Ένας αχταρμάς νεοφιλελευθερισμού και των «προχωρημένων» θέσεων του
Γιωργάκη Παπανδρέου είναι το πρόγραμμα του νέου αγαπημένου (και
προωθημένου καταλλήλως) των συστημικών ΜΜΕ Σταύρου Θεοδωράκη. Αν στο
όλο σκηνικό βάλετε και τον δεδομένο εκσυγχρονιστικό σημιτισμό, του
οποίου την αύρα εκπέμπει εξαρχής το μόρφωμα αυτό, θα καταλάβετε τι
περίπου «φρούτο» είναι το Ποτάμι. Αρκεί να δει ο οποιοσδήποτε κάποια
πρόσωπα από εκείνα που παρέστησαν στην παρουσίαση του «προγράμματος» του
Θεοδωράκη για να αντιληφθεί την έντονη μυρωδιά του κοσμοπολιτισμού που
διέπει το όλο εγχείρημα. Ο συνταγματολόγος (και φανατικός
αντιεθνικιστής) Νίκος Αλιβιζάτος, η καθηγήτρια Θάλεια Δραγώνα
(«ιστορική» σχολή Ρεπούση και ΣΙΑ) με τον σύζυγό της καθηγητή στο London
School of Economics Νίκο Μουζέλη. Αν προσθέσετε και τα πρόσωπα ων
Τατσόπουλου και Ψαριανού, οι οποίοι εξέφρασαν την επιθυμία τους να
πολιτευθούν με το Ποτάμι, τότε «έδεσε το γλυκό».
Εις ό,τι αφορά τα λεγόμενα του Ποταμιού είναι ανάξια κριτικής. Μια «σαλάτα» ανεμομαζωμάτων από έναν τύπο ο οποίος, συν τοις άλλοις, δείχνει να έχει και σαφές πρόβλημα άρθρωσης λόγου. Αν δεν υπήρχε δεδομένη εντολή στα παπαγαλάκια των συστημικών ΜΜΕ να τον στηρίξουν, έστω και με έμμεσο τρόπο, είναι σίγουρο ότι...
η όλη του δομή θα οδηγούσε στο να πάρουν «στο ψιλό» και να του αποδοθεί ο τίτλος του «ψώνιου». Με γενικότητες, αοριστολογίες και λεκτικούς ακροβατισμούς του τύπου «νέα πρόσωπα», «ενδιαφέροντας λόγος», «αντικομφορμιστικό περιβάλλον» και άλλες τέτοιες ανώδυνες επιδείξεις φτηνού εντυπωσιασμού προσπαθούν να ντύσουν το απόλυτο τίποτα.
Είναι ολοφάνερη η στόχευση των «νταβατζήδων» της ενημέρωσης, οι οποίοι και έστησαν το συγκεκριμένο μόρφωμα. Βλέποντας ότι το ΠΑΣΟΚ με τον ανθρωποδιώκτη Βενιζέλο συνεχίζει την πτωτική του πορεία προς την πλήρη κατάρρευση και την ΔΗΜΑΡ να έχει εξαφανιστεί από το πολιτικό στερέωμα, έχουν φτιάξει το Ποτάμι για να υπάρχει ένα σκιάχτρο της κεντροαριστεράς, το οποίο από τη μια θα κόψει κάποιες ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το κυριότερο θα είναι «ο μπαλαντέρ» για την δημιουργία μιας νέας συγκυβέρνησης στον «μεγάλο συνασπισμό» που ετοιμάζεται μετά τις επερχόμενες εκλογές. Επειδή, όμως, το δημοσιογραφικό παρελθόν του εν λόγω «κομάντο» παραπέμπει, συν τοις άλλοις, στην γραφικότητα, την αποθέωση του εξυπνακισμού και στην προβολή παρακμιακών καταστάσεων και φαινομένων, πρέπει απαραιτήτως να προστεθούν και κάποιες νότες πολιτικού περιεχομένου. Γι αυτό τον λόγο, άλλωστε, δεν τον ανακατεύουν με τα «πίτουρα» της Δημοκρατικής Παράταξης, που μαγειρεύει ο Βενιζέλος, για «να μην τον φάνε οι κότες»…
Μένει, λοιπόν, στην άκρη ως εφεδρεία του συστήματος σε περίπτωση που το μαγαζάκι του ΠΑΣΟΚ βαρέσει οριστική διάλυση, έτσι ώστε να μαζέψει τα «ορφανά» του, όπως φυσικά κι αυτά της ΔΗΜΑΡ. Οι μεγαλοεκδότες θέλουν το Ποτάμι ως συγκολλητική ουσία και ως κλειδαριά ασφαλείας στον «μεγάλο συνασπισμό» ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ που ετοιμάζουν, προκειμένου να συνεχίσουν την καταδυνάστευση της Χώρας υπό νέες διαμορφωμένες πολιτικές συνθήκες.
