Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος, πραγματοποιήθηκαν με ιδιαίτερη
λαμπρότητα, σήμερα Κυριακή 5 Απριλίου, οι επίσημες εορταστικές
εκδηλώσεις στα Οχυρά του Ρούπελ. Παρά το ψιλόβροχο και το κρύο, η
συμμετοχή του κόσμου φέτος ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, με αποτέλεσμα να
δημιουργηθεί αδιαχώρητο και πολλοί να μην μπορέσουν να φτάσουν εγκαίρως
στο χώρο του Μνημείου.
Στον πανηγυρικό της ημέρας παρουσιάστηκε το ιστορικό της μάχης και της ηρωικής αντίστασης των υπερασπιστών κατά την επίθεση των γερμανικών στρατευμάτων στις 6 Απριλίου 1941. Την ώρα της ομιλίας βολές πυροβόλων και εκρήξεις στα.....
γύρω υψώματα δημιούργησαν το ανάλογο κλίμα και μετέφεραν νοερά άπαντες στις ένδοξες εκείνες μέρες.
Στεφάνι εκ μέρους του Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγή κατέθεσε ο βουλευτής Σερρών συναγωνιστής Αρτέμιος Ματθαιόπουλος, επευφημούμενος από τους παρισταμένους. Είναι γνωστό εξάλλου ότι η Χρυσή Αυγή έδινε το παρόν ανελλιπώς στις εκδηλώσεις από τον καιρό ακόμα που ελάχιστοι συμμετείχαν.
Η Μάχη των Οχυρών και το δεύτερο μεγάλο ΟΧΙ - Γράφει ο Χρήστος Καρανικόλας
Ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος ήταν μια τρομακτική και οδυνηρή περιπέτεια για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Η Ελλάδα υπό την ηγεσία του Εθνικού Κυβερνήτη Ι. Μεταξά έκανε το παν για να αποφύγει την εμπλοκή της στην σύγκρουση, αλλά τελικά δέχτηκε την ύπουλη και απρόκλητη επίθεση των Ιταλών.
Δυστυχώς η Ελλάς ουδέποτε είχε την πολυτέλεια να περιβάλλεται από φίλους. Την συγκεκριμένη περίοδο μάλιστα κύριος εχθρός της χώρας θεωρούνταν οι Βούλγαροι, οι οποίοι αδυνατούσαν ακόμα να αποδεχτούν το αποτέλεσμα των Βαλκανικών πολέμων και εξακολουθούσαν να ονειρεύονται την έξοδο στο Αιγαίο. Προκειμένου η χώρα να ανταπεξέλθει στον τιτάνιο αγώνα στα βορειοηπειρωτικά βουνά, ήταν υποχρεωμένη να επιστρατεύσει όλες τις διαθέσιμες έμψυχες και υλικές δυνάμεις της. Ευτυχώς η εθνική ηγεσία είχε προνοήσει για την οχύρωση της ελληνοβουλγαρικής μεθορίου, ώστε να είναι δυνατή η φύλαξή της ακόμα και από πολύ μικρές δυνάμεις, με την κατασκευή της περίφημης Γραμμής Μεταξά.
Το φιλόδοξο αυτό οχυρωματικό έργο είχε κατασκευαστεί με πρωτοβουλία του Ι. Μεταξά, ως ασπίδα αποτροπής του βουλγαρικού κινδύνου. Αποτελούνταν από μια σειρά 21 υπόγειων, στο μεγαλύτερο μέρος τους, Οχυρών, που εκτείνονταν από την περιοχή του Μπέλες δυτικά μέχρι βορειοανατολικά της Ξάνθης και, όπως αποδείχτηκε στην πράξη, ήταν εξαίρετης κατασκευής. Οι ειδικοί του γερμανικού στρατού, που τα εξέτασαν, μετά τη συνθηκολόγηση, δεν έκρυβαν το θαυμασμό και την έκπληξή τους, δηλώνοντας μάλιστα ότι αποτελούσαν το κορυφαίο οχυρωματικό έργο, που είχαν αντιμετωπίσει ως τότε, απέναντι στο οποίο ο βουλγαρικός στρατός δεν θα είχε απολύτως καμία ελπίδα. Μοναδικά στοιχεία αποτελούσαν οι κρυφές έξοδοι, το σχετικά χαμηλό κόστος και το μικρό διάστημα κατασκευής. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα φατνώματα (θυρίδες) των οχυρών δεν έγιναν αντιληπτά πριν από την έναρξη των επιχειρήσεων, ενώ οι Βούλγαροι δεν γνώριζαν καν την ύπαρξη τους. Εντυπωσιάζει μέχρι και σήμερα η τεχνική απόκρυψη και παραλλαγή, η άριστη ποιότητα σκυροδέματος και η τέλεια προσαρμογή του οπλισμού του στρατού εκστρατείας.
