίπεδο πάνω από όλα, η Σιδηρά Φρουρά προωθεί και στηρίζεται στην Ελευθερία. Κάποιος κατατάσεται στον Λεγεωναρισμό, γιατι είναι πάνω από όλα ελεύθερος, γιατί αποφάσισε να υπερνικήσει τα εμπόδια των βιολογικών προκαθορισμών του (φόβο του θανάτου, πόνο κλπ) καθώς και των οικονομικών (φόβο να γίνει φτωχός). Η πρώτη πράξη που κάνει ο οποιοσδήποτε Λεγεωνάριος, είναι μια πράξη απόλυτης ελευθερίας: Αποτολμά να απελευθερώσει τον εαυτό του απο την πνευματική, βιολογική και οικονομική σκλαβιά. Κανένας εξωγενής παράγοντας δεν μπορεί να τον επηρεάσσει. Η στιγμή που νιώθει ελεύθερος, είναι η στιγμή που όλοι του οι φόβοι και τα αισθήματα μειονεξίας εξαφανίζονται. Αυτός που εντάσσεται στο Κίνημα, εξοβελίζει μια για πάντα τον φόβο του για τον θάνατο. Αυτό σημαίνει πως ο Λεγεωνάριος έχει απελευθερωθεί σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και ο θάνατος δεν τον τρομάζει. Αν ο Λεγεωνάριος καλλιεργήσει μέσα του την αξία της αυτοθυσίας με τον υστατο τρόπο, και όταν αποδεικνύει οτι είναι ικανός για να κάνει τέτοιες θυσίες - παίρνοντας σαν παράδειγμα τον θάνατο των συντρόφων, Μαρίν και Μότα - αυτά δείχνουν στον ύστατό βαθμό ελευθερίας που έχει κατακτήσει ο Λεγεωνάριος. "Αυτός που ξέρει πως να πεθάνει ποτέ δεν θα γίνει σκλάβος". Αυτό δεν αφορά μόνο την οικονομική η πολιτική σκλαβιά, αλλα πρωτίστως την πνευματική. Αν είσαι έτοιμος ανα πάσα στιγμή να πεθάνεις, κανένας φόβος, καμία αδυναμία και καμιά συστολή δεν θα μπορεί να επιβληθεί πάνω σου και να σε σκλαβώσει. Η συμφιλίωση με τον θάνατο είναι ο ύστατος βαθμός ελευθερίας τον οποίο μπορεί να κατακτήσει ο κάθε άνθρωπος επι της Γής.

πηγή