ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΣΤΟ «ΕΘΝΟΣ» ΤΟΥ ΜΠΟΜΠΟΛΑ: Η ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΔΕ ΘΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΕ ΑΜΒΛΥΝΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΡΡΟΗΣ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

Γράφει ο Αντίοχος.

Άρθρο για τις αιτίες της ανόδου της Χρυσής Αυγής, με τίτλο «Η ακρότατη Ακροδεξιά», γράφει στο «Έθνος» του Big Boss Μπόμπολα ο Ξενοφών Κοντιάδης, καθηγητής συνταγματικού δικαίου και πρόεδρος του Ιδρύματος Τσάτσου.

Αρχίζοντας, δίνει τα καθεστωτικά του διαπιστευτήρια, χαρακτηρίζοντας το Κίνημα των Ελλήνων εθνικιστών «ως μια από τις πιο βίαιες και σκοτεινές στην Ευρώπη, με ιδεολογικές αναφορές και πρακτικές που ελάχιστα συγκαλύπτουν το ναζιστικό τους πρότυπο».

Εν συνεχεία, αναφέρεται στην ισχυρή εθνικιστική παράδοση της Ελλάδος αναφέροντας ότι: «Δεν πρέπει να υποτιμάται το γεγονός ότι η Ακροδεξιά στην Ελλάδα διέθετε κοινωνικές-ιδεολογικές ρίζες από...

την εποχή του Εμφυλίου, του μετεμφυλιακού παρακράτους και του εθνικιστικού ελληνοχριστιανικού παραληρήματος της απριλιανής δικτατορίας, που υπέβοσκαν και έκαναν την επανεμφάνισή τους σε συγκεκριμένες περιόδους, με ενδεικτικό παράδειγμα τον ανορθολογικό τρόπο που αντιμετωπίστηκε το Μακεδονικό τη δεκαετία του ’90».

Έπειτα, μπαίνει στο «ψητό» του ερωτήματος που βασανίζει όλους τους καθεστωτικούς (ντόπιους και ξένους…), σχετικά με τους λόγους της συνεχούς ανόδου της Χρυσής Αυγής, την οποία ο ίδιος αποδίδει στην αναξιοπιστία του πολιτικού συστήματος: «Ωστόσο δεν ήταν ούτε η ένταση της οικονομικής κρίσης, ούτε τα ιδεολογικά ερείσματα, ούτε η έκταση των μεταναστευτικών ροών που οδήγησαν στην ξαφνική εμφάνιση μιας τόσο επιθετικής Ακροδεξιάς στην Ελλάδα, όσο ακριβώς η δυσανεξία ενός διογκούμενου τμήματος της κοινωνίας απέναντι στα συστημικά πολιτικά κόμματα, με αιτιάσεις όχι μόνο ως προς το ήθος, αλλά και τη διαχειριστική επάρκεια».

Και στο τέλος, αναφερόμενος στις διώξεις κατά της Χρυσής Αυγής, ο καθηγητής αναρωτιέται με νόημα και με εμφανή δυσπιστία: «Ή, μήπως, η ποινικοποίηση δεν θα οδηγήσει τελικά σε άμβλυνση της επιρροής της;».

Αυτά είναι τα αδιέξοδα του συστήματος, τα οποία πλέον αντιλαμβάνονται όλοι. Ο μόνος που δεν τα καταλαβαίνει είναι ο –κατά Μπαλτάκον- «μεγαλοαστός» φον Αντωνάκης, που προφανώς ζει στον… κόσμο του! Θα ’ρθει η ώρα βέβαια που θα τα καταλάβει –και θα τα νιώσει- κι αυτός, αλλά τότε θα είναι πλέον πολύ αργά. Και γι’ αυτόν και για ολόκληρο το σάπιο σύστημα, που παίρνει στο λαιμό του!