Οι απανωτές ήττες των Ιταλών και ο φόβος εμπλοκής των Άγγλων στα Βαλκάνια οδήγησαν το Χίτλερ να οργανώσει το σχέδιο «Μαρίτα». Στόχος του η εξασφάλιση των νώτων του, ενόψει της επικείμενης επίθεσής του στη Ρωσία (Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα). Το σχέδιο Μαρίτα δεν αφορούσε μόνο την Ελλάδα, αλλά και τη Γιουγκοσλαβία, τις μόνες χώρες των Βαλκανίων, μαζί με την Τουρκία, που δεν είχαν συμμαχήσει με τον Άξονα. Ο «περίεργος» θάνατος του Μεταξά επιτάχυνε τις εξελίξεις. Τελικά η επίθεση των γερμανικών στρατευμάτων κατά της χώρας μας εκδηλώθηκε στις 5:15 το πρωί της 6ης Απριλίου 1941 στα οχυρά της Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας, 45 λεπτά πριν από την προβλεπόμενη ώρα, σύμφωνα με τη γερμανική διακοίνωση που είχε επιδοθεί νωρίτερα στον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορυζή από τον γερμανό πρεσβευτή στην Αθήνα. Ο Κορυζής είπε το δεύτερο ΟΧΙ, αυτή τη φορά στην ιταμή γερμανική πρόκληση.
Τον διμέτωπο αγώνα κατά της Γιουγκοσλαβίας και της Ελλάδας ανέλαβε η γερμανική 12η Στρατιά υπό τον στρατάρχη Βίλχελμ Λιστ, ο οποίος είχε στη διάθεσή του 680.000 άνδρες, 1.200 τανκς και 700 αεροπλάνα. Η χώρα μας παρέταξε 70.000 άνδρες στα οχυρά των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, με επικεφαλής τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Μπακόπουλο, καθώς ο κύριος όγκος του ελληνικού στρατού μαχόταν τους Ιταλούς στην Αλβανία. Οι πενιχρές αγγλικές δυνάμεις ανέλαβαν τον άξονα Τεμπών - Βερμίου, όμως το κέντρο του μετώπου ήταν ασθενές και η Θεσσαλονίκη ανοχύρωτη πόλη. Η γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε στο μέτωπο των ελληνοβουλγαρικών συνόρων κατά μήκος της λεγόμενης Γραμμής Μεταξά στην Ανατολική Μακεδονία και στα μεμονωμένα οχυρά του Εχίνου και της Νυμφαίας στη Θράκη. Ταυτόχρονα, γερμανικά αεροσκάφη βομβάρδισαν τον Πειραιά και τις ακτές έως τον Ναύσταθμο της Σαλαμίνας, προκαλώντας ανθρώπινα θύματα και τεράστιες ζημιές.
Οι υπερασπιστές των Οχυρών (Νυμφαία, Εχίνος, Λίσε, Ιστίμπεη, Περιθώρι, Ρούπελ, Πυραμιδοειδές, Παλουριώνες κ.ά.) αμύνθηκαν σθεναρά για τρεις ημέρες στις αλλεπάλληλες επιθέσεις των υπέρτερων γερμανικών δυνάμεων. Κάμφθηκαν μόνο όταν οι τεθωρακισμένες γερμανικές μεραρχίες, μετά την αστραπιαία κατάρρευση του νότιου Γιουγκοσλαβικού μετώπου, εισέδυσαν στα Σκόπια και από την κοιλάδα του Αξιού πέρασαν τα ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα στις 8 Απριλίου, παρακάμπτοντας τη Γραμμή Μεταξά. Τα μεσάνυχτα της ίδιας μέρας τα γερμανικά στρατεύματα εισήλθαν στη Θεσσαλονίκη και κατέλαβαν την πόλη.