Γιώργος Μάστορας
Εις ό,τι αφορά τα λεγόμενα του Ποταμιού είναι ανάξια κριτικής. Μια «σαλάτα» ανεμομαζωμάτων από έναν τύπο ο οποίος, συν τοις άλλοις, δείχνει να έχει και σαφές πρόβλημα άρθρωσης λόγου. Αν δεν υπήρχε δεδομένη εντολή στα παπαγαλάκια των συστημικών ΜΜΕ να τον στηρίξουν, έστω και με έμμεσο τρόπο, είναι σίγουρο ότι...
η όλη του δομή θα οδηγούσε στο να πάρουν «στο ψιλό» και να του αποδοθεί ο τίτλος του «ψώνιου». Με γενικότητες, αοριστολογίες και λεκτικούς ακροβατισμούς του τύπου «νέα πρόσωπα», «ενδιαφέροντας λόγος», «αντικομφορμιστικό περιβάλλον» και άλλες τέτοιες ανώδυνες επιδείξεις φτηνού εντυπωσιασμού προσπαθούν να ντύσουν το απόλυτο τίποτα.
Είναι ολοφάνερη η στόχευση των «νταβατζήδων» της ενημέρωσης, οι οποίοι και έστησαν το συγκεκριμένο μόρφωμα. Βλέποντας ότι το ΠΑΣΟΚ με τον ανθρωποδιώκτη Βενιζέλο συνεχίζει την πτωτική του πορεία προς την πλήρη κατάρρευση και την ΔΗΜΑΡ να έχει εξαφανιστεί από το πολιτικό στερέωμα, έχουν φτιάξει το Ποτάμι για να υπάρχει ένα σκιάχτρο της κεντροαριστεράς, το οποίο από τη μια θα κόψει κάποιες ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το κυριότερο θα είναι «ο μπαλαντέρ» για την δημιουργία μιας νέας συγκυβέρνησης στον «μεγάλο συνασπισμό» που ετοιμάζεται μετά τις επερχόμενες εκλογές. Επειδή, όμως, το δημοσιογραφικό παρελθόν του εν λόγω «κομάντο» παραπέμπει, συν τοις άλλοις, στην γραφικότητα, την αποθέωση του εξυπνακισμού και στην προβολή παρακμιακών καταστάσεων και φαινομένων, πρέπει απαραιτήτως να προστεθούν και κάποιες νότες πολιτικού περιεχομένου. Γι αυτό τον λόγο, άλλωστε, δεν τον ανακατεύουν με τα «πίτουρα» της Δημοκρατικής Παράταξης, που μαγειρεύει ο Βενιζέλος, για «να μην τον φάνε οι κότες»…
Μένει, λοιπόν, στην άκρη ως εφεδρεία του συστήματος σε περίπτωση που το μαγαζάκι του ΠΑΣΟΚ βαρέσει οριστική διάλυση, έτσι ώστε να μαζέψει τα «ορφανά» του, όπως φυσικά κι αυτά της ΔΗΜΑΡ. Οι μεγαλοεκδότες θέλουν το Ποτάμι ως συγκολλητική ουσία και ως κλειδαριά ασφαλείας στον «μεγάλο συνασπισμό» ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ που ετοιμάζουν, προκειμένου να συνεχίσουν την καταδυνάστευση της Χώρας υπό νέες διαμορφωμένες πολιτικές συνθήκες.
Γιώργος Μάστορας
και σ΄ αυτους θανατος .
ΑπάντησηΔιαγραφή