Οι κωλοτούμπες του «συνταγματικού τόξου» με φόντο την αμυντική βιομηχανία της χώρας

Μύρισε εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ και φόρεσε τα χακί, καθώς το τελευταίο διάστημα, μετά την διάσταση που έλαβε το θέμα της απαξίωσης των αμυντικών βιομηχανιών της χώρας, επιδεικνύει με περίσσειο θράσος -για λόγους μικροπολιτικής σκοπιμότητας- όψιμο ενδιαφέρον και «εθνικές ανησυχίες». Στο πλαίσιο αυτής της στροφής του ΣΥΡΙΖΑ προς τα εθνικά ζητήματα εντάσσονται οι ολοένα πιο συχνές αναφορές του κόμματος στις αμυντικές βιομηχανίες, αλλά και οι επισκέψεις και συναντήσεις με εργαζομένους, θέλοντας με τον τρόπο αυτό να συμμορφωθούν με την επικαιρότητα, όσο κι αν ο χώρος αυτός δεν τους εκφράζει ούτε ιδεολογικά, ούτε πολιτικά.

Αυτό εξάλλου αποδεικνύεται και από ....

την πανσπερμία απόψεων του ΣΥΡΙΖΑ που εκφράστηκαν στις συνεδριάσεις της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας, αλλά και από την ασάφεια των επιχειρημάτων του σχετικά με την ιδιωτικοποίηση και την απαξίωση των αμυντικών βιομηχανιών. Κατανοούμε απόλυτα την αμηχανία τους. Πώς είναι δυνατόν να συνταιριάξει κάποιος την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των αρνητών στράτευσης με την υλική και τεχνολογική αναβάθμιση του στρατού; Πως γίνεται να θεωρεί την διάσωση της διαλυμένης αμυντικής βιομηχανίας με σπατάλη δημοσίων πόρων και από την άλλη να ζητά την χρηματοδότηση των εταιριών αυτών;

Εξυπακούεται ότι από το παιχνίδι δημιουργίας εντυπώσεων δε θα έμενε απ᾽ έξω κι ένα πρώην κόμμα της συγκυβέρνησης, η ΔΗΜΑΡ, της οποίας οι απόψεις για τον στρατό γενικότερα είναι γνωστές σε όλους μας. Κι όμως, ο άφαντος Κουβέλης επισκέφτηκε πρόσφατα το εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ, μόνο και μόνο για να κερδίσει κάποια λεπτά δημοσιότητας. Άραγε, με ποιο τρόπο μπορεί να δικαιολογηθεί η επίσκεψη του Κουβέλη και στελεχών της ΔΗΜΑΡ στη ΛΑΡΚΟ, όταν ο ίδιος υπερψήφισε όλα τα μνημόνια και κατ᾽ επέκταση συναίνεσε στην εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας;

Τι έχει να πει ο ίδιος στους βουλευτές του που μέχρι χθες χαρακτήριζαν τις στρατιωτικές παρελάσεις φασιστικά κατάλοιπα του μεταξικού καθεστώτος κι ως εκ τούτου έπρεπε να καταργηθούν (θέση που εκφράζει απόλυτα και τον ΣΥΡΙΖΑ και όλο τον υπόλοιπο «προοδευτικό» κόσμο). Θα ήταν σπατάλη χώρου να αναφερθούμε στα υπόλοιπα κόμματα και το πώς αυτά αντιλαμβάνονται την ιδέα του στρατού και της εθνικής άμυνας. Θεωρούμε ότι οι πράξεις τους μιλάνε καλύτερα.

Απέναντι σε όλους αυτούς στέκεται η Χρυσή Αυγή, που με την συνέπεια της και την ανυποχώρητη στάση της σε κάθε τι που άπτεται της εθνικής μας κυριαρχίας, ανέδειξε το θέμα των αμυντικών βιομηχανιών και της σταδιακής απαξίωσης τους, τόσο εντός, όσο κι εκτός βουλής.Η εθνική άμυνα της χώρας είναι για εμάς ένας τομέας που δεν νοείται να επηρεάζεται από την οικονομία, αλλά αντιθέτως, η εθνική άμυνα πρέπει να είναι αυτή που θα πρέπει να κατευθύνει την πορεία της οικονομίας. Το φαινόμενο της αποστρατικοποίησης, της απαξίωσης του στρατού και της πλήρους διάλυσης των υποδομών του μας βρίσκει κάθετα αντίθετους και καταγγέλουμε όλες τις ηγεσίες του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας των τελευταίων δεκαετιών, που είχαν ως μοναδικό τους μέλημα την μίζα και την κονόμα.

Για τη Χρυσή Αυγή το ζήτημα των αμυντικών βιομηχανιών αποτελεί πρώτιστη προτεραιότητα στο στρατηγικό της δόγμα, καθώς η εγγύηση της λειτουργίας τους εξασφαλίζει την αναβάθμιση των Ενόπλων Δυνάμεων και τον εφοδιασμό τους με απαραίτητο υλικό. Η επίτευξη του στόχου της εθνικής κυριαρχίας μπορεί να διασφαλιστεί μόνο μέσω ενός ισχυρού ελληνικού στρατεύματος και μιας στρατιωτικής βιομηχανίας που θα παραμείνει σε κρατικά χέρια, με την ταυτόχρονη προϋπόθεση ότι θα προβεί σε τρεις απλές ενέργειες: έρευνα, ανάπτυξη, παραγωγή. Η ιδωτικοποίηση και η σταδιακή τους απαξίωση αποτελεί συνειδητή πράξη προδοσίας και υπονόμευση της εθνικής άμυνας της χώρας.

πηγή