Οι υπερασπιστές της Γραμμής Μεταξά, περικυκλωμένοι πλέον, έλαβαν εντολή από τον αρχιστράτηγο Παπάγο να συνθηκολογήσουν (9 Απριλίου). Τον ηρωισμό τους αναγνώρισαν ακόμη και οι αντίπαλοί τους, με εκδηλώσεις θαυμασμού και τιμητικά αγήματα για τους αιχμάλωτους Έλληνες μαχητές. Το μέγεθος των συνολικών απωλειών των Γερμανών στη διάρκεια της επιχείρησης Μαρίτα καταδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο το μέγεθος της ελληνικής αντίστασης.
Κατά τις επόμενες μέρες, η προέλαση των Γερμανών προς Νότο υπήρξε ραγδαία, με την κατάρρευση και του μετώπου της Αλβανίας. Έως τις 30 Απριλίου είχε καταληφθεί ολόκληρη η ηπειρωτική Ελλάδα και η χώρα βρέθηκε υπό τριπλή κατοχή: γερμανική, ιταλική και βουλγαρική. Σήμερα η Ελλάδα δέχεται και πάλι επίθεση, άλλης μορφής βέβαια, εξίσου όμως καταστροφικής και επικίνδυνης. Δυστυχώς, αυτοί που έχουν την ευθύνη της διακυβέρνησης, δεν είναι ικανοί, παρά τις μεγαλοστομίες τους, να προασπίσουν την Εθνική Ανεξαρτησία. Δεν έχουν το ηθικό ανάστημα των Ηρωικών υπερασπιστών των Οχυρών. Το καλύτερο που μπορούν να κάνουν τώρα είναι να παραμερίσουν. Υπάρχουν Έλληνες, Άξιοι απόγονοι Εκείνων, που δεν ξέχασαν να λένε ΟΧΙ.
Στον πανηγυρικό της ημέρας παρουσιάστηκε το ιστορικό της μάχης και της ηρωικής αντίστασης των υπερασπιστών κατά την επίθεση των γερμανικών στρατευμάτων στις 6 Απριλίου 1941. Την ώρα της ομιλίας βολές πυροβόλων και εκρήξεις στα.....
γύρω υψώματα δημιούργησαν το ανάλογο κλίμα και μετέφεραν νοερά άπαντες στις ένδοξες εκείνες μέρες.
Στεφάνι εκ μέρους του Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγή κατέθεσε ο βουλευτής Σερρών συναγωνιστής Αρτέμιος Ματθαιόπουλος, επευφημούμενος από τους παρισταμένους. Είναι γνωστό εξάλλου ότι η Χρυσή Αυγή έδινε το παρόν ανελλιπώς στις εκδηλώσεις από τον καιρό ακόμα που ελάχιστοι συμμετείχαν.
Η Μάχη των Οχυρών και το δεύτερο μεγάλο ΟΧΙ - Γράφει ο Χρήστος Καρανικόλας
Ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος ήταν μια τρομακτική και οδυνηρή περιπέτεια για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Η Ελλάδα υπό την ηγεσία του Εθνικού Κυβερνήτη Ι. Μεταξά έκανε το παν για να αποφύγει την εμπλοκή της στην σύγκρουση, αλλά τελικά δέχτηκε την ύπουλη και απρόκλητη επίθεση των Ιταλών.
