Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ

Γράφει ο Σ. Παιδάκος 

Πριν ξεκινήσω την ανάλυση για τα χθεσινοβραδινά θα κάνω μία μικρή αναφορά στον κ. Βαρουφάκη. Μεταφέρω αυτολεξεί από το κύριο άρθρο της σημερινής «καθημερινής» : «Είναι όμως εντυπωσιακό το γεγονός ότι προκαλεί το κοινό αίσθημα, ακόμη και τώρα. Χθες ήταν μία ιστορική μέρα και το Ελληνικό Κοινοβούλιο έλαβε σημαντικές αποφάσεις. Όταν ο βασικός υπεύθυνος της σημερινής κατάστασης επικαλείται «οικογενειακούς λόγους» για να μην παρευρεθεί στη συζήτηση και να μην αναλάβει τις ευθύνες του, οι πολίτες δικαιούνται να οργίζονται.». Διαφεύγει του αρθρογράφου η εξής σημαντική λεπτομέρεια, ότι ο πρώην υπουργός είχε πολιτικό προϊστάμενο, και ουδείς δύναται να....

πιστέψει ότι ο κ. Βαρουφάκης δρούσε ανεξέλεγκτα. Όπως πολιτικό προϊστάμενο είχε και ο νυν ΠτΔ, όταν καιγόταν η Αθήνα, και ο νοών νοείτω.

Πολύ πριν προκηρυχτούν οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές, πολλοί από μας γράφαμε για μία ενδεχόμενη συγκυβέρνηση της ψοφοδεξιάς με τους Συριζαίους. Αποδείχθηκε χθες, ότι δεν είναι και τόσο απαραίτητο να κάθονται οι μεν με τους δε στα «ίδια» έδρανα.  Υπό το «φόβο» μίας μοιραίας επανόδου στη δραχμή, οι υποτακτικοί του έθνους, ένωσαν τις δυνάμεις τους για το «γενικό» καλό. Ουδόλως με απασχολεί αν έχασε ή αν δεν έχασε την δεδηλωμένη η κυβέρνηση. Αυτό που με απασχολεί και με κόπτει είναι ότι για μία ακόμη φορά, η πληθώρα των βουλευτών αποδείχτηκε κατώτερη των περιστάσεων. Οι εφημερίδες κόπτονται για την δεδηλωμένη που χάθηκε, διαπιστώνοντας το κυβερνητικό πρόβλημα που ενέκυψε με τρόπο ανάλγητο. Μεταφέρω πάλι αυτολεξεί από την «καθημερινή»: «Μάλιστα, οι διαστάσεις του προβλήματος γίνονται ακόμα μεγαλύτερες, αν συνυπολογίσει κανείς ότι μετά το τέλος της ψηφοφορίας ακόμα και βουλευτές που ψήφισαν ναι, με ανακοίνωσή τους εξέφρασαν τη «συμπαράστασή» τους στους συναδέλφους τους που δεν έπραξαν το ίδιο.». Εμμέσως πλην σαφώς ενημερωνόμαστε, γιατί δεν το ξέραμε, ότι οι βουλευτές απαγορεύεται να δρουν και να ενεργούν με βάση τη συνείδηση τους. Στην Ελλάδα των μνημονίων και τη δυστυχίας αν δεν συμπορεύεσαι με τη γνώμη των «ολίγων», είσαι φασίστας, ναζιστής εγκληματίας, δακτυλοδεικτούμενος και δεν ξέρω και γω τι άλλο. Μπορεί να μας χωρίζει πολιτικό και ιδεολογικό χάος, αλλά δεν μπορώ να μην χαιρετήσω τη βούληση των βουλευτών που ψήφισαν «όχι», και δεν ανήκουν στους κόλπους της Χρυσής Αυγής. Έδειξαν με τον τρόπο τους ότι είναι σταθεροί στις απόψεις τους, και συνάμα δεν πρόδωσαν και την τελευταία εντολή που τους δόθηκε από τον Ελληνικό λαό. Στον αντίποδα οι εγχώριοι υποτακτικοί των ξένων τοκογλύφων, δεν πέρασε μία εβδομάδα από το δημοψήφισμα, βάφτισαν το κρέας ψάρι, και συνάμα ξεβρακώθηκαν στα μάτια ολοκλήρου της Ελλάδος. Έγραφα τις προάλλες ότι η Ελλάδα θα μπορούσε, βάση των τελευταίων ενδείξεων, να πατήσει πόδι, και να λάβει μία συμφωνία που θα ήταν και στο μέτρο του δυνατού για τον Ελληνικό λαό. Ακόμη και συμφωνία για αναίμακτη έξοδο θα μπορούσαμε να κάνουμε, και η οποία είναι σε διαφορά με την άτακτη χρεοκοπία, όσο είναι η μέρα με τη νύχτα. Το είπαν εξάλλου και τις προάλλες τόσο η Λεπέν και ο Φάρατζ στο ευρωκοινοβούλιο, όσο και ο Ζισκάρ Ντεστέν με δηλώσεις του. Μα εμείς δεν θελήσαμε να κάνουμε το παραμικρό βήμα τόσο για την ανεξαρτησία του έθνους όσο και για το μέλλον της Ελλάδος. Η ατολμία και ο φόβος της κυβέρνησης και της αντισυνταγματικής αντιπολίτευσης αφήκανε την ευκαιρία να μας φύγει κυριολεκτικά μέσα από τα χέρια.

Μόνο ο Ελληνικός λαός στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, έχοντας ως μόνη φωνή διαμαρτυρίας τους Έλληνες Εθνικιστές