Δυστυχώς η Ελλάς ουδέποτε είχε την πολυτέλεια να περιβάλλεται από φίλους. Την συγκεκριμένη περίοδο μάλιστα κύριος εχθρός της χώρας θεωρούνταν οι Βούλγαροι, οι οποίοι αδυνατούσαν ακόμα να αποδεχτούν το αποτέλεσμα των Βαλκανικών πολέμων και εξακολουθούσαν να ονειρεύονται την έξοδο στο Αιγαίο. Προκειμένου η χώρα να ανταπεξέλθει στον τιτάνιο αγώνα στα βορειοηπειρωτικά βουνά, ήταν υποχρεωμένη να επιστρατεύσει όλες τις διαθέσιμες έμψυχες και υλικές δυνάμεις της. Ευτυχώς η εθνική ηγεσία είχε προνοήσει για την οχύρωση της ελληνοβουλγαρικής μεθορίου, ώστε να είναι δυνατή η φύλαξή της ακόμα και από πολύ μικρές δυνάμεις, με την κατασκευή της περίφημης Γραμμής Μεταξά.
Το φιλόδοξο αυτό οχυρωματικό έργο είχε κατασκευαστεί με πρωτοβουλία του Ι. Μεταξά, ως ασπίδα αποτροπής του βουλγαρικού κινδύνου. Αποτελούνταν από μια σειρά 21 υπόγειων, στο μεγαλύτερο μέρος τους, Οχυρών, που εκτείνονταν από την περιοχή του Μπέλες δυτικά μέχρι βορειοανατολικά της Ξάνθης και, όπως αποδείχτηκε στην πράξη, ήταν εξαίρετης κατασκευής. Οι ειδικοί του γερμανικού στρατού, που τα εξέτασαν, μετά τη συνθηκολόγηση, δεν έκρυβαν το θαυμασμό και την έκπληξή τους, δηλώνοντας μάλιστα ότι αποτελούσαν το κορυφαίο οχυρωματικό έργο, που είχαν αντιμετωπίσει ως τότε, απέναντι στο οποίο ο βουλγαρικός στρατός δεν θα είχε απολύτως καμία ελπίδα. Μοναδικά στοιχεία αποτελούσαν οι κρυφές έξοδοι, το σχετικά χαμηλό κόστος και το μικρό διάστημα κατασκευής. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα φατνώματα (θυρίδες) των οχυρών δεν έγιναν αντιληπτά πριν από την έναρξη των επιχειρήσεων, ενώ οι Βούλγαροι δεν γνώριζαν καν την ύπαρξη τους. Εντυπωσιάζει μέχρι και σήμερα η τεχνική απόκρυψη και παραλλαγή, η άριστη ποιότητα σκυροδέματος και η τέλεια προσαρμογή του οπλισμού του στρατού εκστρατείας.
Οι απανωτές ήττες των Ιταλών και ο φόβος εμπλοκής των Άγγλων στα Βαλκάνια οδήγησαν το Χίτλερ να οργανώσει το σχέδιο «Μαρίτα». Στόχος του η εξασφάλιση των νώτων του, ενόψει της επικείμενης επίθεσής του στη Ρωσία (Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα). Το σχέδιο Μαρίτα δεν αφορούσε μόνο την Ελλάδα, αλλά και τη Γιουγκοσλαβία, τις μόνες χώρες των Βαλκανίων, μαζί με την Τουρκία, που δεν είχαν συμμαχήσει με τον Άξονα. Ο «περίεργος» θάνατος του Μεταξά επιτάχυνε τις εξελίξεις. Τελικά η επίθεση των γερμανικών στρατευμάτων κατά της χώρας μας εκδηλώθηκε στις 5:15 το πρωί της 6ης Απριλίου 1941 στα οχυρά της Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας, 45 λεπτά πριν από την προβλεπόμενη ώρα, σύμφωνα με τη γερμανική διακοίνωση που είχε επιδοθεί νωρίτερα στον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορυζή από τον γερμανό πρεσβευτή στην Αθήνα. Ο Κορυζής είπε το δεύτερο ΟΧΙ, αυτή τη φορά στην ιταμή γερμανική πρόκληση.
Τον διμέτωπο αγώνα κατά της Γιουγκοσλαβίας και της Ελλάδας ανέλαβε η γερμανική 12η Στρατιά υπό τον στρατάρχη Βίλχελμ Λιστ, ο οποίος είχε στη διάθεσή του 680.000 άνδρες, 1.200 τανκς και 700 αεροπλάνα. Η χώρα μας παρέταξε 70.000 άνδρες στα οχυρά των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, με επικεφαλής τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Μπακόπουλο, καθώς ο κύριος όγκος του ελληνικού στρατού μαχόταν τους Ιταλούς στην Αλβανία. Οι πενιχρές αγγλικές δυνάμεις ανέλαβαν τον άξονα Τεμπών - Βερμίου, όμως το κέντρο του μετώπου ήταν ασθενές και η Θεσσαλονίκη ανοχύρωτη πόλη. Η γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε στο μέτωπο των ελληνοβουλγαρικών συνόρων κατά μήκος της λεγόμενης Γραμμής Μεταξά στην Ανατολική Μακεδονία και στα μεμονωμένα οχυρά του Εχίνου και της Νυμφαίας στη Θράκη. Ταυτόχρονα, γερμανικά αεροσκάφη βομβάρδισαν τον Πειραιά και τις ακτές έως τον Ναύσταθμο της Σαλαμίνας, προκαλώντας ανθρώπινα θύματα και τεράστιες ζημιές.
Οι υπερασπιστές των Οχυρών (Νυμφαία, Εχίνος, Λίσε, Ιστίμπεη, Περιθώρι, Ρούπελ, Πυραμιδοειδές, Παλουριώνες κ.ά.) αμύνθηκαν σθεναρά για τρεις ημέρες στις αλλεπάλληλες επιθέσεις των υπέρτερων γερμανικών δυνάμεων. Κάμφθηκαν μόνο όταν οι τεθωρακισμένες γερμανικές μεραρχίες, μετά την αστραπιαία κατάρρευση του νότιου Γιουγκοσλαβικού μετώπου, εισέδυσαν στα Σκόπια και από την κοιλάδα του Αξιού πέρασαν τα ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα στις 8 Απριλίου, παρακάμπτοντας τη Γραμμή Μεταξά. Τα μεσάνυχτα της ίδιας μέρας τα γερμανικά στρατεύματα εισήλθαν στη Θεσσαλονίκη και κατέλαβαν την πόλη.
Οι υπερασπιστές της Γραμμής Μεταξά, περικυκλωμένοι πλέον, έλαβαν εντολή από τον αρχιστράτηγο Παπάγο να συνθηκολογήσουν (9 Απριλίου). Τον ηρωισμό τους αναγνώρισαν ακόμη και οι αντίπαλοί τους, με εκδηλώσεις θαυμασμού και τιμητικά αγήματα για τους αιχμάλωτους Έλληνες μαχητές. Το μέγεθος των συνολικών απωλειών των Γερμανών στη διάρκεια της επιχείρησης Μαρίτα καταδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο το μέγεθος της ελληνικής αντίστασης.
Κατά τις επόμενες μέρες, η προέλαση των Γερμανών προς Νότο υπήρξε ραγδαία, με την κατάρρευση και του μετώπου της Αλβανίας. Έως τις 30 Απριλίου είχε καταληφθεί ολόκληρη η ηπειρωτική Ελλάδα και η χώρα βρέθηκε υπό τριπλή κατοχή: γερμανική, ιταλική και βουλγαρική. Σήμερα η Ελλάδα δέχεται και πάλι επίθεση, άλλης μορφής βέβαια, εξίσου όμως καταστροφικής και επικίνδυνης. Δυστυχώς, αυτοί που έχουν την ευθύνη της διακυβέρνησης, δεν είναι ικανοί, παρά τις μεγαλοστομίες τους, να προασπίσουν την Εθνική Ανεξαρτησία. Δεν έχουν το ηθικό ανάστημα των Ηρωικών υπερασπιστών των Οχυρών. Το καλύτερο που μπορούν να κάνουν τώρα είναι να παραμερίσουν. Υπάρχουν Έλληνες, Άξιοι απόγονοι Εκείνων, που δεν ξέχασαν να λένε ΟΧΙ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οι διαχειριστές του ιστολογίου δε φέρουν ευθύνη για σχόλια των αναγνωστών